13
1250 คำ
13
“สวัสดีค่ะคุณคาร์เตอร์” วราลีทักทายพร้อมรอยยิ้ม
“ดอกไม้สำหรับคนสวยครับ”
คาร์เตอร์ยื่นช่อดอกไม้ส่งให้สาวงามที่ตนเองหมายปองจะฟาดหันบนเตียงใจแทบขาด นึกถึงสรีระสวยงามในชุดว่ายน้ำหรือในชุดราตรีเกาะอกด้วยแล้ว ความกระหายใคร่ในตัวค่อยๆ กระพือเดือด จนเขาอยากจะกระชากร่างสวยมาสวาปามให้สมใจ
เธอรับช่อดอกไม้นั้นไว้แล้วยิ้ม “ขอบคุณค่ะ”
“ไม่ทราบว่าเบลล์จะไปไหนครับ” ชายหนุ่มนิสัยเลวถามอย่างมีแผนการ
“เบลล์จะไปมหา’ ลัยค่ะ”
“ให้ผมไปส่งนะครับ” คาร์เตอร์ลุกต่อ ยังไม่ทันที่วราลีจะตอบรับหรือปฏิเสธ เสียงของใครบางคนดังแทรกระหว่างการสนทนา
“คุณเบลล์ครับ เจ้านายให้ผมมารับครับ”
ไบรอันลูกน้องของเฟอเดอริโกที่ได้รับคำสั่งจากเจ้านาย ให้ไปรับมาส่งวราลีทุกที่ที่เธอเดินทางไป และให้เฝ้าจับตามองรายงานกลับไปทุกระยะ แล้วยังมีคำสั่งเพิ่มเติมมาอีกหนึ่งข้อ เป็นคำสั่งที่เขาจะต้องทำตามอย่างเคร่งครัด ไม่เช่นนั้นไบรอันต้องเจ็บตัวแน่หากละมิดคำสั่งนี้
กันผู้ชายทุกคนที่เข้ามาข้องแวะวราลี
“พี่ไบรอันกลับไปเถอะคะ วันนี้เบลล์นัดกับคุณคาร์เตอร์ให้มารับไปส่งแล้ว” พอเห็นหน้าไบรอัน พาลให้เจ้าของเสียงหวานนึกถึงหน้าของเฟอเดอริโก ความโกรธ ความน้อยใจทำให้เธอขับเสียงพูดออกไปเช่นนั้น ทั้งๆ ที่ใจจริงไม่ต้องการไปกับคาร์เตอร์สักเท่าไหร่
“ไม่ได้ครับ เจ้านายสั่งเอาไว้ว่าให้ผมไปรับมาส่งคุณเบลล์และดูแลไม่ให้คาดสายตาครับ” ไบรอันที่ทำตามหน้าที่อย่างเคร่งครัดพูดโต้กลับ
“เบลล์ไม่ใช่นักโทษที่จะต้องมาดูแลทุกฝีก้าว แล้วชีวิตก็เป็นของเบลล์ด้วย เบลล์จะไปไหนมาไหนก็เรื่องของเบลล์” วราลีเสียงแข็งพูดสวน
“ถึงยังไงผมก็ต้องทำตามหน้าที่ครับ” ไบรอันเอ่ยเสียงหนัก หน้าตาจริงจัง
“จะเอาอย่างนี้ใช่มั้ย ได้เลย รอเดี๋ยว”
วราลีล้วงหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าสะพาย ก่อนจะเดินเลี่ยงให้ห่างสองหนุ่ม เพื่อสนทนากับคนที่ตนเองกำลังติดต่อได้อย่างสะดวก เธอพูดสายกับอีกฝ่ายไม่กี่ประโยคก็เดินยิ้มกลับมาหาไบรอัน แล้วส่งมือถือของตนเองให้อีกฝ่าย
“พี่ริโก้จะพูดด้วย” ไบรอันรับโทรศัพท์เครื่องนั้นมาไว้ในมือของตนเอง ยกขึ้นแนบหูแล้วเริ่มต้นพูด
“ผมไบรอันครับเจ้านาย”
คนที่ทำตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด ฟังคำพูดของเจ้านายหนุ่มอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะขานรับคำสั่งใหม่ “ทราบแล้วครับเจ้านาย
“ทีนี้จะไปได้หรือยังคะพี่ไบรอัน”
เสียงแห่งชัยชนะดังขึ้นเมื่อเธอรับมือถือกลับคืนมาอยู่ในมือของตน ยิ้มนิดๆ ตรงมุมปากประหนึ่งสะใจ
“ผมไปก่อนนะครับคุณเบลล์” ไบรดันล่าถอยหลังจากได้รับคำสั่งใหม่จากเจ้านายเลือดร้อน
“เราไปกันเถอะคะคุณคาร์เตอร์เดี๋ยวเบลล์ไปเรียนไม่ทัน” วราลีรีบพูดหวังจะให้คนที่เดินกลับไปยังรถสุดหรูที่จอดริมฟุตบาทได้ยิน
“เชิญครับเบลล์” คาร์เตอร์ผายมือเชื้อเชิญวราลีราวกับสุภาพบุรุษ แต่ทว่าในใจกลับคิดชั่ว ร่างของประโยคคำพูดเมื่อครู่แทนที่จะเดินตามร่างสาวไปยังรถยนต์ของตนที่จอดอยู่หน้ารถของเฟอเดอริโก กลับเดินไปยังร่างของไบรอันที่ก้าวเดินช้ากว่าปกติ คล้ายกับว่าไม่ต้องการให้ถึงรถคันที่เขาขับมาเร็วนัก
