หลังจากที่ชายหนุ่มนายเขื่องตอบรับกลับมาแบบนั้น ทั้งสองคนก็ลงมาจากตัวรถทันทีโดยที่นายเขื่องเป็นคนลงมาเปิดประตูรถให้คุณหนูทับทิมเอง
ทันทีที่เท้าของเธอลงมาเหยียบผืนดินทั้งสองข้าง มือบางก็พลันคว้าที่อกเสื้อของชายหนุ่มอายุมากกว่า ก่อนจะกระตุกเบาๆ ให้โน้มลงมา ดวงตาสวยสบกับดวงตาคมอย่างเว้าวอน
“นายเขื่อง”
“ขอรับ”
“ช่วยกรุณามอบความสุขให้ฉันที” คุณหนูเอ่ยขึ้นเสียงออดอ้อนขณะที่ยังคงสบตากับบ่าวหนุ่มอยู่อย่างนั้น ปกติเธอไม่ต้องเอ่ยปากขอใครเช่นนี้ แต่ก็ให้อภัยได้เพราะนายเขื่องนั้นเป็นชาวสยามคนแรกที่เธอจะได้นอนด้วย
นายเขื่องโน้มกายลงมาตามแต่ที่คุณหนูคนสวยจะต้องการ นัยน์ตาที่สบกับเธอนั้นราวกับถูกมนตร์สะกดไม่อาจละไปไหน ได้แต่วนเวียนใบหน้าอยู่ใกล้เธอ ดอมดมกลิ่นน้ำปรุงฝรั่งผสมเหงื่อสาวหอมฟุ้งจนเต็มปอด
“คุณหนู อย่าพูดเช่นนั้นสิขอรับ”
“ทำไมเล่า”
“คุณหนูเป็นนาย” นายเขื่องว่า เขายังคงไม่ดึงมือของเธอออกจา
