ตอนที่ 11 สัมภาษณ์งาน
1185 คำ
ร่างบอบบางทรงผมลอนมัดรวบหางม้า สวมเสื้อซีฟองแขนยาวสีขาวมีโบว์ด้านหน้า กางเกงขายาวทรงบอยสีดำสวมทับชายเสื้อ รองเท้าคัทชูสีดำ เดินเข้าไปสัมภาษณ์งานที่โรงแรมหรูในย่านใจกลางเมืองเชียงใหม่
"ถ้าผลสัมภาษณ์งานของน้องผ่าน ภายในสองวันพี่จะติดต่อกลับไปนะคะ โปรไฟล์การศึกษาดีขนาดนี้พี่คิดว่าผ่านแน่นอนค่ะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องอยู่ที่การตัดสินใจของเจ้านายพี่อีกที"
"ขอบคุณนะคะ งั้นหนูขอตัวกลับก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ"
มีนาไหว้ขอบคุณหญิงวัยกลางคนที่ทำหน้าที่สัมภาษณ์ ร่างบอบบางเดินไปที่ลานจอดรถมอเตอร์ไซค์หยิบหมวกกันน็อคมาสวมใส่และขับออกไปตามท้องถนนโดยที่มีสายตาเย็นชาคู่หนึ่งนั่งมองเธออยู่ภายในรถหรู
"ผู้หญิงคนนั้นมาทำอะไรที่นี่"
น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามพิมพา หัวหน้าแผนกต้อนรับของโรงแรม
"เธอมาสัมภาษณ์งานค่ะคุณหยาง โปรไฟล์ของเธอน่าสนใจนะคะ จบมหาวิทยาลัยด้วยเกียรตินิยมอันดับ 1 เธอสื่อสารอ่านเขียนและพูดภาษาอังกฤษ และภาษาจีนได้ดีเยี่ยมเลยค่ะ คุณสมบัติตรงตามที่โรงแรมเราต้องการเลยค่ะ"
"ผมไม่รับผู้หญิงคนนี้เข้าทำงานที่นี่"
น้ำเสียงทุ้มเอ่ยคำขาด
"ทำไมล่ะคะคุณหยาง ในเมื่อคนที่มาสมัครและสอบสัมภาษณ์ไม่มีใครมีคุณสมบัติเพียบพร้อมเท่ากับเธอเลยนะคะ แถมรูปร่างหน้าตาของเธอก็สวยมารยาทก็ดี มีเหตุผลอะไรที่คุณหยางถึงไม่รับเธอเข้าทำงานคะ"
"ผมสั่งแบบไหนก็ทำตามแบบนั้น หรือว่าคำพูดของผมไม่มีความหมาย"
"ปละ...เปล่าค่ะดิฉันไม่ได้คิดแบบนั้นค่ะคุณหยาง ขอโทษค่ะ งั้นดิฉันขอตัวไปสอบสัมภาษณ์ผู้สมัครคนใหม่นะคะ"
"เชิญ"
ร่างสูงสง่าในชุดสูทสีดำเดินตรงไปประตูลิฟท์พร้อมกับถอนหายใจออกมา
"มาแต่ตัวไม่ได้หรือไง ทำไมต้องเอากลิ่นหอมนี้มาด้วย"
มาเฟียหนุ่มบนพึมพำคนเดียว
"คุณพิมพาเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมวันนี้ดูเคร่งเครียดตั้งแต่เช้าจังเลย"
เฟยเอ่ยถามพิมพาที่กำลังนั่งหน้าเคร่งเครียดอยู่โต๊ะทำงานส่วนตัวของเธอ
"ก็คุณหยางนะสิคะ สั่งให้พี่ปฏิเสธไม่รับน้องนักศึกษาจบใหม่ที่เพิ่งมาสอบสัมภาษณ์งาน เธอโปรไฟล์ดีเกียรตินิยมอันดับ 1 ภาษาอังกฤษและภาษาจีนอ่านออกเขียนได้สื่อสารดีเยี่ยมกว่าพนักงานทุกคนในโรงแรมนี้ด้วยซ้ำ รูปร่างหน้าตาผิวพรรณดูดี สวยแทบไม่มีที่ติ พี่ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคุณหยางถึงไม่รับเธอเข้าทำงาน"
"ผมขอดูเอกสารของผู้หญิงคนนั้นได้ไหมครับ"
"นี่ค่ะ"
พิมพายื่นเอกสารสมัครงานของมีนาให้เฟยดู
"คุณหนู!"
"อะไรนะคะ"
"ไม่มีอะไรครับ คุณพิมพาบอกเธอไปแล้วหรือครับว่าที่นี่ไม่รับเข้าทำงาน"
"ยังไม่ได้บอกเธอค่ะ พี่บอกแค่เพียงว่า ถ้าสัมภาษณ์งานผ่านจะติดต่อไปภายในสองวันค่ะ"
"อย่าเพิ่งปฏิเสธเธอนะครับ ผมขอเป็นคุยกับคุณหยางก่อน"
"ดีเหมือนกันค่ะ พี่เหนื่อยที่สัมภาษณ์พนักงานใหม่แล้วค่ะ"
(ก๊อกก๊อกก๊อก)
"เข้ามา"
"คุณหยางครับ"
"มีอะไร"
หยางเอ่ยถามเฟยเสียงเข้มในขณะที่เขายังที่ก้มหน้าก้มตาเซ็นเอกสาร
"ผมเห็นคุณหนูมีนามาสัมภาษณ์งานที่นี่ แต่คุณหยางไม่รับ..."
