22
“ตัวแค่ร้อนไม่ตายหรอก” น้ำเสียงน้อยใจดังผ่านปากหนา “เบลล์ไม่ต้องมาสนใจพี่หรอก จะไปงานเลี้ยงกับไอ้คาร์เตอร์ก็ไปสิ เดี๋ยวมันจะคอย” ก่อนจะพูดประชด
“ถ้าเบลล์อยากไปงานเลี้ยงที่ว่านั่นจริง คงไม่มานั่งตรงนี้หรอกค่ะ หรือว่าพี่ริโก้อยากให้เบลล์ไปงานเลี้ยงนั้นนักหรือว่าไม่อยากเห็นหน้าเบลล์ งั่นเบลล์ไปก็ได้ค่ะ ไม่อยู่ให้รกหูรกตาพี่ริโก้ก็ได้”
ความน้อยใจทำให้วราลีพูดประโยคนี้ออกไป ก่อนจะผุดลุกขึ้นยืน เดินก้าวฉับๆ ไปยังประตูห้องนอน
“โอ๊ยๆๆๆ ปวดหัวจังเลย ปวดจนจะระเบิดอยู่แล้ว ไบรอัน ไบรอันเอายาให้ฉันกินหน่อย โอ๊ยๆๆ”
ชายเจ้ามายารีบทำท่าทำทางจะเป็นจะตาย ร้องโอดครวญพร่ำขอยาบรรเทาอาการปวดเสียงทุรนทุราย แล้วคำพูดของเขาก็รั้งเท้าเล็กที่กำลังจะเดินไปยังประตูห้องนอนที่เปิดแง้ม เจ้าของเท้าคู่นั้นเลือกจะหมุนตัวเดนิกลับมาหาเจ้าของเสียงทรมาน แทนความตั้งใจเดิม
“พี่ริโก้ พี่ริโก้ปวดหัวมากเลยหรือคะ ไปหาหมอ
