ยามค่ำคืนในวันที่สิบสามเข้ามาเยือน คาดว่าใช้เวลาอีกหนึ่งคืนจึงพ้นเขตป่าเป็นพื้นที่ราบภูเขา ยิ่งผ่านไปนานวันจ้าวเสวี่ยซินคล้ายประสาทจะกิน ใจหวาดกลัวนักฆ่าเหล่านั้นที่จะลอบสังหารเฉินเฟยหยางแต่ดันเป็นนางที่เคราะร้ายถูกทำให้เสียโฉม ที่เวลาคลาดเคลื่อนคงเป็นเพราะการหยุดพักแรมบ่อยครั้ง ซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นในนิยายมาก่อน ไม่แน่ว่าได้เดินทางถึงเมืองหลวงล่าช้าโดนฝ่าบาทตำหนิเป็นแน่
จ้าวเสวี่ยซินถอนหายใจคิดไม่ตกก่อนจะโผล่หน้าออกมาจากกระโจม และพบใครอีกคนที่นอนสัปหงกพิงต้นไม้อยู่ไม่ไกล ท่าทางน่าเอ็นดูของจ้าวเฉียนยี่เรียกรอยยิ้มหวานประดับบนดวงหน้างาม
หลังจากเกิดเรื่องขึ้นที่ลำธารเฉียนยี่ก็ไม่ยอมอยู่ห่างกายนางอีก ทั้งยังกล้าชักสีหน้าข่มขู่แม่ทัพเฉินผู้นั้นอีกด้วย หญิงสาวกลั้นหัวเราะหลังจากนึกถึงมัน
ขณะเดียวกันกลิ่นหอมของเนื้อย่างผสมเครื่องเทศลอยมาแตะจมูก เมื่อหันไปมองอีกทางพบว่ามีทหารนั่งจับกลุ่มกันอยู่ต
