ตอนที่6///จำนนแต่มิได้จนใจ
เนี่ยกงกงหันซ้ายแลขวาอยากจะอธิบายว่าเขานั้นหาได้กลั่นแกล้งพระชายาเอกหลินแม้แต่น้อยที่อีกฝ่ายแจ้งแก่เขาล้วนไปถึงองค์ชายหกทั้งสิ้นแต่ใครเลยจะคาดเพ่ยอวี้กลับยั่วยุให้องค์ชายหกของเขาเสแสร้งไม่รับรู้แล้วใส่ความว่าพระชายาเอกหลินออกจากจวนโดยไม่บอกกล่าวแต่ผู้ใด แต่ดูแล้วคงยากจะทำได้ในยามนี้ สุดท้ายเขาจึงต้องตัดใจตามองค์ชายหกเข้าไปภายในจวนเพราะหากเขาร้อนใจเกินไปกลับจะยิ่งนำภัยมาให้พระชายาเอกหลินเสียเปล่า ๆ
"พระชายาเป็นอย่างไรบ้างเพคะ"
ปิงจีพร้อมด้วยถงอีรีบตรงเข้าไปประคองร่างบอบบางของผู้เป็นนายให้ลุกขึ้นแล้วสอบถามพลางลูบไล้สำรวจร่างเล็กไปพลางในใจนั้นปวดร้าวยิ่ง
"รู้สึกว่าปากจะแตก ปลายคางคงช้ำแต่ฟันยังอยู่ดี ตรงเบ้าตาข้างขวาเจ็บพอได้ข้อมือดูเหมือนจะหนักหน่อย ส่วนหัวเข่ากับหน้าแข้งคงมีรอยช้ำแต่ไม่น่าจะมีบาดแผลแต่ข้อเท้าคงได้แผลจากการถูกแส้ม้าเฆี่ยนเป็นแน่"
ระหว่างคุกเข่
