EP.3 งานขาวดำ
1612 คำ
EP.3 งานขาวดำ
Prat บีน่า
“เฮ้อ~ เลิกเรียนสักที ปวดหัวจะแย่แล้ว~” เป็นเสียงของบีน่าที่บ่นขึ้น เนื่องจากวันนี้เธอนั้นต้องเรียนวิชาหลักตั้งแต่ช่วงเช้าจนช่วงบ่าย
“พวกมึง ไอ้ป้องโทรมาบอกว่าให้ชวนมึงสามคนไปวันเกิดมันวันนี้” หินพูดขึ้นเมื่อเห็นอาจารย์เดินออกไปจากห้องเรียนแล้ว
“ป้อง? ที่มันซิ่วไปคณะวิศวะตอนปี2อะนะ” ไอด้าเอ่ยถามขึ้นเมื่อเธอนั้นจำได้รางๆว่าเคยมีเพื่อนชื่อปกป้อง
“เออใช่ คืนนี้วันเกิดมัน”
“เห็นแจ้งเตือนในเฟสอยู่ ว่าแต่จัดที่ไหนอ่ะ” บีน่าเอ่ยถามพลางเก็บอุปกรณ์เครื่องเขียนและสมุดจดของตัวเองเข้ากระเป๋าสะพายข้าง
“ร้านนั่งชิว แถวๆถนน MN ข้างร้านKRอ่ะ รู้จักใช่ป้ะ”
“ไม่มีอะไรที่ไอด้าไม่รู้ค่ะคุณธนพล”
“ครับคุณไอด้า! ว่าไงบี ไปไหมเดี๋ยวไปขอป้าชาร์ให้ธิด้วย”
“อื้ม เอาดิ อยู่บ้านก็เบื่อ”
“เดี๋ยวธิขอแม่ก่อนนะ ถ้าได้เดี๋ยวธิไลน์บอก”
“โอเค งั้นคืนนี้กูไปรับตอน2ทุ่มครึ่งแล้วกัน”
“รับทราบค่า งั้นไปรวมตัวกันที่บ้านป้าชาร์ได้ป่ะบี ไอ้หินมันจะได้ไม่ต้องขับไปรับหลายที่”
“ได้ๆ”
“งั้นตกลงตามนี้นะ”
“รับทราบค่ะ” หลังจากนั้นทุกคนจึงแยกย้ายกันกลับบ้านก่อนทันที ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่นิ๊กมือขวาของคิริวขับรถเข้ามาจอดที่หน้าคณะพอดี
“ไปก่อนนะหิน เจอกันคืนนี้”
“เออ เดี๋ยวไปรับ”
“เค”
เด็กสาวรีบสาวเท้าตรงไปที่รถทันทีเพราะกลัวว่าจะถูกคิริวต่อว่าอีก แต่ทว่าเมื่อเธอขึ้นมาบนรถก็ไม่พบกับคนที่เธอต้องเจอทุกวัน และมีแค่เพียงนิ๊กเท่านั้นที่ทำหน้าที่ขับรถ
“สวัสดีค่ะพี่นิ๊ก”
“สวัสดีครับคุณบีน่า”
“วันนี้.. พี่ริวไม่มาด้วยเหรอคะ”
“นายมีงานครับ เลยให้ผมมารับคุณก่อน”
“อ้อค่ะ~”
Prat คิริว
กาสิโน
“ยังไงต้องขอบคุณ คุณคิริวมากนะครับ”
“อืม”
“ผมขอตัวก่อนนะครับ” มาเฟียหนุ่มไม่ได้ตอบอะไรกลับไปแต่สะบัดมือให้กับชายคนนั้นแทน บ่งบอกว่าเขานั้นกำลังไล่ให้ชายคนนั้นออกไปจากห้องทำงานของเขา
คลืดดดด คลืดดดด
ในขณะเดียวกันโทรศัพท์ของเขานั้นก็ได้สั่นขึ้น ฉุดให้เขาต้องหยิบขึ้นมาดูชื่อเจ้าของปลายสาย
มีสายเรียกเข้าจาก ไอ้นิ๊ก
“ผมส่งคุณบีน่าเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้กำลังรอนายอยู่หน้ากาสิโนนะครับ”
“อืม อีกครึ่งชั่วโมงลงไป”
“ครับนาย” เมื่อมาเฟียหนุ่มพูดจบเขาจึงกดวางสายนิ๊กทันทีก่อนจะหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบอีกครั้ง
“ฟู้ว~” ควันสีขาวคลุ้งพวยพุ่งออกมาจากริมฝีปากหนาของมาเฟียหนุ่มซ้ำแล้วซ้ำเล่า เช่นเดียวกันกับแก้วไวน์ที่ถูกยกขึ้นกระดกดื่มจนหมดแล้วหมดอีก เมื่อมาเฟียหนุ่มเสพสุขจนพอใจแล้วเขาจึงเดินลงไปขึ้นรถที่หน้ากาสิโนทันทีเพื่อไปทำงานของตัวเองต่อในค่ำคืนนี้
