เพลิงหัวใจไฟเสน่หา

ตอนที่ 5

5

ชายหนุ่มก้าวขึ้นคร่อมคนที่พยายามจะหลีกหนี จะว่าไปพยัคฆ์ก็แปลกใจตัวเองอยู่เหมือนกัน ในชีวิตเขารายล้อมไปด้วยสาวน้อยสาวใหญ่ สวยหรือไม่สวยที่ต่างก็เข้ามาหาและทอดสะพานให้ แต่เขากลับมาสนใจผู้หญิงที่เป็นน้องสาวของว่าที่ภรรยาที่เขาจะต้องร่วมหอลงโรงด้วยในวันพรุ่งนี้

เขาคงจะเป็นบ้าไปละมั้ง ที่ดันต้องการคนที่จ้องจะทำร้ายกันทั้งการกระทำ คำพูด และสายตาที่ถึงแม้จะตื่น แต่กลับไม่คลายความโกรธและเกลียดลงเลยแม้แต่น้อย

แต่มันก็ดี เพราะนี่จะทำให้ชีวิตเขามีสีสันมากขึ้น เขาคงจะมีความสุขกับเรือนร่างสวยงามอวบอิ่มนี้ไปได้สักระยะ ก่อนที่จะเบื่อและหาสาวคนอื่นมานอนแนบกายอีก

พยัคฆ์คิดอย่างครึ้มอกครึ้มใจ เมื่อครู่เขาเห็นใบหน้าของบุษย์น้ำพราวว่าที่เจ้าสาวแล้ว บอกเลยว่าไม่ชอบ

ถึงหญิงสาวจะสวย แต่เขาไม่ชอบสาวหวานแบบนั้น สำหรับเขามันต้องปราดเปรียวดังเช่นคนที่กำลังประทุษร้ายร่างกายอยู่ตอนนี้

พยัคฆ์ยิ้ม เขาอาจจะเป็นประเภทแปลกๆ ก็ได้ที่ดันชอบสาวพยศคนนี้ กว่าที่หญิงสาวจะยอมดีๆ หลังจากนี้คงจะมีเรื่องสนุกให้ทำอีกเยอะทีเดียว

บุษย์น้ำเพชรมองพยัคฆ์ด้วยความหวาดหวั่นและหวาดกลัว แม้หักห้ามใจแล้ว แต่น้ำตาก็ยังไหลอาบสองแก้มด้วยความหวาดกลัว

‘พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยเพชรด้วย เพชรผิดไปแล้ว’

หญิงสาวร้องเรียกบิดามารดาอยู่ในใจ ข่าวความร้ายกาจของพยัคฆ์ผ่านเข้าหูเธออยู่บ่อยๆ แต่ไม่คิดว่าชายหนุ่มจะร้ายถึงเพียงนี้

ทั้งที่พรุ่งนี้เขาจะต้องแต่งงานกับพี่สาวเธออยู่แล้ว แต่วันนี้พยัคฆ์ยังทำอุกอาจกับเธอ มือเล็กเรียวที่ตอนนี้ได้ถูกปล่อยให้เป็นอิสระแล้วยกขึ้นประทุษร้ายกายใหญ่ จะโดนที่ไหนก็ไม่ว่า ขอเพียงทำให้ไอ้บ้าหื่นลามกนี่ยอมปล่อยให้เธอออกไปจากห้องนี้ได้ก็พอ

พยัคฆ์เริ่มรำคาญ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวพยายามที่จะขัดขวางและต่อสู้กับความต้องการของเขาและของตัวเองเหลือเกิน ชายหนุ่มจึงจับมือเรียวขึ้นไปตรึงไว้เหนือศีรษะ

“อื้อ...อื้อ...” บุษย์น้ำเพชรพยายามพูดไล่พยัคฆ์ แต่เพราะปากยังมีผ้าอุดไว้ เลยหลุดออกมาเพียงเสียงอือๆ อาๆ หญิงสาวขยับตัวหนีมือที่ลูบไล้ตามลำตัวเรื่อยลงไปจนถึงขาเรียวยาว ก่อนจะย้อนกลับขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับม้วนตัวเสื้อที่เธอใส่อยู่ขึ้นอย่างช้าๆ จนมันไปกองอยู่บนลำคอระหง

“อื้อ...” เธอพยายามบอกว่า...ไม่! หากมีเพียงแค่ดวงตากลมโตที่เบิกกว้างบอกได้เพียงอย่างเดียว

“เรื่องธรรมดาแท้ๆ จะขัดขืนไปทำไมก็ไม่รู้” พยัคฆ์บ่น

‘เรื่องธรรมดาบ้านแกนะซิ’

“อีกเดี๋ยวเธอก็รู้สึกดีๆ กับสิ่งที่ฉันทำให้อยู่แล้ว ยังจะทำสะบัดสะบิ้งอยู่อีก” พยัคฆ์โน้มใบหน้าลงดมดอมเนินเนื้ออวบขาว

‘ไม่!’