"แล้วมึงมีปัญหาอะไร"
ไม่ทันพี่เฟยจะได้พูดอะไรต่อ คนเป็นเจ้านายก็พูดตัดบททันที
"ทำไมเหรอครับ คุณหยางจะจงเกลียดจงชังอะไรคุณหนูนักหนา เธอก็แค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่เพิ่งจะเรียนจบแล้วมาหางานทำ คุณหยางไล่เธอออกจากบ้านเธอก็ออกไปแล้ว จะไม่คิดเมตตารับเธอเข้าทำงานหน่อยหรือครับ"
"มึงอยากรู้หรอว่าทำไมกูถึงไม่ชอบขี้หน้ายัยเด็กนั่น ก็เพราะยัยเด็กนั่นเป็นหลานสาวของเมียใหม่เจ้านายเก่ามึงไงล่ะ มึงไม่เป็นกูมึงไม่มีวันเข้าใจหรอก ที่แม่กูต้องตายก็เพราะใครล่ะ กูไม่ลืม ถึงยัยเด็กนั่นจะไม่ใช่ลูกในไส้ แต่มันก็คือหลาน กูเกลียดทุกคนที่ผู้ชายคนนั้นรักและเมตตา"
ผู้ชายที่หยางหมายถึงคือเจ้าสัวชานผู้เป็นพ่อแท้ๆของเขา
"เธอไม่เกี่ยวอะไรเลยนะครับ เธอก็เป็นเพียงแค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ที่บ้านถูกไฟไหม้ พ่อและแม่ของเธอตายไปกับกองไฟ เธอเป็นเพียงแค่ลูกกำพร้าที่ถูกป้ารับมาเลี้ยง เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรื่องราวระหว่างคุณกัญญาเจ้าสัวชานและคุณแม่ของคุณหยางเป็นมายังไง เธอไม่รู้เรื่องแม้แต่น้อย คุณพ่อของคุณและคุณป้าของเธอไปรับเธอมาเลี้ยง เธอแค่วัย 4 ขวบเธอจะไปรู้อะไร คุณหยางปล่อยวางหน่อยนะครับ คุณหนูมีนาเธอไม่ได้มีพิษมีภัยอะไร ตั้งแต่คุณกัญญาตายไป ชีวิตเธอก็เหลือเพียงแค่ป้านวลแก่ๆคนเดียว ชีวิตเธอน่าสงสารจะตาย"
"หุบปากได้แล้ว มึงเป็นลูกน้องกู กูจะพูดอะไรคิดอะไรทำอะไร มึงก็อย่ามาล้ำเส้น"
"ครับ ผมจะไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวความคิดของคุณหยางอีก ผมเพียงแต่ขอให้คุณอย่าโกรธอย่าเกลียดคุณหนู ส่วนคุณหยางจะรับเธอเข้าทำงานหรือไม่ก็สุดแล้วแต่คุณครับ ผมขอตัวนะครับ"
เฟยหมุนตัวเดินออกจากห้องทำงานของเจ้านายทันทีที่พูดจบ
หยางได้แต่นั่งครุ่นคิดสิ่งที่เฟยพูดออกมา
วันต่อมา
"คุณหยางให้คนไปตามผมมีอะไรหรือครับ"
เฟยเอ่ยถามเจ้านายที่กำลังออกกำลังกายอยู่ในห้องฟิตเนสส่วนตัวภายในโรงแรมหรู
"กูจะรับเด็กนั่นเข้าทำงาน แต่มีข้อแม้มึงต้องกลับไปทำงานที่กรุงเทพฯแทนกู และห้ามให้ยัยเด็กนั่นรู้ว่าที่นี่คือโรงแรมของกู กูจะให้เด็กนั่นไปทำงานที่แผนกอื่นที่ไม่ต้องมาเจอหน้ากับกู"
"คุณหยางพูดจริงใช่ไหมครับ"
"แล้วมึงเห็นกูเคยพูดอะไรเล่นๆหรือไง"
"ไม่เคยครับ แล้วจะให้ผมกลับกรุงเทพฯวันไหนครับ"
"พรุ่งนี้"
"ครับ งั้นผมขอตัวไปเตรียมเก็บของนะครับ"
"อืม"
ในขณะที่เฟยเดินออกไปใบหน้าเรียบนิ่งกระตุกยิ้มมุมปากหนึ่งข้าง ภายสมองของเขาคิดอะไรบางอย่าง
"เย้ ป้านวลคะ ทางโรงแรมโทรมาบอกว่ามีนาสัมภาษณ์งานผ่านแล้วนะคะ เริ่มเรียนงานวันจันทร์ที่จะถึงนี้ค่ะ"
------------------------
คุณหยางรับน้องมีนาเข้าทำงาน มีแผนอะไรหรือเปล่านะ
มาลุ้นกันตอนต่อไปค่ะ คุณหยางจะใจดีกับน้องหรือว่าจะใจร้ายกันแน่ เจอกันตอนต่อไปพรุ่งนี้นะคะ
ฝากกดไลค์คอมเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
- ผู้เขียน