โกดังหลังสนามแข่ง
เมื่อมาเฟียหนุ่มเดินทางมาถึงโกดังส่งของเขาจึงรีบสาวเท้าเดินเข้าไปด้านใน
พรึ่บ! ทันทีที่ไฟในห้องสว่างวาบขึ้นทำให้เขานั้นเห็นทันทีว่ามีน้องชายของตัวเองนั่งอยู่ที่โซฟา
“ไม่ตกใจ?” คิรันเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าและท่าทางที่เรียบนิ่งของพี่ชายตัวเอง
“ปัญญาอ่อน”
“…”
คิรันนิ่งเงียบให้กับคำด่าของพี่ชายก่อนจะหยิบแก้วไวน์ขึ้นมากระดกดื่ม ส่วนคิริวนั้นเดินเข้าไปในห้องทำงานอีกห้องเพื่อเปิดไฟและเตรียมเอกสารสัญญาที่จะเซ็นกันในวันนี้ ในขณะเดียวกันเพื่อนๆของมาเฟียหนุ่มก็ได้เดินเข้ามาอีก2คน พวกเขามีชื่อว่า คาเลนส์ และ วิลเลียม เป็นเพื่อนสนิทของคิริวและคิรัน
“ไอ้ริวอะไอ้รัน” เป็นเสียงของคาเลน์ที่เอ่ยถามขึ้นก่อนที่เขาจะนั่งลงที่โซฟา
“ข้างใน”
“อีกครึ่งชั่วโมงของน่าจะมาถึง” วิลเลียมพูดพลางพลิกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูก่อนจะหยิบขวดไวน์มารินใส่แก้วของตน
ทั้งสี่คนมีนิสัยค่อนข้างที่จะไปในทิศทางเดียวกัน โดยเฉพาะความนิ่งเงียบและความดุดัน นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกเขานั้นสามารถอยู่ด้วยกันได้ ถึงแม้ว่าวันๆจะไม่ค่อยได้เจอและพูดคุยกันมากก็ตาม แต่พวกเขานั้นก็รักและจริงใจต่อกันมาตลอด
เมื่อถึงเวลาของที่สั่งไว้มาลงทุกคนก็ต่างทำหน้าที่ของตัวเองทันที เนื่องจากพวกเขานั้นเป็นหุ้นส่วนของกันและกัน เมื่อถึงเวลาแบ่งผลกำไรคิริวก็จะแบ่งให้ทุกคนเท่าๆกัน ไม่มีใครได้มากหรือน้อยกว่าใคร
“ขอบคุณที่เคลียร์ตำรวจให้นะครับคุณคิริว”
“ครับ ส่วนของคุณคนของผมจัดการไว้ให้แล้ว จะเช็กก่อนก็ได้ไม่ว่ากัน”
“มีของอะไรอีกไอ้ริว?” คาเลนส์เอ่ยถามขึ้นเมื่อเขานั้นไม่รู้ว่าเพื่อนของตัวเองมีส่งของอย่างอื่นด้วย
“มาดูกับผมก็ได้นะครับคุณคาเลนส์”
“ครับ” หลังจากนั้นคาเลนส์จึงเดินไปดูทันทีว่าเพื่อนของตัวเองกำลังจะส่งอะไร ซึ่งสิ่งๆนั้นทำให้เขาชะงักไปทันที เพราะสิ่งที่อยู่ในถังคือชิ้นส่วนอวัยวะภายในของมนุษย์นั่นเอง
“ว่าแล้ว พักนี้ถึงไม่ส่งมาให้บ้าง” เป็นเสียงของคิรันที่ทักท้วงขึ้น เนื่องจากเขาเองก็ค้าอวัยวะมนุษย์เช่นกัน และอวัยวะที่เขาได้มานั้นก็มาจากพี่ชายของตัวเองที่เอามาให้
“ครั้งเดียว ฝั่งนู้นขอกูมา”
“เออ!” ถึงแม้คิริวจะตอบอย่างไม่เต็มใจนักแต่ก็ไม่สามารถขัดใจพี่ชายของตัวเองได้
เมื่อพวกเขาทำงานทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ววิลเลียมจึงเอ่ยชวนทุกคนไปที่คลับของคิริวต่อทันที เพราะตอนนี้พึ่งจะเป็นเวลา4ทุ่มครึ่ง
“ไปร้านไอ้ริวกัน กูเบื่อๆยังไม่อยากกลับบ้าน”
“ร้านกู?”
