“จะไปไหน” ไบรอัลคว้าแขนต้องดาวไว้ เมื่อเธอกำลังจะลุกจากเก้าอี้
“อ่อ ขอบคุณนะสำหรับอาหารเช้า ฉันอิ่มแล้ว ไม่กวนคุณแล้ว”
“คิดจะกินของเขาฟรีๆอย่างงั้นเหรอ”
“ห๊า!” ต้องดาวร้องออกมาอย่างไม่เข้าใจ แต่ยังมีแก่ใจถามกลับ “คุณคิดเงินเหรอ อ๋อ ได้สิเท่าไหร่ละ ก็ถูกของคุณฉันไม่ควรเอาเปรียบคุณ เดี๋ยวไปเอาเงินมาให้แล้วกัน”
“ผมไม่อยากได้เงิน”
“อะไรของคุณ ฉันไม่ได้ร้องขอมากินเสียหน่อย ถ้าจำไม่ผิดถูกบังคับมาด้วยซ้ำ”
“มาได้ไงไม่สำคัญ แต่คุณกินเข้าไปแล้ว”
“ฉันจะจำไว้ แล้วจะเอาไงคนบ้า” ไบรอัลยืนขึ้นหลังจากที่มือข้างที่ว่าง
ยกแก้วน้ำเปล่าดื่มจนหมด เขาดึงต้องดาวให้เดินตาม
“ป้าหลินเราต้องการเวลาส่วนตัวครับ” ไบรอัลกล่าวออกมา เมื่อเดินเข้ามาในห้องนอนกว้าง ต้องดาวกวาดตามองด้วยความงงงันเมื่อเธอยังตามไม่ทันเขา และไม่กี่วินาทีป้าหลินก็เดินออกมาจากห้องน้ำและเดินออกจากห้องนอนไป ต้องดาวเบิกตากว้างมองตามร่างท้วมข
