ตอนที่ 8

1631 คำ

“ถึงแล้วบ้านพี่” เขาซื้อพวกของสดกับผลไม้มาไว้ให้เผื่อพ่ออยากทำอะไรกินเองจะได้ไม่ต้องออกไปซื้อของ แล้วตั้งใจมาดูด้วยว่ามีอะไรขาดเหลืออีกบ้างจะได้เอามาเพิ่ม เธอช่วยถือของที่ไม่เบาเลยเข้ามาไว้ในครัวแล้วนั่งตอบไลน์เพื่อนคนอื่นที่ถามเรื่องเมื่อคืนไม่หยุด ในขณะที่พี่ไมโลจัดการข้าวของพร้อมทั้งเช็คด้วยว่าจะซื้ออะไรมาเพิ่ม “มีแต่เหล้าเลยไอ้ยักษ์!” มีน้ำเปล่าขวดใหญ่อยู่สองขวดกับนมที่เหลือๆและเหล้าเบียร์เยอะ เขาไม่อยากให้พ่อบ่นเยอะมาก แต่เอาเถอะนี่มันคือของเพื่อนไม่ใช่เขาซะหน่อย เดี๋ยวถ้าน้องสาวมาด้วยละก็จะพาเที่ยวต่อสักพักถึงให้กลับไปเตรียมตัวมาเรียน มิลล์บอกว่าจะแต่งห้องนอนเองซึ่งเขาไม่ขัดนะออกจะเต็มใจด้วยซ้ำ บางทีมิลล์อาจจะเข้ากันได้ดีกับเดียร์ก็ได้เพราะยังวัยรุ่นทั้งคู่ “ไปนั่งดูหนังรอนะ” เธอไม่รู้ว่าพ่อเขาต้องการอะไรบ้างแล้วถ้าอยู่ตรงนี้คงจะเกะกะเปล่าๆ “อืม” รู้แหละว่าไม่อยากจะมาด้วยเท่าไร เขามองตามเมียก็ร้องเพลงเบาๆแล้วเล่นโทรศัพท์ไม่สนใจอะไรเลยสักนิดเดียว เขาไม่ถือสานะเพราะรู้จักนิสัยเดียร์มากพอสมควร แต่ก็แอบสงสัยว่าที่อารมณ์ดีน่ะเพราะคุยกับคนอื่นรึเปล่า เขามันน่าเบื่อมากขนาดนั้นเลยเหรอวะ “เดียร์ไปซื้อของให้พี่หน่อย” “อะไรเหรอ?” “ถุงยาง” “ไปซื้อเองสิฉันอายเหมือนกันนะ!” มาพูดแบบนี้ได้ไงห่ะ นี่เธอเป็นผู้หญิงนะถึงจะเป็นเมียแล้วก็เถอะ อีกอย่างของแบบนี้ต้องพกติดตัวมาบ้างสิในเมื่อใช้เกือบทุกวัน พี่ไมโลไม่น่าจะพลาดปล่อยให้ถุงยางหมดกระเป๋าหรอกมั้ง “อายอะไร?” “ก็ซื้อถุงยางไง!” “พี่ยังเคยไปซื้อผ้าอนามัยให้ไม่เห็นอายเลย” เขาเคยซื้อให้อยู่หลายครั้งเพราะเวลาที่เมียเป็นประจำเดือนจะปวดท้องมาก แล้วชอบงอแงงี่เง่าปัญญาอ่อนมากแต่ว่าเขาก็ไม่เคยโกรธเลยเพราะรู้ว่าเป็นเรื่องของฮอร์โมนผู้หญิง “ก็นั่นพี่ไม่ใช่ฉันนี่!” เธอตอบเขาเสียอ่อยแล้วเดินไปนั่งเล่นโทรศัพท์แทนดีกว่า “อะไรวะแค่นี้งอน!” งงมากเลยเพราะงอนแบบไม่มีเหตุผลสักนิดเดียว เมื่อกี้แค่แกล้งเฉยๆแล้วหลายครั้งที่เขาหยอก เขาแกล้งก็หนักกว่านี้อีก ทุกครั้งเมียก็ออกจะชิลล์เหมือนชินแล้วโต้ตอบกันมาอย่างอารมณ์ดีมาก แต่ดูครั้งนี้นั่งหน้างอเล่นโทรศัพท์ไม่สนใจจะช่วยผัวเลยสักนิด ใครโทรมาแล้วทำไมต้องเดินออกไปคุยข้างนอกวะ เขามองตามแต่ไม่คิดจะเดินตามไปดูเพราะอะไรก็ไม่รู้เหมือนกัน เขารู้สึกนะว่าตอนนี้หวาดกลัวว่าทุกอย่างจะพังทลายลงอย่างไม่เป็นท่าแล้วความรักที่มีจะไร้ค่า แต่ถึงอย่างนั้นก็อยากจะหลุดออกจากความระหวาดแวงนี้สักที