บทที่2.เจ้าชาย...หรือโจร!!
1440 คำ
บทที่2.เจ้าชาย...หรือโจร!!
ห้องพักที่อีธานอาศัยซุกตัวนอน วันนี้เตียงกว้างของเขาถูกยึดครองจากคนแปลกหน้าที่สู้อุตส่าห์หิ้วมาจากสถานบันเทิงแห่งนั้น เพราะหากหล่อนทิ้งไว้...พรุ่งนี้เช้าคงมีข่าวโศกนาฏกรรมดังคึกโครม เมื่อฝูงหมาป่าเป็นโขยง จ้องรอจะเขมือบหล่อนอยู่
“แกกับหล่อนก็ไม่ต่างกันหรอกน่า”
อีธานเปรย เขายืนเท้าสะเอวมองเมรีที่นอนหลับบนเตียงด้วยสายตาหนักใจ
เขาเป็นทายาทคนเดียวของจางไท่กรุ๊ปก็จริง...แต่ช่วงนี้เขาถูกบิดาคาดโทษ จึงหลบมาพักอยู่ในโรงแรมแห่งนี้ รอเวลาให้ความผิดที่สร้างเรื่องฉาวโฉ่ ลดทอนความรุนแรงลง แม้บัตรเครดิตทุกใบของเขาถูกระงับ เขามีแค่เงินสดติดตัวกับที่ซุกหัวนอน และรถยนต์หนึ่งคัน ยานพาหนะที่ใช้ขับขี่ไปไหนมาไหน มันอึดอัดทรมาน จนอีธานเกือบทนไม่ไหว แต่พอเอาเข้าจริงๆ เขาก็อยู่ได้ โดยไม่ลำบากเท่าไร แม้จะรู้สึกหงุดหงิดไปบ้าง...
เสื้อสูท ตามด้วยเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่ถูกสลัดทิ้ง เขาคงต้องอาบน้ำ ล้างคราบเหม็นๆ ที่เกาะติดตามตัวออกไปก่อน ก่อนที่จะนอนหลับ และตื่นมาสู้กับความวุ่นวายในวันพรุ่งนี้
15นาทีต่อมา...
อีธานเดินผิวปากออกมาจากห้องน้ำ เขาเกือบสะดุดชายพรมจนหกล้ม เมื่อสายตามองเลยไปยังที่นอนของตัวเอง
เมรีที่เมามายและหลับสนิทตอนที่เขาหันหลังให้นั้น เวลานี้หล่อนตื่นแล้ว กำลังนั่งหัวห้อย ลำตัวเอนไปเอนมากลางเตียง อะไรไม่เท่า...เสื้อยืดทีน้ำตาลไหม้ที่หล่อนสวมอยู่บนช่วงบนลำตัวนั้น เวลานี้มันหล่นอยู่แทบปลายเท้าของเขา เรือนกายของหล่อนนั้น มีแค่บาร์เซียสีเนื้ออ่อนๆ ตัวเดียว
แม่เจ้า!!
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ชายหนุ่มร่ำร้องในใจ แต่มันไร้ประโยชน์ เมื่อปลายเท้าของเขา ขยับเดินเข้าไปใกล้ๆ แบบอัตโนมัติ
“พ่อจ๋า กอดเมรีหน่อย” ในดวงตาพร่ามัว เมรีมองเห็นคนตรงหน้าเป็นบิดาตนเอง เธอชูมือขึ้น โบกมือไหวๆ ร่ำร้องให้คนที่คิดว่าเป็นบิดาเข้ามาใกล้ๆ โดยไม่รู้ว่า ที่อยู่ตรงหน้าตนเองนั้น ไม่ต่างอะไรกับอสูรร้าย!!
อีธานทิ้งตัวลงนั่งบนที่นอน เขามองสบนัยน์ตาหรี่ปรือนั่น พยายามห้ามตนเอง แต่ไม่มีผลอะไรเลย...
“พ่อไม่รักเมรีแล้วเหรอคะ?”
“...” อีธานอึ้ง เขากะพริบเปลือกตาถี่ๆ
เมรียังร่ำร้อง เธอขยับเข้าใกล้ชายหนุ่มที่ตนเองคิดว่าคือบิดา!! คนบนเตียงกระเสือกกระสนเข้าใกล้ หล่อนพยายามที่สุดที่จะให้บิดาแสดงความรักเหมือนเคย โดยไม่รู้ว่า คนตรงหน้าที่หล่อนเข้าใจไปเองนั้น ไม่ใช่ บิดา!!
