ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
“คุณอ้ายคะ คุณอ้ายคะ” เสียงของแม่บ้านเอ่ยเรียกหลังจากเสียงเคาะประตูสิ้นสุดลง
“ค่ะป้า” ฉันเปิดประตูให้แม่บ้าน
“แฟนคุณอ้ายมารอค่ะ บอกว่าติดต่อคุณอ้ายไม่ได้” ป้าแม่บ้านยิ้มกรุ้มกริ่มคงเพราะเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นแน่ ๆ
“อ่อ ค่ะ แล้วพ่อแม่พี่ออยล์ละคะ” ฉันถาม
“คุณท่านทั้งสองออกไปข้างนอกกันค่ะ ส่วนคุณออยล์เข้าบริษัท”
“ค่ะ ฝากป้าบอกเขาทีนะคะว่าอีกสักพักอ้ายจะลงไป” ฉันว่าอย่างเลี่ยงไม่ได้ แล้วก็เดินกลับเข้าห้องเพื่อแต่งตัวให้สุภาพมิดชิด
สองวันได้มั้งที่ฉันกลับมานอนบ้านของตัวเอง โดยที่ไม่พกโทรศัพท์มือถือ
อยู่บ้านก็ไม่ได้แย่อะไรมากมาย พี่ชายก็เหมือนจะเว้นระยะห่างตั้งแต่ที่ก้าวขาเดินออกจากห้องฉันไป
ส่วนพ่อเลี้ยงก็ดูแลแม่อย่างดี และแม่ก็ยังไม่รู้เรื่องที่ฉันกับพี่ชายเคยมีความรู้สึกดี ๆ ให้กันมาหลายปี
โดยรวมแล้วอยู่บ้านก็สบายใจดี…
“คิดถึงคุณนะที่รัก ทำไมไม่พกมือถือมาด้วยครับ” คำ
