ตอนที่ 6 กลืนก็ไม่ได้ คายก็ไม่ออก..
1562 คำ
“ลองนึกถึงวิธีเอาตัวรอดสิริน ขนาดวัวน้อยที่กำลังตกเป็นเป้าเสือหิวยังไม่ยอมตายง่ายๆ เลย ฉันเชื่อว่าแกไม่มีทางหลงกลผู้ชายคนนั้นได้หรอก แกใจแข็งจะตาย”
ณิรินยิ้มกร่อยๆ ให้ กว่าเธอจะหลุดออกมาจากสายตาชายผู้นั้นได้ เธอก็ต้องดึงสติตัวเองไม่รู้กี่ครั้ง
เธอยอมรับ ผู้ชายคนนั้นเสน่ห์แรง ดวงตาเขาเหมือนใบมีดคมๆ ทุกครั้งที่สายตาเขามองผ่าน เธอรู้สึกเหมือนผิวเนื้อของเธอถูกบาด จนร่างกายสั่นสะท้านไปหมด
“ฉันจะพยายาม” ณิรินตอบเสียงเซ็งสุดขีด
บางครั้งโชคชะตาก็กลั่นแกล้งแรงไปนิด ผู้ชายอันตรายกับหญิงใสซื่ออย่างเธอ ทางรอดแทบไม่มีเลย
คาลวินลืมตาตื่นเพราะเสียงกระซิบ “เจ้านายครับ จะสายแล้วนะครับ” เขาปรือตามองแล้วก็ยกมือปิดตา ทำท่าจะนอนต่อ “วันนี้คุณต้องเข้าไปที่ม่านไม้นะครับ” พอได้ยินคำพูดต่อมา เปลือกตาที่หนักอึ้งก็ขยายกว้างขึ้น คาลวินทรงตัวนั่ง ยกมือประสานที่หว่างอกแล้วก็ดันออกไปสุดแขน เป็นการออกกำลังกายง่ายๆ เพราะวันนี้น่าจะหมดเวลาเข้ายิมแล้ว
“พรุ่งนี้มาปลุกให้เร็วกว่านี้สักชั่วโมงนะ” คาลวินกระซิบบอก ก่อนจะลุกขึ้นยืน
ดีนเบือนหน้าหลบ ไม่ใช่อายแต่เขาไม่อยากเป็นตากุ้งยิง
คาลวินชอบนอนแบบไม่สวมอะไรสักชิ้น คงเพราะเขาเป็นคนขี้ร้อน ต่อให้เปิดเครื่องปรับอากาศที่อุณหภูมิต่ำๆ ยังไง เขาก็ยังไม่สวมเสื้อชุดนอนอยู่ดี
“คุณคีทจะรับมื้อเช้าเป็นอะไรดีครับ”
“เอาง่ายๆ แล้วกัน ใกล้ถึงเวลานัดแล้วไม่ใช่เหรอ?” คาลวินหันมาตอบ แล้วก็ฉวยผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่เดินเข้าไปในห้องน้ำ
ดีนจัดการสั่งรูมเซอร์วิส แล้วก็มาจัดเตรียมเสื้อผ้าไว้ให้เจ้านายสวมในวันนี้ บางครั้งเขาก็แปลกใจ คาลวินเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูง เขาไม่ชอบให้ผู้หญิงมายุ่มย่ามเรื่องส่วนตัว แต่ในทางกลับกัน เขาก็ชอบที่จะพัวพันกับผู้หญิงหลายๆ คนในเวลาเดียว แต่หลังจากลงจากเตียง คาลวินก็แทบไม่สนใจผู้หญิงเหล่านั้นเลย
เขาเย็นชา เอาแต่ใจและเข้าถึงยาก
“ได้ข่าวว่าเมื่อคืนคุณไปดื่มมาเหรอครับ”
ดีนถามหลังเจ้านายเดินออกมาจากห้องน้ำ มีชุดคลุมผ้าขนหนูสีขาวอยู่บนร่างกาย
“อือ...” คาลวินตอบแล้วก็หลุบเปลือกตาลง เขานึกถึงอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ มุมปากสีเข้มกดโค้งลง “เออ ดีนเปลี่ยนสถานที่นัดให้หน่อย ฉันไม่อยากออกไปข้างนอก ถ้าทางนั้นตกลงก็นัดให้มาที่ยิมได้เลย”
ดีนแปลกใจเล็กน้อย คาลวินไม่เคยเปิดพื้นที่ส่วนตัวในเวลาที่เป็นส่วนตัวเช่นนี้ให้กับบริษัทคู่ค้าคนไหนมาก่อน
