หนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีควบขี่อาชาสีดำตัวเดียวกัน ผมทั้งสองลู่ไปตามแรงลม เกิดเป็นภาพสวยงามท่ามกลางธรรมชาติของป่าเขา เจ้าเสี่ยวเฮยหยุดวิ่งตามคำสั่งของแม่ทัพหนุ่มที่ใช้มือกระตุกบังเ**ยน เขาโน้มหน้าไปพูดชิดริมหูบอกกล่าวกับเจ้าของกลิ่นกายหอมกรุ่นว่า
“ถึงแล้ว เป็นเช่นไร ชอบหรือไม่” ไป๋ฟางเซียนแม้จะทำตัวไม่ถูกและเขินอายกับคำพูดของเขา ทว่านางกลับไม่ใส่ใจนัก เนื่องจากตอนนี้ภาพตรงหน้าดึงดูสายตาและความสนใจของนางมากกว่า
ทุ่งดอกไม้กว้างไกลมีสีเหลืองนวลบานสะพรั่ง ไม่แน่ชัดว่าเป็นดอกไม้ชนิดใด ทว่ามันกลับเกิดอยู่ตรงหน้านางนี้แล้ว เหล่าดอกไม้เอนไหวไปตามแรงลมจนกลีบดอกปลิวละล่อง ช่างสวยงามยิ่ง
หมู่มวลวิหคบินอยู่น่านนภาร้องขับขานไปมาสอดคล้องกับทิวทัศน์เบื้องล่าง โดยมีเหล่าภมรตัวเล็ก ๆ ที่กำลังลิ้มชิมรสความหวานของดอกไม้เข้าคู่กันอย่างลงตัว ไป๋ฟางเซียนเหม่อมองภาพตรงหน้าราวกับถูกสะกด
“ลงมาเถิด” หลี่เหวินหลางท
