“มาแล้วเหรอ ทำไมใช้เวลานานจัง ความจริงคุณควรมาถึงที่นี่ตั้งแต่เมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อน” คาลวินพูดทั้งที่ยังไม่ได้ลืมตา
“คือ...” ณิรินพูดไม่ออก คำพูดที่เตรียมไว้ทั้งหมดหายไปจากสมอง
เธอเพยายามตั้งสติและเรียบเรียงคำพูดใหม่ทั้งหมด
แต่เป็นการยากเหลือเกินที่จะปรับจูนตัวเองได้ หากชายผู้นี้ยังอยู่ตรงหน้า และเสน่ห์ของเขากำลังทำให้เธอมึน
“เอาสัญญามาสิ ฉันจะเซ็นให้ แต่มีข้อแม้ขอเดียวนะ ถ้าเธอรับได้ เราก็คงได้รวมงานกัน” คาลวินพูดพลาง ทรงตัวนั่ง เขาประสานมือวางไว้ใต้ปลายคาง ข้อศอกวางอยู่บนหัวเข่า และ...หันหน้ามาเผชิญหน้ากับณิริน
ณิรินผงะเกือบล้ม ดีทว่ายั้งตัวไว้ทัน
เธอพยายามดึงชายเสื้อลงมาปิดเนินหน้าท้อง เพราะสายตาของชายตรงหน้าตกกระทบส่วนนั้นพอดี
“ขะ ข้อแม้อะไรคะ” ณิรินกลั้นใจถาม
“เลิกกับผัวเธอซะ แล้วมาเป็นผู้หญิงของฉัน”
ณิรินกลืนน้ำลายลงคอฝืดๆ “ถ้าฉันไม่รับข้อเสนอนั่นละคะ”
“ฉันไม่ชอบฝืนใจใครนะ
