-วันรุ่งขึ้น-
"ใบบัว!!"
“อื้อ!!...เจ้าขาอย่ากวน”
"ใครวะเจ้าขา"
โอโซนพึมพำออกมาเบาๆที่ได้ยินใบบัวพูดชื่อที่ไม่คุ้นหูชื่อนี้ออกมาในตอนที่เขาเอาจมูกไปคลอเคลียที่แก้มขาวเพื่อที่จะปลุกให้เธอตื่นส่วนใบบัวที่กึ่งหลับกึ่งตื่นเธอก็คิดว่าคนที่เรียกเธอคือเจ้าขาเพื่อนสาวที่อยู่โรงเรียนประจำที่นอนด้วยกันกับเธอ
"หนูบัวตื่นได้แล้ว"
"หนูบัวยังง่วงอยู่เลยค่ะคุณแม่ขอนอนต่ออีกนิด"
พอโอโซนเปลี่ยนเป็นเรียกเธอว่าหนูบัวใบบัวก็งัวเงียคิดว่าคนที่มาปลุกเป็นคุณแม่ของเธออีกจนเพ้อพูดออกมาแบบนี้
"หึ!! นี่ฉันต้องเป็นใครต่อใครให้เด็กขี้เซาอย่างเธออีกกี่คนกัน"
หมับ!!
"ถ้าอยากให้ตื่นคุณแม่ต้องจุ๊บเหม่งหนูบัวก่อน"
วงแขนเรียวเล็กยกขึ้นมาคล้องคอของโอโซนให้โน้มลงมาใบบัวที่ยังหลับหูหลับตางัวเงียกึ่งหลับกึ่งตื่นอยู่คิดว่าคนที่เธอกอดอยู่คือคุณแม่ของเธอมาปลุกเหมือนทุกครั้ง
จุ๊บ!!
"ตื่นได้แล้วเด็กขี้เซา"
"อื้อ...ฟอด!
