ตกบ่ายอเล็กซ์ไปรับเด็กๆ ที่โรงเรียนอนุบาลของชุมชน เขาค่อนข้างพอใจสถานที่และการดูแลของครูและเจ้าหน้าที่ในโรงเรียน ถึงจะเล็กและเก่าไปสักหน่อยแต่ทุกอย่างอยู่ในเกณฑ์มาตรฐาน ความคิดอยากเปลี่ยนโรงเรียนสำหรับสามแฝดจึงถูกพับเก็บ ตอนนี้แค่การย้ายบ้านใหม่ก็มีเรื่องให้สามแฝดต้องปรับตัวมากพอแล้ว
“รีบไปรับและพากลับบ้านด่วน เข้าใจไหมคะ” ตาณบอกเขาหลังจากตกลงใจว่าจะยอมย้ายเข้าไปอยู่บ้านคุณย่าทวดของเด็กๆ
“อื้อฮึ จะทำตามคำสั่งทุกอย่างรับรองไม่เถลไถลแน่นอน”
เขารับปากด้วยรอยยิ้มกว้าง เลิกวางฟอร์มเข้มเพื่อกดดันหล่อนเหมือนในตอนเช้า
“ให้มันจริงเถอะ และอย่าคิดว่าที่ฉันยอมถอยให้คุณขนาดนี้ เพราะอยากกลับไปสานสัมพันธ์ด้วย ที่ยอมกลืนน้ำลายตัวเองก็เพราะลูก”
“พี่เข้าใจ คนเราย่อมมีเหตุผลสำหรับทุกเรื่อง” อเล็กซ์รู้ว่าเวลาเท่านั้นจะเยียวยาทุกอย่างที่สูญเสียไปจึงไม่เร่งรัดตาณ
และตอนนี้หล่อนก็ยอมลดทิฐิกว่าเดิมมากโข
“
