ตาณกลับมาถึงบ้านเช่าในช่วงบ่าย บุนซูมอบของฝากให้หลายอย่างก่อนส่งทุกคนขึ้นเครื่องบิน หล่อนเกรงใจเขาอยู่มาก ซึ่งผิดกับเด็กๆ ที่ร้องขอไม่หยุดจนคนเป็นแม่ต้องปราม
“มะ เป็นไร เด็กๆ น่ารัก อยากได้อะไร เดี๋ยวผมหาให้” บุนซูไม่ได้เล่นบทพ่อบุญทุ่ม เขาชอบที่ได้มอบสิ่งต่างๆ แก่สามแฝดเพราะเอ็นดู
“คุณอยู่กับพวกเขาไม่กี่วันก็บอกน่ารัก เดี๋ยวได้เจอธาตุแท้เข้าสักวัน รับรองจับไข้แน่ค่ะ” หล่อนว่าแล้วก็ยิ้มให้ลูกน้อย แต่ละคนมีนิสัยแตกต่างกัน ทั้งเฉลียวฉลาด ซุกซน และขี้อ้อน
“เออ ผมคิดว่า เติมฟ้าไม่ค่อยพูด เหมือนไม่สนุก” หนุ่มเกาหลีถามถึงเจ้าตัวปัญหา ซึ่งแสดงออกให้เห็นว่าต่อต้านบุนซู
“โอ้ แก้มย้อยสนิทกับคนยากค่ะ โดยเฉพาะผู้ชาย และยังหวงเนื้อ หวงตัวด้วย” หล่อนแก้ต่างให้ลูกชายคนเล็ก
บุนซูพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก่อนจะเอ่ยต่อ
“แต่ผมคิดว่าตอนนี้เขาเป็นหนุ่มน้อยขี้หึงมากกว่า ดูสายตาสิ เห็นแล้วผมเสียวต้นคอจริงๆ เหมี