หญิงสาวสะดุ้งเมื่อถ่านร้อนผ่าววางลงบนจุดที่ไม่สมควรมีใครได้เห็นได้แตะต้อง นอกจากคนที่จะมาเป็นคนรักของเธอเท่านั้น กายเล็กสะบัดดิ้นไปมาเมื่อรู้ว่าพยัคฆ์คิดทำอะไร หากเธอก็ห้ามไม่ได้ มือชายหนุ่มไล้ไปด้านหลัง แกะตะขอบราตัวที่ปกปิดเนินเนื้อนุ่มหยุ่นเอาไว้จนได้

สิ่งที่ได้เห็นทำเอาพยัคฆ์ถึงกับตาวาวกลืนน้ำลายลงคอ เพราะสวยงามราวประติมากรรมชั้นเลิศ ปทุมงามหนั่นแน่นเต่งตึงตัดกับผลทับทิมสีชมพูเข้ม ดูฉ่ำหวานและน่ารับประทานเสียจนเขาถึงกับต้องกลืนน้ำลายลงคอดังเฮือก

ชายหนุ่มวางมือทาบทับลงไปบนทรวงอกกลมกลึงอย่างเผลอไผล ดูเหมือนว่าผลไม้เนียนสวยสองผลนี้ถูกสร้างมาเพื่อมือเขาโดยเฉพาะ

“สวยมาก” พยัคฆ์ร้องครางในลำคอ กึ่งกลางลำตัวรวดร้าวเพราะความต้องการที่เอ่อล้นขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มดึงเสื้อเนื้อนิ่มออกจากกายอรชรโยนทิ้งไปอย่างไม่ไยดี

‘ไม่!!!’

ชายหนุ่มเงยหน้ายิ้มๆ ขึ้นมองสาวน้อยที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดผวา...ประหวั่นพรั่นพรึง หัวใจเธอเต้นแรงเร็วจนใบหูเขาที่แนบอยู่กับทรวงด้านหนึ่งได้ยินมันอย่างชัดเจน

เขาวางฝ่ามือบนก้อนเนื้อเต่งตึงอย่างแผ่วเบา เพราะกลัวว่าถ้าแตะต้องหนักเกินไปจะทำให้มันบอบช้ำไปเสียก่อน ก็ผิวกายคนที่นอนเคียงข้างอยู่นี่ขาวผุดผ่องเป็นยองใย เนียนนุ่มและบอบบางราวกับผิวเด็ก กลิ่นกายสาวก็หอมเสียจนเขาแทบอยากจะกลืนกินเธอเข้าไปจนหมดตัว

ชายหนุ่มดึงผ้าเช็ดหน้าออกจากปากคนที่กำลังหลบหนีจมูกโด่งอย่างพัลวัน แต่เขาก็ยังแนบจุมพิตกดย้ำลงไปได้อย่างไม่พลาดเป้า ขณะมือก็จัดการปอกลอกอาภรณ์ส่วนที่ยังคงปกปิดร่างเนียนนุ่มจากสายตาจนหมดทุกชิ้น เพียงแค่รับรู้ว่ามือเป็นอิสระบุษย์น้ำเพชรก็ไม่รอช้า

เพี๊ยะ!!!

ใบหน้าพยัคฆ์หันไปตามแรงตบที่หญิงสาวส่งมา ชายหนุ่มคว้ามือเรียวไปตรึงไว้เหนือศีรษะทันที ปลายลิ้นใหญ่กระทุ้งข้างแก้มที่โดนหญิงสาวฝากรอยมือเอาไว้ ริมมุมปากหนาผุดรอยยิ้มเช่นเดียวกับดวงตา

“ขนาดนี้แล้วยังไม่ยอมแพ้ พยศเหลือเกินนะบุษย์น้ำเพชร แต่เป็นอย่างนี้แหละดีแล้ว พยศให้เยอะกว่านี้นะ ฉันจะได้สนุกเวลาที่...” เขาโน้มใบหน้าลงไปกระซิบเสียงแหบพร่าใกล้กับหูเล็ก

“ปล่อยฉันนะไอ้บ้า ไอ้ลามก ปล่อย!!” แม้จะกลัวชายหนุ่มตรงหน้าแค่ไหน แต่ตอนนี้ความที่ต้องการจะเอาตัวรอดทำให้บุษย์น้ำเพชรต้องทำทุกวิถีทาง

