EP.13 ขอเบอร์
1307 คำ
EP.13 ขอเบอร์
Prat บีน่า
หลังจากที่เด็กสาวขึ้นมาบนรถของคิรันแล้วเธอจึงเอ่ยถามเขาเกี่ยวกับรูปทันที
“พี่รันช่วยลบรูปก่อนเย็นวันนี้ได้ไหมคะ”
“ทำไม”
“นะ..หนูแค่ไม่อยากให้เขาเอามาขู่หนูอีกค่ะ”
“ไอ้ริวมันหวงของ เข้าถึงมันยาก”
“แบบนี้ก็คงไม่ทันเย็นนี้ใช่ไหมคะ” เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงตัดพ้อพร้อมกับก้มหน้าลงด้วยความหมดหวัง
“ไอ้ริวมันขู่อะไร?”
“…”
“เห็นเดินออกมาจากห้องมันเมื่อคืน”
“เขามีข้อแลกเปลี่ยนในการลบรูปค่ะ หนูต้องให้คำตอบเขาวันนี้”
“บอกมี๊ฉันสิ”
“ไม่ได้นะคะ! ถ้าป้าชาร์รู้เรื่องนี้จะต้องถึงหูมี๊กับดี๊หนูแน่ๆค่ะ อีกอย่างหนูอยากให้จบโดยที่เรารู้กันแค่นี้ค่ะ”
“งั้นเธอคงต้องทำตามข้อเสนอมัน”
“ไม่มีทางอื่นแล้วจริงๆเหรอคะ วันนี้พี่รันช่วยหนูอีกสักครั้งได้ไหมคะ”
“…”
“มีอะไรมาแลก?”
“แลกอีกแล้ว คิดว่าพี่น้องไม่เหมือนกันซะอีก”
“ฉันต้องทำเรื่องเสี่ยงให้ไอ้ริวมันเป่ากระบาล ฉันก็ต้องได้ค่าตอบแทนสิ” คิรันพูดออกมาด้วยสีหน้าตาเรียบนิ่ง ทำให้เด็กสาวนั้นไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเขาพูดจริงหรือพูดเล่น
“จริงจังเหรอคะ”
“…”
“พี่รันอยากให้หนูทำอะไรทำให้ได้หมดเลยค่ะ ยกเว้นเรื่องอย่างว่า”
“หน้าฉันเหมือนไอ้ริวแต่ไม่กินของร่วมกับมัน”
“นั่นแหละค่ะ เอาตามที่ตกลงตามนี้นะคะ”
“…” คิรันไม่ได้ให้คำตอบอะไรเด็กสาวกลับไปแต่หันหน้ากลับไปมองที่ถนนแทน ทำให้เด็กสาวเองก็ต้องเลิกสนใจเค้าเช่นกัน
“ขอบคุณที่มาส่งนะคะ”
“อืม”
“สวัสดีค่ะ” เด็กสาวกล่าวสวัสดีคิรันและคนขับรถของเขาอีกครั้งก่อนที่เธอจะรีบเดินเข้าไปในมหาวิทยาลัยและตรงไปที่โต๊ะหินโต๊ะประจำที่เธอนั่งกับเพื่อนเป็นประจำ
“ไง ธิดา คนอื่นมายัง”
“มอนิ่งบีน่า ไอด้ากับหินยังไม่มาเลย”
“สองคนนี้มาช้าตลอดแหละ”
“เอ้อ วันนี้เราต้องเข้าห้องประชุมกันด้วยนะ”
“หื้ม เข้าไปทำไมเหรอ”
“ก็วันนี้จะมีนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จมาเป็นวิทยากรเผยแพร่ความรู้ให้เราไง ลืมเหรอเนี่ย”
“จริงด้วยสิ ลืมซะสนิทเลยแฮ้ะ”
“ฮาย อรุณสวัสดิ์ค่าสองสาว” เป็นเสียงของไอด้าที่ทักทายดังขึ้นพร้อมกับเธอที่เดินเข้ามากับหิน
“คิดว่าจะพากันโดดเรียนส้ะอีกสองคนนี้”
“ด้าไม่เหมือนไอ้หินนะธิดา ด้าออกจะเป็นนักเรียนที่ดี อิอิ”
“อีด้า! ดีตายแหละมึง! ถ้าไม่ติดว่าคนที่มาเป็นวิทยากรวันนี้เป็นพี่ชายกู กูก็ไม่เข้าหรอก น่าเบื่อ!”
