ตอนที่ 3
1648 คำ
“อย่าคิดมากดิ ดูพี่ไมยังหวงมึงอยู่นะเว้ย”
“แค่หวงของรึเปล่าวะ?”
“มึงเลิกน้อยใจแล้วมองดีๆ ดิ อย่างี่เง่า!”
“กูนี่นะงี่เง่า! มึงแม่งเหี้ยวะไม่เข้าข้างกูเลย”
“เอ้า! ก็กูพูดจริงๆ”
“มึงไม่รู้หรอกว่าที่เป็นอยู่มันแย่มากขนาดไหน” ไม่มีใครเข้าใจความเฉยชาได้ดีเท่าตัวเธอหรอกว่าทำให้ทรมานขนาดไหน เธอแค่อยากได้คำพูดดีๆ บ้าง แต่สิ่งที่ตอบกลับมามันไม่ใช่เลย
พี่ไมโลเป็นคนปากแข็งไม่โรแมนติกตั้งแต่เริ่มคบกันอยู่แล้ว เธอก็เข้าใจเพราะอย่างน้อยก็แสดงออกชัดเจนว่ารักเธอมากขนาดไหน แต่ตอนนี้เขาดูเหมือนจะเบื่อกันนะ รู้ไหมว่าเราคุยกันน้อยลงทุกวัน ถึงจะอยู่ด้วยกันทุกวันแล้วนอนเตียงกันทุกคืนแต่ว่าเหมือนคนที่แบ่งที่นอนกันเฉยๆ ไม่ได้รักกัน
เธออยากได้เขาคนเดิมกลับคืนมา
“พอเรียนจบทำงานมึงก็อาจจะเป็นหนักกว่าพี่ไมก็ได้”
“คนเรามันจะยุ่งตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยเหรอ?”
“เอ้าอีนี่!”
“กูหมายถึงเวลาให้กูอะ พี่ไมอยู่กับเพื่อนตลอดแล้วกูละห่ะไม่เห็นว่างเลย” เขาเมาเกือบทุกวันถึงแม้ว่าจะกอดเธอเกือบทุกคืนแต่มันแล้วไงอะ เธออยากมีเวลาดีๆ ของเราสองคนบ้างก็เท่านั้นเอง
เวลาที่เธอมีให้เขามันเต็มที่เสมอนะ
Milo : คืนนี้ไปเที่ยวกับเพื่อนนะ
Milo : ส่งงานเสร็จเดี๋ยวไปรับนะ
Milo : วันนี้ประชุมด่วนไม่น่าว่างคุย
Milo : อย่างอน
“เห้ยพวกมึงคืนนี้ไปฉลองกันปะ”
“กูไป” เธอไม่ได้กดเข้าไปอ่านข้อความที่เขาส่งมาแต่เลือกจะเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าแล้วตอบรับคำชวนของเพื่อนเรื่องเที่ยวในคืนนี้แทน
ผ่านช่วงเวลานรกแล้วขอสนุกหน่อยละกัน
งานของเธอผ่านแล้ว
หลังจากทำงานหลายอย่างเสร็จด้วยความเหนื่อยมากจนแทบไม่อยากจะกระดิกตัวไปไหนเลยนอกจากโทรไปหาเมียเพื่อฟังเสียงให้เป็นกำลังใจกัน แต่จะโทรกี่สายก็ไม่รับ เขาส่งข้อความไปก็ไม่แม้แต่จะเปิดอ่านทั้งที่ตอนนี้มันหกโมงกว่าแล้วนะ
เมียเขาหายไปไหนอีกวะ
“ขออีกนิดเดียวนะที่รัก” อีกนิดเดียวเท่านั้นงานที่ยุ่งยากวุ่นวายพวกนี้จะจบลงแล้วเขาจะมีเวลามาใส่ใจกันเหมือนเดิม ในตอนนี้เขาต้องพิสูจน์ตัวเองให้พ่อแม่ไว้ใจก่อน ไหนจะเรื่องดูแลน้องสาวอีกคนที่กำลังจะมาเรียนต่อด้วย
เขาเหนื่อยนะแต่ช่างมันเถอะ
Rrrrrrrr…
“โทรมาทำเหี้ยอะไรวะ?”
