บทที่ 7
1261 คำ
“พลอยไม่ได้สระให้ทุกคนนะคะ สระให้แค่ลูกค้าวีวีไอพีค่ะ พี่ทีปนั่งตรงนี้นะคะ” พลอยใสให้เขานั่งหน้ากระจก ใบหน้าเขาทรุดโทรมลงไปเยอะเลย หนวดก็ไม่ได้โกนมาหลายวัน
“พอเห็นหน้าตัวเองตรง ๆ แบบนี้ เพิ่งรู้ว่าตัวเองขี้เหร่” ประทีปพูดถึงผู้ชายในกระจก
“พี่ทีป เคยได้ยินไหมคะ ที่ดาราชอบพูดว่า วันนี้ไม่ได้แต่งหน้า”
“ครับ เคยได้ยิน”
“แล้วเคยได้ยินไหมคะ ว่าแต่งหน้าอย่างไรให้ดูไม่แต่ง” พลอยใสพูดพร้อมทั้งใช้หวีซี่ห่างที่สุดสางผมให้เขา
“ก็เคยได้ยินครับ”
“ไม่มีหรอกค่ะ คนแบบนั้นในชีวิตจริง” พลอยใสพูดพร้อมส่งยิ้มให้ประทีปผ่านกระจกบานใหญ่ตรงหน้า
“วันนี้เรามาปรับลุคกันหน่อยนะคะ พี่ทีปยินดีให้พลอยปรับเปลี่ยนไหมคะ” พลอยใสถามความสมัครใจของคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ ไม่อยากทำอะไรตามใจ เดี๋ยวไม่ชอบแล้วจะมาว่าเธอทีหลัง
“ถ้าน้องพลอยว่าทำแล้วดี ทีปก็ว่าดีครับ” มาถึงขั้นนี้แล้วก็คงต้องยอม ไม่มีอะไรจะเสียแล้วนี่
“ดีมากค่ะ ถ้าพี่ทีปเดินออกจากร้านพลอยแล้วไม่มีคนมอง ให้เอาเท้ามาเหยียบหน้าพลอยเลยค่ะ”
“คงไม่ต้องถึงขนาดนั้นก็ได้มั้งครับน้องพลอย ใครจะกล้าเหยียบน้องพลอยครับ”
“ถึงจะเหยียบ พลอยก็ไม่ให้มาเหยียบหรอกค่ะ ทำมาแพงนะพี่ทีป” พลอยใสใช้สองมือทำเป็นรูปดอกไม้โดยมีหน้าของเธออยู่ตรงกลาง พร้อมกะพริบตาปริบ ๆ ให้เขา เรียกเสียงหัวเราะจากคนทั้งคู่ออกมาทันที
“วันนี้เราจะทำสีผม พี่ทีปทำสีกาแฟแล้วกันนะคะ ตอนอยู่ในร่มสีจะเข้ม พอออกแดดก็จะเป็นสีสว่างขึ้นมานิดนึง”
“ครับ”
“คิ้วต้องกันให้เข้ารูปหน่อยนะคะ”
“เดี๋ยวครับน้องพลอย ต้องกันคิ้วด้วยหรือครับ” ประทีปทำหน้าตกใจ กันคิ้วเนี่ยนะ ผู้ชายอย่างเขาไม่เคยทำเลยสักครั้งในชีวิต
“ใช่ค่ะ เห็นไหมคะว่าคิ้วไม่ได้รูป คิ้วเข้มหล่อแล้ว แต่ไม่ได้รูป กันที่รก ๆ ตรงนี้ออกนิดนึงนะคะ”
เธอพูดขนาดนี้ ประทีปก็คงได้แต่ยิ้มแล้วพยักหน้าตาม จะทำอะไรได้ ตอนนี้คนพูดเอาหน้ามาอยู่ระดับเดียวกับเขา สายตาสองคู่จ้องมองกันในกระจก ตัวจะหอมอะไรขนาดนั้น สองมือใต้ผ้าคลุมประสานกันแน่นเพราะความประหม่า แล้วมือที่กำลังลูบคางเขาอีก
‘คุณน้องพลอยไม่รู้สึกอะไร แต่ตอนนี้ทีปว่าทีปรู้สึกนะครับ มันจั๊กจี้อย่างบอกไม่ถูก’
“หนวดเยอะเชียว เดี๋ยวพลอยโกนให้นะคะ”
นอกจากจะลูบไปมาจนเขาขนลุกแล้ว ใครจะคิด แค่คำว่าโกนหนวดก็กระตุกหัวใจคนฟังยิ่งกว่ามือที่ลูบเสียอีก
“พลอยตัดผมให้นะคะ”
“น้องพลอยตัดเป็นด้วยเหรอครับ” ประทีปถามเมื่อเธอใส่เสื้อคลุมพร้อมทั้งถือกรรไกร
