โกรธ กล้าว่าเขาปากเบี้ยว!
“ฉันขอยืมโทรศัพท์ได้ไหม คุยแค่หนึ่งนาทีไม่เปลืองเงินหรอก”
มุกตาภาเหล่มองมือถือที่ตั้งไว้ในช่องเล็กๆ ข้างเบาะนั่ง
“เปลืองสิ หนึ่งบาทก็เงิน”
อัคราเหมือนแกล้ง ตามองทาง มือขวากุมพวงมาลัย ยื่นมือซ้ายมาฉกฉวยสมบัติส่วนตัวมาเก็บใส่กระเป๋ากางเกง
ปฏิกิริยาของเขาทำให้มุกตาภาอ้าปากค้าง คนอะไรทั้งงกทั้งเค็ม
รวยคับอำเภอแต่แค่ขอยืมใช้โทรศัพท์แค่นี้กลับหวง
“ฉันจ่ายเงินให้ก็ได้ ให้ห้าบาทเลย ขอคุยกับย่านาทีเดียว”
“สิบบาทก็ไม่เอา นั่งเงียบๆ แล้วหุบปาก ฉันขี้รำคาญ”
ตาบ้า! อยากด่าอัคราสักสิบประโยค แต่ทำได้แค่เก็บไว้ในใจ
มุกเอ๋ยมุก อดไว้ใจ อย่าไปนะมือ ลืมตัวต่อยนายอัคอาจจะกลายเป็นเรื่องใหญ่
ยังไปไม่ถึงไหน อัคราเปิดไฟเลี้ยวซ้ายแวะปั๊ม ปตท. จอดรถเรียบร้อยแล้วแต่ยังไม่ดับเครื่องยนต์ เขามีน้ำใจถามเพื่อนร่วมเดินทาง
“ฉันจะเข้าเซเว่น เธอเอาอะไรไหม”
“ไม่ล่ะ ฉันจะรอบนรถ”
แค