(คืนนี้นะเว้ยมึงห้ามลืม)
“เออ กูไปแต่เดียร์แม่งไม่มั่นใจวะ”
(เห้ย! นี่มึงไม่ได้ไปเที่ยวกับเมียจะปีแล้วนะเว้ย พาเมียมาเปิดหูเปิดตาหน่อยดิ แบบว่าแก้เครียดไง)
“ถ้าเห็นก็แปลว่ากูพาไปแล้วกัน” เขาวางสายแล้วต้องมานั่งนึกคิดถึงความสัมพันธ์ที่มันจืดชืดและเย็นชามากจนน่าสงสัยว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกันแน่ระหว่างเรา
“อีกนิดเดียวนะที่รัก” เขาได้แต่พูดคำเดิมๆ เพราะช่วงนี้มันยากที่จะปลีกตัวพาเมียเที่ยวเหมือนเมื่อก่อน
มันเป็นเรื่องจริงที่เขาไม่ค่อยมีเวลาให้แต่ก็ไม่เคยออกนอกลู่ออกนอกทางไปไหนเลย เขาทำงานหนักมากเพื่ออนาคตของเราทั้งคู่ เขาเริ่มวางแผนอนาคตของเราแล้ว การที่เขาออกไปดื่มเหล้าเบียร์กับเพื่อนบ่อยมากก็เพราะว่าบางครั้งมีเรื่องเครียดที่ไม่สามารถระบายกับใครได้จริงๆ บางครั้งก็คิดมากในความกดดันที่ได้รับจากพ่อ แต่สุดท้ายก็กลับไปนอนกอดเธอเหมือนเดิม
เดียร์เองช่วงนี้ก็วุ่นวายกับงานสารพัดอย่างที่ต้องส่งอาจารย์ก่อนเรียนจบ บางครั้งเธอก็ไปนอนหอพักของเพื่อนแถมยังมีคนมาจีบเยอะมาก เขารู้ว่าไม่สามารถห้ามใจใครได้ ถ้าหากเดียร์จะหวั่นไหวมันก็ไม่ผิดหรอก
คนนิสัยเหี้ยแถมยังปากหมาแบบเขาใครจะทน
เขาเข้าใจเดียร์นะแต่ก่อนจะเกิดอะไรขึ้นขอเวลาเขาทำใจอีกสักคืนเถอะ เขายังต้องการอ้อมกอดอบอุ่นในคืนแสนเหน็บหนาว เขาต้องการกำลังใจจากเธออยู่นะ เขาต้องการให้เรื่องของเราไปกันได้ตลอดรอดฝั่งแม้ว่าทุกอย่างจะจืดจางแล้ว
โทรหาไม่รับ ไลน์หาไม่ตอบ!
เขาเชื่อใจถึงแม้ว่าสุดท้ายอาจจะเจ็บมากก็ตาม
ในขณะที่เดียร์มาดื่มกับเพื่อนที่บาร์เล็กๆ แต่บรรยากาศดีมากเพื่อฉลองเรียนจบจนได้ เธออาจจะไม่ได้เกียรตินิยมหรือตัวท็อปของคณะ แต่จบพร้อมเพื่อนได้แค่นี้ก็ดีใจแล้ว
Milo : อยู่ไหน?
Milo : ส่งงานเหี้ยอะไรวะดึกดื่นป่านนี้
Milo : รีบกลับมาเลย
Dear : ดื่มกับเพื่อนแล้วจะรีบกลับ
เขาอ่านข้อความแล้วเงียบไปส่งเพียงสติ๊กเกอร์ทำท่าโกรธมาแค่นั้นเอง คืนนี้เขาก็ออกไปกับเพื่อนนะเท่าที่จำได้ แล้วมันจะผิดอะไรที่เธออยากมาดื่มบ้าง
“เป็นอะไรมึง?” มินถาม
“ผัวตามให้กลับแล้ววะ” กลับไปก็มีทะเลาะกันเปล่าๆ ถึงจะรู้แต่ก็ไม่รู้ว่าจะปรับจูนยังไง
“เอ้า! นี่มึงไม่ได้บอกพี่ไมก่อนเหรอถึงตามเนี่ย?” ปรกติก็ไม่เห็นตามแบบนี้นะออกจะตามใจเพื่อนเธอด้วยซ้ำ หรือบางครั้งก็จะขับรถมารับต่อให้จะดึกขนาดไหนก็ตาม
“ไม่ได้บอกวะ!” เธอผิดเองที่น้อยใจไม่เข้าเรื่องแล้วไม่ยอมบอกเรื่องเที่ยวกับเพื่อนแบบนี้ บางทีเขาอาจจะเป็นห่วงเธอเหมือนทุกครั้งก็ได้มั้ง
“รีบบอกพี่ไมเลยมึง แล้วให้มารับด้วยละ” ถึงเพื่อนจะบ่นเรื่องผัวขนาดไหนแต่เท่าที่ดูพี่ไมก็รักเพื่อนเธอดีเหมือนเดิม มีแต่เพื่อนเธอนี่แหละจะเอายังไงกันแน่ในเรื่องนี้ คนอื่นจะมองยังไงเธอไม่รู้หรอกนะ แต่เธอสนิทกับเดียร์แล้วคอยรับฟังปัญหาทุกอย่างก็พอจะรู้สึกในเรื่องที่เพื่อนแทบไม่รู้สึกตัวเลย ในตอนนี้คนที่อยากเลิกน่าจะเป็นเดียร์มากกว่าพี่ไมโล
ในขณะที่กันนั่งอยู่อีกโต๊ะกับเพื่อนที่มาด้วยกันเพื่อฉลองเรียนจบเหมือนกัน เรื่องที่เขาชอบเดียร์มันไม่ใช่แค่เพื่อนท้าหรอกนะ แต่ว่าเขาชอบมาสักพักแล้วแอบมองตลอดจนเห็นว่าเริ่มมีปัญหากับแฟนถึงได้อยากเสียบแล้วแย่งมากเป็นเจ้าของ
เอาจริงๆ นะ เขาก็ไม่รู้ว่าชอบเดียร์จริงรึเปล่า
แต่ว่าอยากได้จริงๆ
“เห้ยไอ้กันคนนี้เหรอวะที่มึงพนันกับไอ้เวย์?”
