ตัดมาที่ตอนเย็นของวันนั้นของอีกวัน ผมต้องนั่งกินข้าวกับพวกมันสองแม่ลูก ที่ผมแสนจะเกลียด ผมไม่มีวันญาติดีกับพวกมันแน่ ๆ อีลูกเมียน้อย ผมไม่รู้หรอกว่ามันมีเรื่องอะไร มันชอบพูดว่าผมจ้างคนไปรุมโทรมมัน ผมก็คิดจะสืบอยู่นะ ผมจับต้นชนปลายไม่ถูกแค่นั้นเอง แต่ผมก็เกลียดมันกับแม่มันอยู่ดี
พวกมันรกลูกตาของผมซะจริงๆ ผมอยากจะไล่ตะเพิด สองแม่ลูกออกไปไกลๆ ลูกตา ผมปรายตามองพวกแม่บ้านที่ก้มหน้านิ่ง ผมเกลียดพวกผักทุกอย่าง แต่วันนี้มีเมนูผักเต็มโต๊ะ
“มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบกินผัก ไปทำให้กูมาใหม่” ผมพูดเสียงพร้อมกับ ข่มอารมณ์หงุดหงิดของตัวเองเอาไว้
“กินไปก่อนนะคุณพล ตอนนี้มันเย็นมากแล้ว พวกเนื้อทำเสต็กมันหมด”
“ก็ออกไปซื้อสิวะ พวกมึงกูรู้ว่ากูไม่ชอบผัก” ผมตวาดเสียงดัง จนพวกพวกแม่บ้านสะดุ้ง
“ค่ะ” แม่บ้านทำท่าจะเดินออกไป เจ้านายพวกเธอเป็นแบบนี้เสมอ อารมณ์ร้ายกาจฉุนเฉียว ถ้าไม่ทำตามจะเจ็บตัวได้ง่ายๆ
“ไม่ต้อง