“ห้ะ! พี่ชาย นี่แกมีพี่ชายด้วยหรออีหิน”
“อืม!”
“ไม่เห็นเคยบอกเลย”
“ก็บีไม่ถาม หินจะบอกได้ไง”
“พอๆๆ ธิว่าเราไปกันเถอะใกล้เวลาเข้าห้องประชุมแล้วนะเดี๋ยวไม่ได้ที่นั่งใกล้กัน”
“งั้นเดี๋ยวบีไปเข้าห้องน้ำแป๊บหนึ่งแล้วเดี๋ยวโทรหาอีกทีว่านั่งแถวไหน”
“โอเค งั้นเจอกันที่ห้องประชุมนะ” หลังจากนั้นบีน่าจึงแยกตัวออกมาเข้าห้องน้ำก่อนทันที ส่วนเพื่อนๆของเธอได้พากันเข้าห้องประชุมไปก่อนแล้ว
ตุบ!
“โอ๊ย! เจ็บชะมัด!”
“เป็นไรไหม พี่ขอโทษๆ” ชายหนุ่มผู้ที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตามองโทรศัพท์ได้ชนเข้ากับเด็กสาวเข้าจนเธอต้องล้มลงไปนั่งอยู่ที่พื้นฉุดให้ชายหนุ่มคนนั้นต้องรีบยื่นมือเข้าไปช่วยเพื่อดึงเธอลุกขึ้นยืน
“ทำไมเดินไม่ดูเลยละคะ!” เธอพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดพร้อมกับมองไปที่ชายหนุ่มคนนั้น ซึ่งชายหนุ่มคนนั้นก็มองมาที่เธอเช่นกัน
“น่ารัก”
“อะ..อะไรคะ!”
“เอ๊ย! เปล่าๆ โทษทีที่ทำเราเจ็บอ่ะ”
“ห้วย! ทีหลังก็ดูทางนะคะ ไม่ใช่เอาแต่เล่นโทรศัพท์”
“งั้นพี่ขอเบอร์เราไว้ได้ไหม เผื่อเราเป็นอะไรตรงไหน จะได้โทรมาเรียกร้องจากพี่ได้”
“ชิ! ไอ้บ้า!” เด็กสาวต่อว่าชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความหงุดหงิดก่อนจะรีบเดินหนีเขาออกมาโดยที่ชายหนุ่มคนนั้นยังคงมองมาที่เธอ
“น่ารักจังว๊ะ!” ชายหนุ่มบ่นขึ้นพึมพำก่อนจะรีบเดินออกไป
เมื่อเด็กสาวทำธุระของตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอจึงรีบเดินกลับเข้าไปในห้องประชุมทันทีโดยไม่ลืมที่จะโทรหาไอด้าเพื่อถามว่าเพื่อนๆของเธอนั่งอยู่แถวไหน เพราะหอประชุมนี้ค่อนข้างใหญ่และบรรจุนักศึกษาได้ถึง2000คน
“บีน่าทางนี้!” เสียงของไอด้าดังขึ้นพร้อมกับโบกมือไปมาบีน่าจึงรีบเดินเข้าไปหาเพื่อนของเธอทันที
“ทำไมไปนานจัง”
“ก็ไม่รู้ไอ้บ้าที่ไหนมาเดินชนฉันอ่ะดิ! ดูดิ มือถลอกเลยเนี่ย! แถมยังมาขอเบอร์อีกด้วยนะ!”
“หล่อป้ะ!”
“ไอด้า!”
