บทที่8.ถ้าไม่ยอมก็จะปล้ำ
แต่คนร่วมห้องอึดอัด กาญจนารู้สึกเหมือนอากาศมันลดลงแบบฮวบฮาบ เธออยากเป็นลม
“เอ่อ...แล้ว?” เธออยากถาม แต่เมื่อสายตาคู่คมตวัดผ่าน จึงจำต้องรีบกลืนคำถามเก็บไว้ที่เดิม
“แค่อยากแวะมาดู...เป็นไง งานหนักมั้ย มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?” เป็นคำถามแสนเรียบง่าย แต่ผู้บริหารระดับสูงเช่นเขา ไม่จำเป็นต้องท่อสังขารลงมาถึงที่นี่เพื่อถามสารทุกข์สุกดิบกับฝันเฟื่องตัวเล็กๆ มันต้องมีอะไรมากกว่านี้ใช่ไหม?
“มะ ไม่มีค่ะ งานหนักแค่ไหนเราก็ไหวค่ะ เพื่อความเจริญรุ่งเรืองของจางไท่ พวกเราทุกคนพร้อมทุ่มเท” กาญจนาตอบ เธอทุ่มเทให้กับบริษัทมานานหลายปี จนได้รับความวางใจ ขยับจากแค่ฟันเฟืองตัวเล็กๆ ขึ้นมาเป็นฟั่นเฟือนที่มีอำนาจสิทธิ์ขาดมากขึ้น
“อืม...ดี แล้วถ้าฉันจะขอคนของคุณไปช่วยงานฉันสักคน ไม่ทราบว่าจะรบกวนไปมั้ย?” อีธานเอ่ยเข้าเรื่อง
เขามาที่นี่ ไม่ใช่เพราะอยากมาดู เขามาเพราะธุระส่วนตัว
กาญจนาก
