(ปั้งปั้ง)
"หนีเร็ว พวกมันมาแล้ว!"
ฝ่ามือหนากระชากข้อมือเล็กแล้วใช้ปลายนิ้วสอดประสานเข้าหากันกับนิ้วเรียวก่อนจะพามีนาวิ่งออกทางด้านหลังโกดังออกไปด้วยความรวดเร็ว
(ปั้งปั้งปั้ง)
"ตามพวกมันไป"
มีนาและหยางพากันวิ่งหนีไปเรื่อยๆตามแนวป่าลึก ในขณะที่ท้องฟ้าเริ่มมืดลงเพราะใกล้จะถึงเวลาหนึ่งทุ่ม
"แม่งเอ๊ย! ใครมาช่วยมันวะ อีผู้หญิงคนนั้นมันเป็นใคร อย่าให้กูจับตัวพวกมึงได้ก็แล้วกันโดยเฉพาะนังผู้หญิง กูจัดหนักแน่ เล่นซะกูมึนหัวไปไม่เป็นเลย"
ชายชุดดำคนหนึ่งตะโกนโวยวายด้วยความโมโห
"เอายังไงดีพี่ พวกเราทำงานไม่สำเร็จ พวกเราจะได้เงินค่าจ้างที่เหลือหรือเปล่า"
"ก็แค่บอกพวกมันว่ายิงมันไปหลายนัดและตกเหวไปแล้ว ส่วนรอดชีวิตหรือไม่ เราไม่สามารถยืนยันได้เพราะเหวมันลึกเกินกว่าจะตามลงไปดูได้"
"งั้นกลับกันเถอะพี่เดี๋ยวมีใครมาเห็นเข้าพวกเราจะซวย"
ชายฉกรรจ์ทั้งสองรีบขับรถออกไปทันที
"หยุดพักตรงนี้ก่อน พวกมั