“เอ้า ก็ฉันอยากรู้นี่”
“พอๆ อาจารย์จะเริ่มพูดแล้ว!”
“สวัสดีครับนักศึกษาทุกท่าน วันนี้จะมีนักธุรกิจมาให้ความรู้พวกเธอ ขอให้พวกเธอตั้งใจฟัง”
“ค่ะ/ครับอาจารย์”
“เชิญครับ คุณอิฐ”
“สวัสดีครับน้องๆ”
“เชี้ย! คนนี้แหละที่ชนนั้น!”
“บีว่าไงนะ นั่นอิฐพี่ชายหินเอง แล้วพี่อิฐไปชนบีตอนไหน?”
“ค่อยเล่านะ ฟังก่อนเดี๋ยวอาจารย์เดินมาเรียก”
“โอเค”
Prat คิริว
ตอนนี้มาเฟียหนุ่มกำลังนั่งอยู่ในห้องทำงานของโกดังสินค้า เนื่องจากวันนี้เขาต้องมาตรวจสอบสินค้าของตัวเองก่อนจะส่งออกคืนนี้ ซึ่งมีเพื่อนๆและน้องชายฝาแฝดของเขานั่งอยู่ด้วย
“ไอ้ริว”
“…”
“กูขอลบรูปบีน่า”
“ไอ้รัน มึงก็ตลกมันคงจะให้มึงลบหรอก” คาเลนส์ได้พูดขึ้นเพราะเขารู้นิสัยของคิริวดี
“มึงเสนออะไรให้เด็ก?”
“มึงจะอยากรู้ไปทำไม”
“อย่าทำให้มี๊กับดี๊ต้องทะเลาะกับลุงคามิน”
“ทำไม หรือมึงชอบเด็กนั่น?”
“เอาแล้วไง ชอบผู้หญิงคนเดียวกันนี่บ้านแตกนะ” วิลเลียมพูดพลางวางเอกสารลงและหันมาตั้งใจฟังสองพี่น้องเจรจากัน
“กูไม่ใช้ของร่วมกับมึง”
“งั้นมึงก็อย่ามายุ่งเรื่องนี้”
“แต่กูจะลบ” คิรันพูดพลางลุกขึ้นจากเก้าอี้และตรงมาหาคิริวก่อนจะหยิบโทรศัพท์ของคิริวขึ้นมาปลดล็อกรหัส
“ให้กูง่ายแบบนี้ ไม่ได้มีแค่ในโทรศัพท์?”
“รู้แล้ว ก็กลับที่มึงไปซะ”
“มึงติดใจเด็ก?”
“กูไม่เคยเข้าไปเสือกเรื่องของมึง มึงอย่าเสือกเรื่องของกู”
“งั้นถือว่ากูเตือนมึงแล้วนะ”
“ไสหัวกลับไปนั่งทำงาน”
“เสือก!” คิรันว่าพลางหยิบบุหรี่ออกมาจากในกระเป๋าเสื้อก่อนจะเดินออกไปจากห้องทำงานเพื่อไปสูบบุหรี่ด้านนอก
“นี่มึงจะแกล้งอะไรเด็กมัน” คาเลนส์ได้เอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง
“อย่ายุ่งเรื่องของกู”
“เออ! ไม่ยุ่งก็ไม่ยุ่ง! กูไปสูบบุหรี่มึงจะไปไหมไอ้วิล”
“ไป” เมื่อเพื่อนอีกสองคนพากันเดินออกไปจากห้องตอนนี้ภายในห้องทำงานจึงเหลือแค่เพียงคิริวเท่านั้น
“หึ หวังว่าคำตอบวันนี้จะทำให้ฉันพอใจ” คิริวพูดพลางยกยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเลย์ก่อนจะก้มหน้าทำงานของตัวเองต่อ
EP.ต่อไปมี NCนะคะ
ฝากกดหัใจ+คอมเมนท์ให้ไรท์ด้วยน้า??
รีไรท์เมื่อ 19/9/2566
- ผู้เขียน