“ฝากไปบอกเจ้านายแกด้วยนะว่า ฉันจะดูแลเบลล์ให้เป็นอย่างดี ดีจนเจ้านายของแกจะต้องอึ้ง จะไปรับถึงห้อง จะไปส่งถึงเตียง ฮึๆๆ”
คาร์เตอร์พูดเบาๆ ให้ได้ยินเพียงสองคน หัวเราะในลำคอด้วยความสาแก่ใจกับการขยี้หัวใจของมาเฟียมหากาฬ ไบรอันไม่พูดโต้ตอบ ไม่แสดงความรู้สึกออกทางใบหน้า มองร่างของคาร์เตอร์เดินไปหาวราลีด้วยสายตาไม่ชอบมาพากล เขากำลังรู้สึกถึงความยุ่งยากที่น่าจะเลวร้ายตามมา
เพราะเสือสองตัวกำลังจะเข้ามาอยู่ในถ้ำเดียวกัน และที่สำคัญเป็นเสือที่ไม่ถูกกันเสียด้วย งานนี้ได้บรรลัย ได้หายนะกันไปข้างหนึ่ง
คนที่อยู่อีกประเทศหนึ่ง กำลังโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยง หน้าดำหน้าแดงอยู่ภายในโรงแรมที่พัก หลังจากได้รับโทรศัพท์ทางไกลจากไบรอัน
“มึงว่าอะไรนะ ไอ้คาร์เตอร์มันไปรับเบลล์เหรอ” เฟอเดอริโกตวาดถามลูกน้องผ่านโทรศัพท์ลั่นห้อง มือหนากำโทรศัพท์เครื่องจิ๋วในมือแน่น
“ใช่ครับ” ไบรอันตอบสั้นๆ
“แล้วทำไมเมื่อกี้ที่เบลล์ยื่นมือถือให้คุยกับกู มึงถึงไม่บอกกูล่ะว่าไอ้คาร์เตอร์มารับเบลล์” คนที่ตกอยู่ในอารมณ์โกรธถามเสียงเข้มห้วน “ก็เจ้านายไม่ได้ถามนี่ครับ” ผู้พูดไม่คิดยอกย้อนหรือกวนโทสะเจ้านาย แต่เขาพูดไปตามความจริง
“มึงกวนกูเหรอไอ้ไบรอัน เดี๋ยวเถอะมึงกูกลับไปกูจะเอาเลือดหัวมึงออก” มาเฟียเลือดร้อนข่มขู่ผ่านสาย
“มึงตามสองคนนั้นอย่าให้คาดสายตา อย่าให้ไอ้คาร์เตอร์ทำรุ่มร่ามกับเบลล์เด็ดขาด”
เพียงแค่คิด แค่จินตนาการไปไกลเกินหยุดยั้ง เฟอเดอริโกก็แทบจะบ้าใจมันร้อนระอุไปหมด อยากจะนั่งเครื่องบินกลับไปอิตาลีเสียเดี๋ยวนี้ ไปจัดการกับสาวแสบทรวงที่เข้ามาวิ่งวนปั่นป่วนในหัวใจ จากนั้นก็จะไปจัดการกับคาร์เตอร์ บุรุษที่เขาไม่ชอบหน้าตั้งแต่เห็นหน้า
หากไม่เป็นเพราะคำขู่ของวราลีก่อนหน้าที่ลูกน้องหนุ่มจะโทรมารายงานเขา และหากรู้ว่าสาวเจ้าที่เขาคิดเพียงน้องสาวไปกับใคร มีหรือเขาจะยอมให้ไบรอันถอยกลับ
“พี่ริโก้ พี่ริโก้เลิกให้พี่ไบรอันตามดูแลเบลล์ได้แล้วนะ เบลล์ไม่ใช่เด็กๆ ที่ไปไหนมาไหนเองไม่ได้” เธอกรอกเสียงขุ่นๆ ไปตามสาย ส่งตรงไปยังส่วนรับฟังของเฟอเดอริโก
“พี่แค่เป็นห่วงเบลล์เท่านั้นเอง” ประโยคนี้เขาตอบกลับจากใจ “ให้ไบรอันไปรับไปส่งน่ะดีแล้วพี่จะได้ทำงานแบบสบายใจจะได้ไม่เป็นกังวล” เสียงที่อัดแน่นไปด้วยความห่วงใย ไหลผ่านริมฝีปากหนา
“ไม่ต้องมาเป็นห่วงเบลล์ เพราะเบลล์ไม่ใช่เด็กๆ อีกอย่างนะถ้าพี่ริโก้ไม่เลิกให้พี่ไบรอันมาตามเบลล์อย่างนี้ เบลล์จะไปฟ้องพี่ปัณณ์ทุกอย่างที่พี่ริโก้ทำกับน้องสาวคนนี้ ย้ำนะคะว่าทุกอย่าง รับรองว่าพี่ปัณณ์ต้องบินมาจัดการพี่ริโก้แน่ๆ”
สาวตัวเล็กขู่หนุ่มตัวใหญ่ เฟอเดอริโกถึงกับสะดุ้งโหยง หากปัณณวิชญ์รู้เรื่องที่เขาทำกับวราลี แน่นอนว่าจะต้องบินข้ามน้ำข้ามทะเลมาจัดการเพื่อนอย่างเขา งานนี้อาจจะเสียทั้งเพื่อน เสียทั้งน้องสาวนอกสายเลือดตัวดี เขาจึงยอมอ่อนโดยไม่มีข้อแม้
- ผู้เขียน
