ขากลับจากห้างสรรพสินค้า แทนที่จะแวะรับประทานอาหารด้วยกัน ตาณกลับให้อเล็กซ์จอดร้านข้าวมันไก่ข้างทาง หญิงสาวสั่งใส่ห่อเพื่อไปกินที่ครัวแม่หุง และปล่อยอเล็กซ์หิ้วท้องรอเก้อ ที่เป็นเช่นนั้นเพราะต้องการแก้เผ็ดที่เขาทำให้หล่อนหึงหวงกับภาพก่อนหน้านี้
“เย็นนี้พี่จะทำอาหารไว้รอนะ” เขาบอกและท่าทางเหมือนอยากง้อหล่อนเต็มที่
“ตามใจสิคะ ฝากดูแลสามแฝดด้วย ถ้าคนไหนงอแงไม่ยอมอาบน้ำหรือทำการบ้าน ก็ขู่ว่ากลับไปฉันจะตีให้ก้นลาย หรือไม่ก็จะหยิกจนเนื้อหลุด!” ตาณขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน พร้อมจ้องหน้าหนุ่มหล่อเขม็ง
“โอ้ ลูกยังเล็กอยู่เลย บังคับพวกแกมากไปไม่ดีหรอกนะ”
“เพราะเป็นไม้อ่อน ฉันต้องรีบดัด ขืนปล่อยให้โตกว่านี้เดี๋ยวจะเสียนิสัย พูดแล้วของขึ้น!”
หล่อนโวยวายใหญ่โต ดูคล้ายเจาะจงมาที่เขา มากกว่าลูกน้อย
วินาทีนั้น อเล็กซ์มองคนรักและอมยิ้มจนแก้มตุ่ย เขาถามกลับด้วยน้ำเสียงยียวน
“ที่ทำหน้าหัก ตาพองใส่พี่เนี่ย โมโ
