สองวันผ่านไป
"จะไปไหน"
"หนะ..หนูจะออกไปเดินเล่น" ฮันน่าตอบเฮียตัวเองน้ำเสียงตะกุกตะกักพลางก้มหน้าหลบแววตาดุคู่นั้น
"เท่าที่จำได้เฮียยังไม่อนุญาตให้ออกข้างนอก" ตั้งแต่วันนั้นวาฟิกซ์สั่งห้ามเด็ดขาดน้องสาวออกนอกเขตบริเวณกักขัง พร้อมให้ฮันน่าย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านกับตนและคนรัก ส่วนคอนโดเธอเขาสั่งขายทิ้งไปแล้ว ถึงเวลาเรียนจะเป็นเซนและซันคอยรับส่งพร้อมไปเฝ้า เรียนเสร็จก็ให้กลับทันที ไม่อนุญาตให้ไปเที่ยวตามอำเภอใจเหมือนเมื่อก่อน ต่อให้อีกไม่กี่เดือนจะจบแล้วก็ตาม สำหรับเขาฮันน่ายังคงเป็นเด็กอยู่เสมอ
"หนูอยากไปสูดอากาศ"
"ขึ้นไปอยู่กับวายุ ไม่ก็คือไม่"
"...." ฮันน่าน้ำตาคลอ เธอไม่ได้โกรธที่โดนสั่งห้าม แต่เสียใจที่ทำให้ทุกคนผิดหวัง แววตาวาฟิกซ์แสดงออกชัดเจนว่าผิดหวังในตัวเธอมากแค่ไหน ฟลินต์เองก็ไม่ต่างกัน ถึงยังไงทั้งสองก็ไม่คิดเกลียดน้องตัวเอง โกรธแค้นคนที่มันทำซะมากกว่า
" หวังว่าจะเข้าใจที