“เออ แม่งน่าโดนวะ”
“เข้าไปหาดิวะ กำลังมีปัญหากับแฟนมึงก็เสียบเลย”
“มันแน่นอนอยู่แล้ว เรื่องแบบนี้กูไม่พลาดหรอก”
“ไปดิ หรือมึงกลัววะ?”
“อย่างกูนี่นะกลัว!? โถ่วไอ้สัตว์! ก็แค่ผู้หญิงคนเดียวถ้าเล่นตัวมากกูก็มีทางลัดแต่รับรองว่าอักเสบแน่” กันหัวเราะออกมาแล้วถือแก้วเหล้าเดินตรงไปหาเดียร์ที่นั่งด้วยท่าทีเศร้าๆ เซ็งๆ แต่กลับน่ามองมากเลย
คนเหี้ยอะไรวะขนาดไม่ยิ้มยังน่าโดนฉิบหาย
“ไงเดียร์ดื่มคนเดียวเหรอ?” เธอหันมามองกันด้วยสายตารำคาญ แต่ก็ดูออกนะว่าเริ่มเมาแล้วถ้าจะมอมเหล้าก็ไม่น่าจะใช่เรื่องยากหรอก จากนั้นก็อุ้มไปโรงแรมแถวนี้ต่อ
“เห็นฉันอยู่กับใครไหมละ?” เพื่อนไปคุยกับแฟนอยู่ ส่วนคนอื่นก็ไปไหนไม่รู้สิ ตอนนี้เหลือเธอคนเดียวกำลังกดข้อความที่พิมพ์ไว้เตรียมจะส่งหาพี่ไมโลให้มารับกลับ
“คนสวยแบบเธอเหมาะกับรอยยิ้มมากกว่านะ ฉันแค่อยากรู้จักเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไรเลยจริงๆ เธอไม่เห็นต้องระแวงกันเลยถึงยังไงเราก็เป็นเพื่อนรุ่นเดียวกันนะ”
“อื้ม” เธอตอบสั้นๆ แล้วดูข้อความที่เราคุยกันไม่รู้ว่าจะเอายังไงดีเพราะพี่ไมโลเงียบมาก เขาเป็นคนตรงๆ ติดจะแบดและไม่เคยง้อเธอเลย เขาน่ะดีแต่บังคับให้คืนดีมากกว่า
“ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าฉันจะเรียนจบ เธอว่าไหม?” ช่วงแรกอาจจะถามเป็นพิธีกรเพื่อเปิดใจและจับแนวทางการคุย แต่หลังจากนี้อีกไม่นานความสัมพันธ์อาจจะเป็นหนังเอวีก็ได้
“ทำไมละ?”
“ก็ฉันเหมือนจะเรียนไม่จบไง”
“เหรอ?”
“อื้ม แล้วนี่จบแล้วจะทำงานอะไรเหรอ?” ก็แค่อยากคุยและอยากรู้จักถึงแม้ว่าเดียร์จะทำหน้าเซ็งมากก็ตาม เขามองใบหน้าสวยตอนยกเหล้ามาดื่ม มองลำคอในตอนกลืนลงจนสะดุดกับรอยแดงเล็กๆ ที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเป็นคนทำ แต่แล้วไงละ คนนี้เขาจะเอาถึงมีเจ้าของก็ไม่สนหรอก
ดูที่ร่องอกกับผิวขาวๆ ของเธอสิมันน่าลูบไล้จริงๆ เลยนะ เขามองอย่างแทะโลมด้วยความหิวกระหาย เขาอยากจะจูบปากที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยเหล้าที่พึ่งดื่มเสร็จ
เรื่องแบบนี้ผิดถูกไม่สำคัญหรอก แค่ได้กันก็พอ
แม่ง…อยากจะกลืนกินทั้งตัวเลยวะ
- ผู้เขียน