อีธานขยับหนี เขายกมือตบหน้าผากตนเองแรงๆ
“ยัยบ้านี่ ตั้งใจยั่วหรือไงวะ!!” เขาบ่นอุบอิบ นั่งนิ่งๆ รอดูปฏิกิริยาของหล่อนต่อไป
“พ่อจ๋า อย่าแต่งงานใหม่เลยนะ เมรีไม่อยากให้ใคร...มาแทนที่แม่”
หญิงสาววอนขอเสียงพร่า เธอโถมเข้าใส่บิดา เกลือกกลิ้งหน้ากับแผ่นอกของท่าน
ชายหนุ่มกลอกตามองบน...เขาเริ่มอยู่ไม่สุขเมื่อบุคคลตรงหน้าหาใช่เด็กน้อยอายุ3 ขวบเมื่อไร ที่กำลังถูไถเนื้อตัวกับเขานี่ คือผู้หญิงสวย...สวยจนเขาอยากตัดความลำบากใจ และโถมใส่หล่อนเสียเลย...
อีธานสูดลมหายใจลึกๆ ยกมือขึ้นดันศีรษะของเมรี “หยุดเถอะน่า” ชายหนุ่มบ่นเหมือนรำคาญ แต่ความจริงแล้ว ความรู้สึกของเขาเวลานี้ มันตรงกันข้ามกัน...เมื่อผู้หญิงที่อยู่ในอ้อมแขนของเขานั่น หล่อนไม่ต่างอะไรกับเทพีอโพรไดท์ เรือนกายอวบอิ่มเย้ายวน...ทรวดทรงหล่อนสามารถทำให้เกิดสงครามได้เลย
มือเรียวบางยังลูบไล้เนื้อตัวของเขาไปมาไม่หยุด หล่อนพร่ำพูดเสียงอ้อแอ้
“หยุดสักทีสิ!! เกิดอะไรขึ้นจะมาโทษฉันไม่ได้นะ”
อีธานตวาดเสียงสั่นพร่า...เขาหลุบเปลือกตาลง...พยายามข่มใจสุดฤทธิ์ ก็คนในอ้อมแขนเป็นประติมากรรมที่สวยลออตาที่สุด เท่าที่เคยสัมผัสมา ผิวผ่องนั่นกำลังทำให้สติเขาขาดกระจาย
เนินอกอิ่มเบียดอัดอยู่ตรงหน้า อีธานสบถลั่น ‘พอกันที!!’ เขาจะไม่ทนอีกต่อไป เมื่อหล่อนกำลังยั่วเขา และหนทางที่จะทำให้ตนเองสงบลง มีแค่วิธีง่ายๆ วิธีเดียว เมื่อหล่อนเองก็ดูกร้านโลก การมีความสัมพันธ์ทางกายสำหรับวัยรุ่นสมัยนี้ คงไม่ใช่เรื่องแปลกใหม่
ชายหนุ่มกระชากหญิงสาวเข้าหาตัว เขาบดจูบลงบนเนินอกอิ่มของสาวเจ้า พร้อมกับสอดนิ้วมือใต้เสื้อชั้นในสีอ่อน เกี่ยวตะขอชั้นในบนร่างกายขาวผ่องนั่น เมื่อต้องรีบกำจัดมันออกไปให้พ้นทาง พร้อมกับเสียงคำรามในลำคอ
เรือนกายของเขาสั่นเทากับความต้องการที่เพิ่มขึ้นสูงลิ่ว!! ภายในกายร้อนผ่าวด้วยไฟปรารถนา
“อื้อ!! ...” เสียงครางแผ่วพร่าดังออกมาจากปากอิ่มย้อย
“เอาน่า เรามาสนุกกันเถอะ” อีธานกระซิบเสียงแผ่ว เขาการันตีความเมามัน เมื่อตนเองไม่ใช่ไก่อ่อน
“อือ...” เมรียังคงครางแบบคนไม่รู้สึกตัว
“เธอกล้าดื่มกับคนแปลกหน้า ก็คงไม่สนเรื่องพรรค์นี้อยู่แล้วมั้ง” อีธานเอ่ยเสียงปร่า เขาซุกปลายจมูกละไปทั่วเนินทรวงอวบอัด สูดกลิ่นหอมละมุนนั่นเมื่อกลิ่นกายของหล่อนสดสะอาดชื่นใจ
อีธานถลกเสื้อชั้นในของหล่อนออกไปทางด้านศีรษะ เขากวาดสายตาคมดุ...ทอดมองความงามตรงหน้า ความอวบอิ่ม นวลผ่องนั้นยั่วยวนสายตาของเขา...จนสติเกือบจะหลุด