“เออ ก็ร้านมึง”
“งั้นเจอกันที่ร้านมึงนะไอ้ริว มึงไปด้วยล่ะไอ้รัน”
“อืม” หลังจากนั้นทุกคนจึงต่างแยกย้ายกันขับรถของตัวเองไปที่คลับของคิริวทัน
ซึ่งคลับแห่งนี้มาเฟียหนุ่มนั้นสร้างขึ้นมาเพื่อตอบสนองความชอบของวัยรุ่นซะส่วนใหญ่ เพียงแต่ว่าข้อห้ามของที่นี่คือการห้ามนำสารเสพติดเข้ามาและจะมีการ์ดคอยตรวจสอบด้านในและด้านนอกตลอดเวลา และผู้ที่จะเข้ามาใช้บริการได้จะต้องมีอายุไม่ต่ำกว่า20ปีขึ้นไปเท่านั้น
Prat บีน่า
ทางด้านของเด็กสาวตอนนี้เธอนั้นได้มานั่งชิวอยู่ที่ร้าน VK ข้างๆร้าน KR แล้ว และตอนนี้เธอนั้นก็กำลังสังสรรค์วันเกิดให้กับเพื่อนเก่าของเธออยู่
“สุขสันต์วันเกิดนะปกป้อง”
“ขอบใจมากบีน่า คิดว่าพวกมึงจะไม่มาซะแล้ว”
“ต้องมาดิ ยังไงก็มีความสุขมากๆนะ”
“ขอบใจมากนะบี”
“จ้า”
“งั้นนั่งดื่มกันไปก่อนนะ เราไปทักทายเพื่อนๆก่อน”
“อื้ม”
ร้านนั่งชิวที่เด็กสาวกำลังนั่งดื่มอยู่จะมองเห็นภายนอกได้อย่างชัดเจน เพราะไม่มีอะไรปิดกั้นเลย จะมีก็แต่ต้นไม้ที่ใช้ตกแต่งรอบๆร้านเท่านั้น ซึ่งในขณะที่เธอกำลังนั่งดื่มอยู่นั้นเธอก็ได้สังเกตเห็นรถคันหนึ่งที่ค่อนข้างจะคุ้นหูคุ้นตา
“รถคุ้นๆแฮ้ะ~” เธอว่าพลางขยี้ตาของตัวเองเบาๆพร้อมกับเพ่งเล็งไปที่รถคันนั้น เนื่องจากเด็กสาวดื่มเข้าไปมากพอสมควรแล้วจึงทำให้สายตาของเธอเริ่มผ้ามัว
“เป็นอะไรหรือเปล่าบี” ธิดาที่สังเกตเห็นท่าทางของเพื่อนตัวเองแปลกๆเธอจึงเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับมองออกไปนอกร้าน
“นั่นมันพี่คิริวไหมธิดา ช่วยบีมองหน่อย”
“ไหนๆ”
“นั่นไง” เด็กสาวว่าพลางชี้ไปที่คิริวที่กำลังยืนรอใครบางคนอยู่ที่รถ
“นั่นมันพี่คิริวนิ!” เป็นเสียงของไอด้าที่พูดขึ้นพร้อมกับเข้าไปกอดคอเพื่อนทั้งสองเอาไว้ ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่คิริวนั้นมองเข้ามาในร้านพอดี ทำให้บีน่าที่เห็นเช่นนั้นต้องรีบหันหลังเพื่อหลบเขาทันที ซึ่งเธอนั้นก็ไม่ลืมที่จะดึงให้เพื่อนๆของเธอหลบไปด้วย
“หลบๆ!!”
“แกจะกลัวอะไรเนี้ย ขอป้าชาร์แล้วไม่ใช่เหรอ” ไอด้าเอ่ยถามขึ้น
“ก็ใช่ แต่ฉันไม่อยากให้เขามาหาเรื่องด่าฉันอีกสิ!”
“โอ๊ย! ถ้าฉันเป็นแกนะฉันตีกับเขาบ้านแตกแน่ๆ!”
“เขาเดินไปยัง!”
“ไปแล้วๆ ไปกับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้อ่ะ สวยด้วย!” ธิดาพูดขึ้นด้วยสีหน้าและแววตาที่เป็นประกายเพราะผู้หญิงที่คิริวควงเข้าไปในคลับนั้นเธอสวยราวกับดาราคนหนึ่ง
“แฟนเขามั้ง”
“มีแฟนแล้วจริงดิ!”
“ไม่รู้ค่ะ! ไปๆ ไปกินต่อ!”
EP.ต่อไป NC นะคะ?
ฝากกดหัวใจ+คอมเมนท์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ ?
รีไรท์เมื่อ 14/9/66
- ผู้เขียน
