"ถ้ายังไม่เลิกนอนดิ้นฉันจะไม่ทำแค่นอนกอดเธออย่างเดียวแล้วนะ"
ใบบัวที่นอนดิ้นยุกยิกอยู่ในอ้อมกอดของโอโซนก็นอนนิ่งไปทันทีที่ได้ยินคำขู่นี้ของเขา
"กะ...ก็หนูบัวหายใจไม่ออก"
ใบบัวแสร้งพูดแบบนี้ออกมาเพื่อที่จะให้โอโซนยอมคลายอ้อมกอดออกจากเธอ
"งั้นต้องผายปอดแล้วล่ะ"
"อย่านะ!"
ใบบัวยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองทันทีที่โอโซนพูดแล้วโน้มหน้าเข้ามาใกล้จนริมฝีปากของเขาจะสัมผัสกับริมฝีปากของเธอ
"ก็เธอบอกเองว่าหายใจไม่ออกฉันก็จะช่วยผายปอดให้ไง"
"ป๊ะป๋าทะลึ่ง!! หนูบัวไม่คุยด้วยแล้ว ง่วง จะนอนแล้ว"
"เธอควรจะนอนตั้งนานแล้วมัวแต่นอนดิ้นไปดิ้นมาอยู่ได้"
หลังจากที่ทั้งสองนอนเถียงกันไปมาใบบัวที่อ่อนเพลียจากการเดินทางมากกว่าก็คล้อยหลับไปก่อนอย่างง่ายดายเสียงลมหายใจสม่ำเสมอกับใบหน้าหวานที่หลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดตอนนี้เรียกรอยยิ้มมุมปากโอโซนขึ้นมาเบาๆก่อนที่เขาจะค่อยๆก้มหน้าลงแล้วจูบไปที่หน้าผากของใบบัวอย่างอ
