ชุมพล... TALK
กว่าจะผ่านไปได้แต่ละวัน มันโคตรทรมาน การสูญเสียครั้งนี้มันมากมายเหลือเกิน จากกันโดยไม่ทันลา ผมไม่มีโอกาสจะพูดให้พ่อฟังเลย ว่าผมขอโทษที่ทำตัวแย่ๆใส่ ขอโทษที่เคยด่าว่าพ่อมาตลอด การค้นหาพ่อกับน้าคะน้าเสร็จสิ้นไปแล้ว แต่หาร่างไม่เจอ
ตำรวจหยุดการค้นหา เพราะข้างล่างมันเป็นเหวลึก ร่างพ่อกับน้าคะน้าคงจะแหลกเหลว บวกกับฝนตกตลอด ตำรวจเลยฟันธงว่าไม่รอดแน่นอน
ใจผมมันไม่สุขเลย มันเคว้งคว้างไปหมด เปลวมันก็สูญเสียไม่ต่างจากผม มันเก็บตัวเงียบตั้งแต่ได้ข่าว ผมไม่ไปยุ่งกับมัน พักยกเอาไว้ก่อน ชีวิตก็เหมือนเฉกเช่นทุกวัน มีแต่ความทุกข์ใจ
มันลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ลงมา หน้าตาของมันเศร้าหมอง ผมว่าผมกับมันต่างคนต่างอยู่ คงจะดีที่สุด ผมเดินออกมานั่งอยู่ห้องรับแขก สักพักมันก็ลากกระเป๋าเดินมา คนที่ยืนรออยู่ข้างรถ เป็นไอ้วศินเห็นหน้ามันที่ไร หงุดหงิดทุกที
“แม่ตายปุ๊บวิ่งหาค*ยปั๊บ ร่านจริงๆ”
มันมอง
