“จะไปไหน! ทะเลาะกันทีไรทำไมชอบเดินหนี”
โอโซนคว้าแขนใบบัวที่ตอนนี้อยู่ในชุดคลุมอาบน้ำกำลังจะเดินผ่านหน้าเขาไปทางประตูห้องนอนด้วยสีหน้าและแววตาที่ตัดพ้อน้อยใจ
“หนูบัวไม่ได้ทะเลาะกับป๊ะป๋า ปล่อยหนูบัวค่ะ”
ฟู่ว!!
"ที่เป็นอยู่ตอนนี้เขาเรียกว่าทะเลาะใบบัว”
โอโซนถอนหายใจออกมาแรงๆอย่างเหนื่อยหน่ายก่อนที่จะพูดประโยคนี้ออกไปกับใบบัวเขาไม่ชอบใจเลยสักนิดที่ใบบัวทำตัวไม่มีเหตุผลแบบนี้กับเขา
“หนูบัวเป็นใคร แล้วป๊ะป๋าเป็นใคร ทำไมหนูบัวจะไม่รู้ หนูบัวไม่กล้าจะไปทะเลาะอะไรกับป๊ะป๋าหรอกค่ะ”
ใบบัวมองเขาแล้วพูดออกมาอย่างประชดประชันเชิงน้อยอกน้อยใจมือก็พยายามบิดออกจากการเกาะกุมของเขา
“ถ้ายังดื้อยังงี่เง่าไม่มีเหตุผลแบบนี้ ฉันก็ไม่อยากจะอธิบายอะไรให้เด็กไม่รู้จักโตไม่เหตุผลอย่างเธอฟังตอนนี้ เลิกงี่เง่าเมื่อไหร่ค่อยมาคุยกัน”
พูดจบเขาก็ปล่อยมือออกจากแขนเรียวเล็กของเธอก่อนที่จะเป็นคนเดินออกไปจากห้องเอง ใบ