แค่อีกสักคืนที่นอนกอดแบบสนิทใจยังทำไม่ได้ “เมื่อไรจะรู้สึกว่าใครรักที่สุดวะ?” คำถามที่ไม่เคยถามเจ้าตัวเลยเพราะปากมันหนักเกินกว่าจะพูดออกไป แล้วยังฟอร์มจัดไม่ยอมถูกมองว่าเป็นคนที่ยอมเธอด้วย เธอออกมาคุยโทรศัพท์กับเพื่อนตามปรกติเพราะเราต่างพึ่งจะเรียนจบแล้วก็ไม่ค่อยได้เจอกันเลยด้วย เพื่อนบางคนได้งานทำแล้วในขณะที่เธอยังไม่ได้อะไรเลย เธอยังคิดภาพตัวเองตอนทำงานไม่ออกด้วยซ้ำว่าจะเป็นยังไง ใช่! เธอติดสบายเพราะพี่ไมโลเป็นต้นเหตุ “มึงคือกูเบื่อเหมือนกัน ผัวแม่งลากไปไหนมาไหนตลอด” (เดี๋ยวนะมึง! พึ่งคืนเดียวไม่ใช่เหรอวะ?) “ก็เออไง! แต่กูไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกันนะ” (แล้วมึงยังคุยกับไอ้กันปะ?) “ก็…นิดหน่อยแต่กูไม่ได้คิดอะไรนะเว้ย!” (ทำอะไรคิดถึงใจผัวมึงบ้างเถอะ กูสงสารวะ) “หึๆ สงสารกูนี่ผัวไม่เคยทำอะไรดีๆให้เลย” เธอกับเพื่อนคุยกันไปนานเท่าไรไม่รู้เหมือนกันเพราะมันเพลินมากแล้วเพื่อนก็คุยเรื่องเพื่อนคนอื่นที่ยังไม่จบอีกด้วย เธอไม่รู้ว่าจะช่วยยังไงเพราะตัวเองก็สาหัสมาก นี่ถ้าไม่ได้ผัวช่วยป่านนี้คงแก้งานหลายร้อยตลบได้มั้ง อีกอย่างคือเพื่อนชวนให้ไปทำงานด้วยกันเพราะเงินก็โอเคอยู่ ปัญหาคือ…เธอขี้เกียจอะ “คุยโทรศัพท์นานจังวะ” เขาทำหลายอย่างเสร็จแล้วเหลือแค่ซื้อขนมเล็กน้อยมาไว้เพราะน้องสาวจะตามพ่อมาอยู่และเที่ยวเล่นเป็นการพักสมองระหว่างรอสอบอีกมหาวิทยาลัยและน่าจะอยู่เที่ยวสักพักกว่าจะกลับไปเชียงราย “จัดเสร็จแล้วเหรอ?” “อืม เออนี่พี่ว่าจะค้างที่นี่สักพักนะ” “แล้วฉันละ?” “ก็นอนกับพี่ไงทำไมถามแปลกๆ” ทุกครั้งเขาไปไหนก็จะเอาเธอไปด้วยนอกจากจำเป็นจริงๆที่ต้องไปคนเดียว อย่างเช่นกลับบ้านที่เชียงรายหรือไปเมืองนอกกับครอบครัว ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชวนเธอนะแต่ว่าเมียไม่เคยพร้อมเลยสักครั้ง “ฉันอยากนอนที่โรงแรมมากกว่า” ถ้าอยู่ที่นี่มันจะดูแปลกไปไหมละ พ่อเขาจะมาอยู่ด้วยเชียวนะ แล้วเธอจะไม่ถูกมองว่าเป็นผู้หญิงใจง่ายรึไง “พ่อพี่มาอีกอย่างไอ้ยักษ์ก็จะไปทำงานด้วยค้างโรงแรมไม่ได้หรอก” เพื่อนเวรมันจะไปทำงานที่เมืองนอกเกือบเดือนหรือไม่ก็อาจจะนานกว่านั้นแล้วบ้านต้องมีคนมาอยู่ดูแล “พี่ก็อยู่กับพ่อพี่ไปสิ” เรื่องนี้มันไม่ยากเลยนะ แต่ว่าเขานั่นแหละชอบทำให้ทุกอย่างมันยากมากขึ้น “พี่ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะอยู่ไม่ได้เลยหรอก เวลาที่พี่ไปเที่ยวฉันก็อยู่คนเดียวเกือบทั้งคืนได้สบายมาก