“คุณจะออกกำลังกายระหว่างที่คุยเรื่องงานเลยเหรอครับ” ดีนถามเหมือนไม่แน่ใจ
“ใช่” คาลวินตอบหน้าตาย
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูขัดจังหวะสนทนา ดีนเดินไปเปิดประตูให้ เขาไม่อยากทำให้เจ้านายอารมณ์เสียตั้งแต่เช้า ช่วงเวลาที่คาลวินหงุดหงิดมันน่ากลัวนั่นเอง
พนักงานเสิร์ฟยืนสำรวมอยู่ข้างรถเข็นใส่อาหารที่จอดรออยู่หน้าห้อง ดีนเบี่ยงตัวหลบ “จัดโต๊ะที่ระเบียงเลยนะครับ” เขากระซิบบอก เปิดทางให้สาวเสิร์ฟผู้นั้นเข็นรถใส่อาหารผ่านหน้าไป ดีนเดินเลยไปที่เคาน์เตอร์บาร์ในห้อง เขาฉวยไวน์แดงมาหนึ่งขวด และเดินไปสมทบกับพนักงานเสิร์ฟที่กำลังจัดจานอาหารให้กับคาลวิน
“มีสมาธิหน่อยครับ ไม่อย่างนั้นผมจะรายงานเจ้านายคุณ” ดีนเตือน สาวเสิร์ฟผู้นี้แอบชำเลืองมองคาลวินบ่อยเกินไป
สาวเสิร์ฟรีบก้มหน้า มือสั่นระริก
“เรียบร้อยแล้วก็เชิญครับ” ดีนไม่ได้ไล่ แต่หากหญิงผู้นี้ยังละล้าละลังเพื่อให้ตัวเองได้อยู่ต่อ นั่นเป็นการตัดสินใจผิดๆ คาลวินไม่ใช่ผู้ชายไม้เลื้อย เขาค่อนข้าง ‘เลือก’ และผู้หญิงตามสเปกที่คาลวินชอบ ก็ค่อนข้างมีความเพอร์เฟคสูงเสียด้วย
คาลวินปรายหางตามอง เขากดมุมปากโค้งลง
“เชิญครับเจ้านาย” ดีนผายมือไปที่โต๊ะอาหารที่พร้อมแล้ว
“เลิกทำตัวเป็นทางการทีเถอะวะ ไม่มีใครอยู่แล้วมานั่งกินด้วยกันนี่แหละ” คาลวินพึมพำเสียงขุ่น สำหรับคนนอก ดีนเป็นแค่ลูกน้องคนสนิท ที่คาลวินไว้ใจ
แต่สำหรับครอบครัวไนน์เอดแล้ว ดีนคือสมาชิกคนหนึ่ง ซึ่งคนภายนอกไม่ค่อยรู้ ดีนคือเด็กชายที่โรเจอร์กับอิงฟ้าขอมาอุปการะ และคอยอยู่ใกล้ๆ คาลวิน เหมือนเป็นเพื่อนเล่น ที่ครอบครัวมั่งคั่งนิยมทำเช่นนั้น คาลวินกับดีนผูกพันกันเหมือนเป็นพี่น้อง ดีนเองนั่นแหละที่ชอบทำตัวเหมือนเป็นคนไม่สำคัญ ซึ่งเหตุผลของเขา โรเจอร์เองก็ยังยอมรับ
การยืนอยู่ในที่มีแสงมากๆ ต้องมีเงาคอยปกป้อง
ดีนเจียมตัว และสำนึกบุญคุณเสมอมา
ดีนเดินมาทิ้งตัวนั่ง เขาฉวยขวดไวน์มาเปิด และรินใส่แก้วทรงสูงให้คาลวิน
“นี่จงใจใช่ไหมวะ!!” คาลวินปรายหางตามองน้ำสีแดงคล้ำที่กลิ้งอยู่ก้นแก้ว
“คุณควรล้างปากสักนิดครับ เมื่อคืนคุณดื่มหนักไม่ใช่เหรอ?” ดีนกระเซ้า ข่าวที่ส่งตรงถึงเขา ทำเอาดีนคาดไม่ถึง ‘มีผู้หญิงปริศนากล้าปฏิเสธความต้องการคาลวิน’ ดีนอยากเห็นหน้าผู้หญิงใจกล้าคนนั้นนัก หล่อนแกล้งเซ่อเพื่อเพิ่มราคา หรือว่าจงใจยั่วโทสะคาลวินกันแน่
“อย่าเพิ่งหงุดหงิดเลย คุณควรบอกผมนะ เดี๋ยวผมจัดการให้ จะให้ส่งตรงถึงเตียงนอนคืนนี้เลยก็ยังได้” ดีนไม่ได้อวดอ้าง เขาเป็นนักเจรจา และงานง่ายๆ ที่ผู้หญิงส่วนมากไม่เคยปฏิเสธ ดีนเลยมั่นใจว่าเขาไม่มีทางพลาดอย่างแน่นอน