ชายหนุ่มดุยิ้มใส่ตาบุษย์น้ำเพชร

“ฉันปล่อยเธอแน่ แต่...คงจะหลังจากที่ฉันเสร็จเรื่องกับเธอแล้วนะ” มือและปากอุ่นลากไล้ไปตามลำตัวเนียนและหยุดตรงปลายยอดทับทิมสีชมพูที่นูนเด่นขึ้นมา ชายหนุ่มก็ไม่ยอมพลาดที่จะลองลิ้มชิมรสว่ามันจะหวานหอมอย่างที่คาดคิดหรือเปล่า ปลายลิ้นสากยื่นไปแตะเบาๆ

“ปล่อยฉันนะไอ้บ้า...ปล่อย...” บุษย์น้ำเพชรร้องตะโกนสุดเสียง หัวใจหล่นกองอยู่ปลายเท้า ปลายมือปลายเท้าเย็นเฉียบราวกับว่ากำลังยืนอยู่บนก้อนน้ำแข็งอันมหึมา

แต่สิ่งที่ชายหนุ่มทำตามคำสั่งของเธอคือ เขากลืนกินและครอบครองปทุมงามทั้งสองเต้าด้วยมือและปาก

“ไม่!” กายอรชรสั่นสะท้านกับสัมผัสที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน

ปลายลิ้นดุนดันขบเม้มอย่างตะกรุมตะกรามราวกับว่ามันเป็นหยาดน้ำทิพย์หวานนุ่มลิ้นที่เขาไม่อาจจะละทิ้งได้ กลิ่นกายที่หอมกรุ่นกระตุ้นให้อาวุธประจำกายปวดร้าวด้วยอยากจะออกมาเผชิญกับความนุ่มนิ่มในเร็วพลัน

พยัคฆ์รีบปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากกายโยนทิ้งไปข้างเตียง ก่อนที่จะใช้ร่างกายแข็งแกร่งโอบกอดร่างเล็กที่สั่นเทาด้วยความกลัวอารมณ์ปรารถนาดิบเถื่อนและอารมณ์ปรารถนาอันรุนแรงของเขา และความรู้สึกที่ซุกซ่อนอยู่ในกายตัวเองโดยที่เธอไม่เคยรู้

บุษย์น้ำเพชรทั้งผลักทั้งดันกายแกร่งให้ออกห่าง แต่ดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะสนุกสนานกับการต่อสู้ของเธอ ยิ่งตอบโต้ไปมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเอาคืนด้วยการกลืนกินกายเธอด้วยริมฝีปากและมือหนักขึ้นเท่านั้น

“อื้อ...ปล่อยเพชรน่ะ ปะ...ปล่อย...” บุษย์น้ำเพชรพยายามร้องบอก แต่ดูเหมือนเสียงของเธอจะไม่ดังเข้าไปในหูชายหนุ่มแม้แต่น้อย ปากหนาขบเม้มลากไล้ไปตามลำตัวเนียน ปลายลิ้นร้อนยังตวัดหยอกเย้าหน้าท้องและสะดือสวยก่อนจะลากลงไปกึ่งกลางเรือนกาย

“ไม่น่ะ...ไอ้บ้า...ปล่อย...ฉันน่ะ!” หญิงสาวดันศีรษะทุยให้ห่างจากกาย เมื่อรับรู้ว่าชายหนุ่มกำลังเคลื่อนตัวไปหาดอกไม้อันอ่อนเยาว์ที่ซ่อนอยู่กลางพงไพร

พยัคฆ์เงยหน้าขึ้น ใบหน้าบุษย์น้ำเพชรแดงก่ำราวกับผลทับทิม ดวงตาคมมองราวกับกำลังสะกดใจหญิงสาวให้ลุ่ม...หลงใหลในวังวนพิศวาสที่เขาก่อขึ้น

“ต่อต้านไปก็เท่านั้น หันมาให้ความร่วมมือกับฉันดีกว่าบุษย์น้ำเพชร” ฝ่ามือหนาลูบไล้ผิวเนื้อเนียนนุ่ม พร้อมกับล๊อกขาเรียวเอาไว ก่อนเขาจะแยกกลีบดอกไม้อันอ่อนเยาว์และนุ่มนิ่มออกจากกันอย่างเชื่องช้า ชายหนุ่มก้มลงแนบปากบนความอ่อนเยาว์ ขณะเหลือบสายตาขึ้นมองบุษย์น้ำเพชร พร้อมกับส่งลิ้นสากเข้าไปทักทายเกสรนุ่ม