เธอกำลังมองผมด้วยน้ำตาที่เอ่อคลอ เธอกำลังรอว่าผมควรพูดหรือบอกอะไรเธอไหม
“ที่รักผมบอกคุณแล้วไงว่าถ้าคุณอยากรู้อะไรให้ถามผม ผมพร้อมจะตอบคุณทุกเรื่อง” ผมบอกเธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบและลูบที่ศีรษะของเธออย่างอ่อนโยน
เธอขมวดคิ้วสวยแล้วมองหน้าผมก่อนจะกลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ลงคอ
“คุณไม่ได้ทำอย่างที่พี่ชายของฉันกล่าวหาใช่ไหม” แล้วเธอก็ถามผมหลังจากที่เธอมองหน้าผมอยู่นาน
ผมไม่คิดกลัวกับคำตอบที่จะให้เธอด้วยซ้ำ ยังไงเธอก็หนีผมไม่พ้น ต่อให้เธอเกลียดผมยังไง เธอก็ต้องเป็นของผม
ผมยื่นมือไปเช็ดคราบน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของเธอ หลังจากที่เธอเอ่ยคำถามมาถามผม จากนั้นผมก็ยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยนก่อนที่ผมจะตอบเธอตามความจริง
“ที่พี่ชายคุณพูดมาถูกแล้วที่รัก ผมเทคโอเวอร์บริษัทพี่ชายคุณ และผมก็ทำหลาย ๆ อย่างจนทำให้ครอบครัวคุณล้มลาย แต่น่าเสียดายนะที่ด่วนยิงตัวตายไปซะก่อน ทั้ง ๆ ที่ควรชดใช้มากกว่านี้”
เพี้ยะ!
“บอกฉันสิ บอ