“ไม่ต้อง” คาลวินปฏิเสธ เขาไม่จำเป็นต้องไล่ต้อนหญิงผู้นั้น
ในเมื่อตัวหญิงผู้นั้น กำลังจะเดินเข้ามาในกรงทองของเขา
ดีนแปลกใจนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้ท้วง คาลวินเป็นคนเดาความคิดยาก เขาชอบทำอะไรตามใจตัวเอง แม้จะไม่เคยทำให้คนอื่นเดือดร้อน แต่บางครั้งก็สร้างแรงสั่นสะเทือนได้ไม่น้อย ในเมื่อคาลวินเป็นผู้ชายที่ผู้หญิงเองก็จ้องจะจับ
“รีบจัดการนะ ฉันให้เวลาถึงเที่ยง หากยังไม่โผล่หน้ามา ดีลที่กำลังคุยปิดจ็อบได้เลย พรุ่งนี้ก็เตรียมไฟล์บินไปโรมต่อ”
คาลวินหยิบผ้าซับมุมปากแล้วก็ทรงตัวยืน
“ฉันจะไปว่ายน้ำ” เซฟเฮ้าท์ครั้งนี้คาลวินเลือกใช้เพราะมีพื้นที่ส่วนตัวให้ใช้สอยได้หลายอย่าง ตั้งแต่สระว่ายน้ำและยิมขนาดใหญ่ ถึงจะราคาแพงไปสักหน่อยในสายตาผู้ใช้บริการ แต่หากเป็นเขตหวงห้ามที่มีความเป็นส่วนตัวสูง มันก็คุ้มค่าที่จะจ่าย
ซึ่งมหาเศรษฐีระดับมิลเลี่ยนแนร์ อย่างคาลวิน ไนน์เอดไม่สะเทือนอยู่แล้ว
คาลวินเดินไปเปลี่ยนชุดว่ายน้ำ ซึ่งหากมีสาวๆ โผล่หน้ามาเห็นอาจจะหัวใจวายเอาได้ง่ายๆ
เขาจงใจเลือกชุดว่ายน้ำที่เป็นดีไซน์ชวนหัวใจเต้น
ชุดว่ายน้ำตัวจิ๋วสีขาว เว้าสูงและปิดช่วงหน้าแค่ไม่เกินหนึ่งคืบ
ดีนยกมือขยี้เปลือกตาแล้วก็บ่นพึมพำ “ตั้งใจจะไปอ่อยใครวะ?”
คาลวินไม่ได้ตอบเขาหลิ่วตาให้แล้วก็เดินตัวปลิวตรงไปยังสระว่ายน้ำ แดดตอนเช้ายังไม่แรงนัก เขามีเวลาออกกำลังกายหลายชั่วโมงจนกว่า ‘เหยื่อ’ จะมาถึง
ตอนที่ 6.กลืนก็ไม่ได้ คายก็ไม่ออก
ณิรินนั่งก้มหน้าต่อหน้าทานตะวันที่กำลังรอฟังคำตอบ
“รินจะปฏิเสธก็ได้นะ พี่...” เสียงพึมพำของพี่สาว ทำให้ณิรินปฏิเสธไม่ลง เธอรับปากทานตะวันแล้ว แต่กลับเกิดกลัวขึ้นมาดื้อๆ
วันนี้ณิรินตื่นมาพร้อมกับความกระตือรือร้น เธอลงทุนลุกขึ้นมาแต่งตัวเป็นนักเจรจาหญิงที่สวมชุดคล้ายๆ สูท แต่เก๋ไก๋ตามสไตล์ผู้หญิง แต่แล้ว...เมื่อทานตะวันโทรศัพท์มาบอกว่าอีกฝ่ายเปลี่ยนที่นัดพบ
การเดินเข้าไปในประตูนรกที่เปิดอ้ารอนั่น
ไม่ใช่การตัดสินใจที่ถูกแน่ๆ
แต่ความเป็นความตายของบริษัทม่านไม้ถูกแขวนไว้บนเส้นด้าย คำปฏิเสธที่เธอเตรียมไว้ ก็ถูกกลืนหายลงไปในลำคอ
“ไม่ค่ะ รินจะจัดการเอง พี่ตะวันไม่ต้องห่วงนะคะ หากเขาต้องการอะไรที่รินทำได้ รินจะยอมเป็นลาเป็นม้า รับใช้เขา แลกกับการที่เขาจะยอมร่วมลงทุนกับม่านไม้”
ณิรินตั้งใจแบบนั้นจริงๆ
บุญคุณที่ลุงกับป้ามอบให้ ณิรินตั้งใจจะชดใช้เท่าชีวิต
- ผู้เขียน
