อเล็กซ์ติดงานที่ออฟฟิศชั่วคราวที่ไซต์งานมหานคร 2505 หลายวัน เขามีปัญหาเกี่ยวกับผู้รับเหมา และต้องเคลียร์แบบกับสำนักงานผังเมืองจังหวัดซึ่งยังไม่ลงตัว ดังนั้นในเช้าวันศุกร์แทนที่ทุกอย่างจะเรียบร้อย เขายังต้องตามแก้ไขเรื่องเล็กเรื่องน้อยไปจนเกือบเที่ยงวัน แผนซึ่งวางไว้ว่าจะไปพบตาณกับลูกจึงถูกเลื่อนออกไป
“เดี๋ยวก่อนเจ้านาย นี่ไปเอาความมั่นใจที่ไหนถึงได้เชื่อว่าแฝดสามนั่นเป็นลูก” คำถามจากปองคุณเหมือนฟ้าผ่าเข้ากลางใจ
“เฮียหมายความว่าไง” น้ำเสียงชายหนุ่มเจือความขัดเคืองใจ
“คนมันสงสัยนี่หว่า จู่ๆ ไปเห็นแฟนเก่าที่ร้านอาหาร ก็ทึกทักว่าเด็กพวกนั้นเป็นไข่ตัวเอง ฟังดูแล้วยังกับละครหลังข่าว เดี๋ยวคงงัดปานแดง ปานดำที่ก้นมาเพื่อทวงมรดกเจ้าคุณย่าทวดแสงแข”
“เฮียอย่ามาทำให้ผมเขว หน้าตาเด็กๆ ดูยังไง ก็โขกพิมพ์มาจากผม”
อเล็กซ์ยืนยัน แค่เห็นสามแฝด หัวใจเขาก็พองโต และสัญชาตญาณบอกให้เขารู้ว่าเด็กๆ คือลูกเขา