โอเคนะ ฉันจะไปค้างโรงแรมไม่ใช่ที่นี่” ในชีวิตของพี่ไมโลนะมีแค่งาน เพื่อนแล้วก็เหล้าเท่านั้นแหละ ส่วนเธอน่ะเป็นส่วนเกินมาตั้งนานแล้วแต่ว่าเขาผูกพันเลยชอบพาไปไหนมาไหนในอยู่ในสายตาเฉยๆ เรื่องของเรามันเป็นความสัมพันธ์ที่ปล่อยให้มีอิสระมากเกินไปจนเธอรู้สึกว่าเราหมดรักกันไปแล้ว เขาไม่เคยแสดงออกเลยว่ารักนอกจากเซ็กซ์ “แล้วแต่เดียร์เลยแค่อย่าเที่ยวกับผู้ชายอีกก็พอ” แค่นั้นแหละที่จะขอให้ทำ นี่มันขีวิตเธอแล้วเขาจะไม่ควบคุมอะไรทั้งนั้นด้วย อย่างมากก็แค่เตือนจริงๆเวลาทำอะไรเกินเลยไป เธอหันไปหาเขาแล้วยิ้มกว้างก่อนจะกอดเอาใจแล้วจูบปากนุ่นแผ่วเบาก่อนจะกอดแน่นๆอีกทีหนึ่งซึ่งเขาลูบหัวเธอเบาๆด้วยแหละ เขาน่ารักนะถ้าแสดงออกมากกว่านี้ แล้วถ้าพูดอะไรหวานบ้างคงจะดีมากกว่านี้หลายเท่าเลย “ไปหาอะไรกินดีกว่าพี่หิวแล้ว” ตอนนี้หกโมงกว่าแล้วท้องมันร้องจ๊อกๆด้วยความหิว แล้วพรุ่งนี้พ่อน่าจะมาถึงแต่เช้าซึ่งคนที่ไปรับคงไม่พ้นเขาที่เป็นลูกชายหรอก แต่ลองไม่ไปรับดิพ่อไล่กระทืบแน่นอน ช่วงนี้เขาเหนื่อยเพราะงานที่โคตรเครียดแล้วยังปรับตัวรับไม่ได้เท่าที่ควร ไหนจะเที่ยว ไหนจะตามดูแลเมีย แถมเตะปากหมาอีกเพราะมันจ้องจะงาบเมียเขา หวังว่าเมียคงไม่ทำตัวเป็นอาหารหมาหรอกนะ เพราะเขารับไม่ไหว “ฉันอยากกินยำแซลมอน” เธอชอบเลยละเมนูนี้แต่ว่าไม่ค่อยได้กินเท่าไรแล้วร้านถูกใจก็ไม่ค่อยมีด้วย “พี่ตามใจอยู่แล้ว” เขามันคนง่ายๆกินอะไรก็ได้ถึงจะไม่ชอบก็เถอะ แต่เห็นคนที่รักมีความสุขมันก็มากพอแล้ว พี่ไมโลขับรถพามาร้านอาหารชื่อดังตามรีวิวในทวิตเตอร์จนเจอ แล้วเราสั่งยำแซลมอนมากินกัน เขาไม่ใช่คนชอบอาหารรสจัดเธอรู้ดี แต่ก็ยังสามารถนั่งกินกับเธอได้จนหมดแถมยังซื้อขนมหลายอย่างไปด้วย ก่อนจะตบท้ายด้วยการพาเธอไปซื้อเสื้อผ้าสวยๆจนของเต็มมือเลย “พอแล้วแค่นี้จะถือไม่หมด!” ไม่ใช่แค่เขาถือของให้แต่เป็นเธอที่ช่วยถือด้วยเพราะเยอะมากจริงๆ “ไหนว่าไม่มีชุดจะใส่ไง?” ผู้หญิงเป็นแบบนี้เหมือนเกือบทุกคนแหละ คือมีเสื้อผ้าใส่ไปได้ถึงชาติหน้าก็มักจะพูดว่าไม่มีอะไรใส่ เขาได้ยินคำนี้ทีไรแทบจะหัวเราะให้ฟันร่วง “มันเปลือง!” “ของแค่นี้เอง แล้วอยากได้อะไรอีกไหม?” “ทำไมตามใจจัง หรือว่าไปทำอะไรผิดมาห่ะ?” ปรกติจะดุตลอดเวลา แล้วทำไมตอนนี้ถึงมาตามใจขนาดนี้ละ เขาใช้เงินซื้อทุกอย่างที่เธอต้องการแต่ไม่ยอมบอกรักเลย นอกจากเงินแล้วความรักละยังเหลืออยู่ไหม?

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more