ชายหนุ่มก้มลงประทับรอยจูบที่ลาดไหล่กลมกลึง เมรีห่อกายเล็กน้อย เนื้อตัวเธอสั่นระริกเพราะพายุอารมณ์แปลกๆ ที่ถาโถมเข้าใส่ มุมปากสีเข้มกระตุกยิ้ม เขาจรดปลายจมูกสูดกลิ่นหอมสะอาดนั่นแบบหลงละเมอ ปลายจมูกโด่งไต่ดะไล่ลงมายังเนินเนื้ออวบอิ่ม ปลายลิ้นสากระคาย ตวัดแตะผิวเนื้อสีระเรื่ออย่างห้ามใจตนเองไม่อยู่
“อืมมมม” เมรีครางสะท้าน เผลอตัวตอบรับกับสัมผัสแสนวาบหวามราวกับกำลังฝันหวาน
อีธานโน้มหน้าต่ำลง ปากสีเข้มอ้าปากงับปลายยอดสีระเรื่อเหมือนผลเชอร์รี่สุก แล้วรีบดูดกลืนความหวานละไมนั่นอย่างหิวกระหาย
ความทรมานแสนหวามอารมณ์ ส่งผลให้คน เมา ครางลั่น “อะ...อื้ออออ” เมรีรู้สึกเหมือนกำลังหลงเคลิ้มอยู่ในความฝันที่วาบหวามรัญจวนใจ ประหนึ่งเธอกำลังผจญกับความลี้ลับที่แอบซุกเก็บไว้ในใ
“อ่า” อีธานครางถูกใจกับปฏิกิริยาตอบสนองของคนใต้ร่าง เขาทอดกายแนบสนิท เบียดร่างกายเล็กบางนั่นอย่างหฤหรรษ์ พร้อมกับรีบดูดกลืนความหวานฉ่ำของเกสรดอกไม้อย่างตะกรุมตะกราม
“อะ...อืมมม” เมรีครางละเมอ เรือนกายบิดไปมาอย่างเสียวซ่าน กับฝันหวานที่ค้างอยู่ในห้วงความคิด
ชายหนุ่มโน้มตัวลงแนบชิด ก่อนจะค่อยๆ สำรวจร่างอวบอิ่มด้วยฝ่ามือร้อนผะผ่าว
เมรีดิ้นเร่าๆ ปรือเปลือกตาขึ้นมอง ดวงตาของเธอฉ่ำพราวกระไอปรารถนาเต็มหน่วยตาคู่หวาน
“คะ...คุณจะทำอะไรฉันคะ” เธอเอ่ยถามขณะที่ยังมึนๆ สติที่เหลือน้อยนิด กระซิบเตือน!!
“เปล่าเลย ฉันไม่ได้ทำอะไรเธอ แค่...” อีธานตอบกวนๆ เขาเคลื่อนมือกอบกุมอกอิ่ม พร้อมกับเคล้นคลึงเบาๆ
“อือ...”
เสียงครางแผ่วๆ คือคำตอบ เมื่อร่างกายพร้อมสนองอารมณ์ปรารถนา
กลิ่นกายหอมจรุงโชยออกมาทางรูขุมขน ความเย้ายวนของหล่อนทำเอาเขาแทบคลั่ง!
“เธอชื่ออะไรเหรอ?” เสียงแหบปร่ากระซิบถาม เขาไม่รู้แม่แต่ชื่อแซ่ของคนใต้ร่างเลย ทั้งๆ ที่กำลังจะ...
“อะ...อื้อ! ...อื้อ” หญิงสาวบิดกายไปมา ความรู้สึกร้อนวูบวาบ ยามมือหนาร้อนผ่าวไต่ดะไปทั่วทั้งตัว เธอรู้เสียวซ่านจนบอกไม่ถูกเช่นกัน “มะ เมรี” เมรีพยายามตอบ เวลานี้เธอรู้สึกเหมือนโลกกำลังจะถล่มตรงหน้า
“เมรี...ชื่อดีนะ เพราะจัง” ชายหนุ่มเอ่ยชม พลางบีบเคล้นความอวบอัดไปด้วย
“อือ...” ความรู้สึกปั่นป่วนในร่างกาย บวกกับการกระหายแปลกๆ ที่รุมเร้า ทำให้เมรีไม่เป็นตัวเองเท่าไร
เธอรู้สึกเสียวสยิว...จนขนลุกขนชันไปทั้งตัว
- ผู้เขียน
