"พูดเก่งมากเลยนะคะคุณแม่"พยาบาลเอ่ย
"ค่ะ"
"เดี๋ยวเชิญที่ห้องตรวจค่ะ"
แก้วใสเดินอุ้มลูกชายตัวน้อยเข้าห้องตรวจ ก่อนวางลงเบาๆบนเตียง พรางก้มลงจูบหน้าผากที่ร้อนราวกับไฟสุมแล้วลูบผมเป็นการปลอบเบาๆ
"มัม ปวดหัว"
"เดี๋ยวคุณหมอกำลังจะมาแล้วครับ หนูอดทนนะครับ เราเป็นลูกผู้ชาย" แก้วใสเอ่ย
"ครับ"
แอ๊ด!!!!!!
"กะ..แก้วใส"
เสียงอ่อนทุ้มของใครบางคนทำเอาแก้วใสถึงกับตัวชา ก่อนค่อยๆหันกลับไป เจอเข้ากับหมอหนุ่มในชุดกราวน์ของแพทย์ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเธอจำมันได้ดี ... หมอไฮน์ ...
"หมอ!!!"
"นะ..นี่...เดี๋ยว!! จะทำอะไร เจ้าตัวเล็กดูท่าจะไข้ขึ้น แก้วจะพาไปไหน"
"ไปที่ไหนก็ได้ ฮึก!! ที่ไม่ใช่ที่นี่!!!!"
แก้วใสรีบอุ้มลูกชายขึ้นพรางจะก้าวขาออกจากห้องเมื่อรู้ว่าคนที่จะตรวจลูกชายของเธอคือหมอไฮน์
"มัม โฮมปวดหัว ฮึก!!"
เด็กน้อยเริ่มร้องงอแงจากพิษไข้ ในขณะที่แก้วใสเองก็ปวดหนึบหัวใจจนเหมือนจะขาดใจ ตลอดหลายปี
