ตอนที่8#เจ้านี่มันกระบือทั้งฝูงเสียจริง!
"คุกเข่า!"
เพียงแค่เงาร่างของจ้าวหลิวเย่ที่ถูกเนี่ยกงกงกับจงเจี้ยนองครักษ์คนสนิทประคองมาปรากฏให้เห็น เสียงตวาดกึกก้องของจ้าวเข่ออี้ก็ดังขึ้นแล้ว เขาไม่สนใจสักนิดว่าบัดนี้สภาพของจ้าวหลิวเย่นั้นจะย่ำแย่เพียงใด มันใจร้ายใจดำกับหลินหลีฮัวได้เขาก็ไม่ปรานีเช่นกัน
"ท่านอาเก้า..." จ้าวหลิวเย่พึมพำเรียกบุรุษผู้ป็นท่านอาด้วยน้ำเสียงต่างกันลิบลับกับในยามตวาดหลินหลีฮัว
"เจ้าอยากรู้หรือว่าตนเองผิดอันใด ได้ข้าจะบรรยายความผิดให้เจ้าซาบซึ้งเอง!"
จ้าวเข่ออี้ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เจ้าบ้านเอ่ยเสียงเรียบแต่ใบหน้ากลับโหดเหี้ยมนัก เห็นจ้าวหลิวเย่รีบก้มหน้าหลบทันควัน
"ผิดแรกคือไม่ให้เกียรติพระชายาเอก ราตรีเข้าหอถึงไม่เต็มใจไม่รักนางแต่สมควรทอดทิ้งให้คนภายในจวนรับรู้เช่นนั้นหรือ วิธีแยกเตียงนอนมีเป็นร้อยเป็นพัน มันสมองเจ้าไม่มีหรือ"
"……"
จ้าวหลิวเย่หมดวาจาจะแก้ตัวทั้