“เป็นสิคะ เจ้าของร้านตัดผม ทำไม่เป็นได้ยังไงคะ” ว่าแล้วเธอก็ควงกรรไกรโชว์เขารอบหนึ่ง เรียกรอยยิ้มทั้งเขาและเธอ
ทั้งสองจะคิดบ้างไหมว่าท่าทางและการแสดงออกของตนเองเรียกรอยยิ้มให้พนักงานทั้งร้าน ไม่คิดว่าจะมีผู้ชายที่ทำให้เจ้านายสาวมีท่าทีดูเป็นธรรมชาติและอารมณ์ดีได้ขนาดนี้
ชายหนุ่มเองก็ไม่ต่างกัน ก่อนเข้ามาในร้านใบหน้าของเขายังอมทุกข์อยู่เลย แต่ตอนนี้เขายิ้มไปถึงดวงตาเมื่อพูดคุยกับเจ้าของร้านคนสวย
ประทีปมองพลอยใสตัดผมไม่วางตา เขาไม่คิดว่าคุณหนูบ้านรวยอย่างพลอยใสจะทำอะไรแบบนี้เป็นด้วย นึกว่าเธอนั่งบริหารงานอย่างเดียว เธอใช้เวลาเพียงไม่นานในการตัดผม ผมของเขาถึงจะไม่รกรุงรังมากมาย แต่ต้องบอกว่าทรงผมไม่เข้ากับใบหน้าหล่อเอาเสียเลย
ประทีปตัดผมร้านแถวบ้าน ช่างเป็นคุณลุงอายุมากคนหนึ่ง ซึ่งเขาตัดกับแกมานานแล้ว เขาเองก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากมายกับการแต่งตัว ส่วนมากก็จะเป็นพิมมาดาที่ซื้อเสื้อผ้าให้ใส่ มีอะไรเขาก็ใส่แบบนั้น ส่วนสูทที่ใส่ทำงาน ภาคให้เลขาจัดการให้ปีละหลาย ๆ ชุด
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตัดผมโดยผู้หญิง และจะเป็นครั้งแรกในชีวิตเมื่อต้องทำสีผม ไม่นึกว่าชีวิตเขามีอะไรที่ยังไม่เคยทำอีกตั้งหลายอย่าง ถึงเวลาที่ต้องลองทำอะไรใหม่ ๆ บ้างแล้ว
ระยะเวลาในการทำสีผมไม่นานเท่าไรนัก ราว ๆ หนึ่งชั่วโมงได้ ระหว่างนั้นพลอยใสก็คอยชวนเขาคุยตลอด เธอคงรู้ว่าเขาเกร็งเลยอยากให้ได้ผ่อนคลาย เมื่อล้างผม ไดร์ผม กันคิ้ว และโกนหนวดเสร็จแล้ว ประทีปรู้สึกสบายหัวอย่างไม่น่าเชื่อ
ความหนักอึ้งในหลาย ๆ วันที่ผ่านมาทุเลาลงไปเยอะ คงเพราะผมที่ตัดออกไป แบบนี้หรือเปล่านะที่เขาแนะกันว่า อกหักต้องตัดผม
“พี่ทีปหลับตาก่อนค่ะ เดี๋ยวพลอยลงรองพื้นให้ก่อนนะคะ”
“อะไรนะครับ! ทีปไม่แต่งหน้า ทีปเป็นชายแท้”
พลอยใสกลอกตามองบนรอบหนึ่งก่อนจะเริ่มอธิบาย
“พี่ทีปคะ เดี๋ยวนี้ผู้ชายแท้เขาแต่งกันยิ่งกว่าหญิงแท้แบบพลอยอีกค่ะ ที่เห็นหน้าเนียนกันนั่นน่ะ โบกกันมาหลายต่อหลายชั้นทั้งนั้น วันนี้แต่งบางค่ะ ไว้วันหลังพลอยพาไปทำเลเซอร์ลบรอยสิว แล้วค่อยโชว์ผิวแท้นะคะ”
“เอ่อ ครับ” น้องพลอยพูดขนาดนี้ ทีปจะขัดอะไรได้ครับ ต้องถึงขั้นเลเซอร์ แล้วต้องฉีดโบท็อกซ์ด้วยไหม ถ้าถึงขั้นฉีด ทีปคงไม่ไหว เพราะทีปกลัวเข็ม
พลอยใสใช้เวลาเพียงไม่นานในการลงรองพื้นและแต่งหน้าให้ประทีป เธอแค่ต้องการให้ประทีปหน้าเนียนเรียบ เข้ากับสีผมสุดคูลเท่านั้น ไม่ต้องถึงขั้นปัดคิ้วทาปากหรอก
“พี่ทีปคะ”
“ครับ”
“ลิปมัน พี่ทีปมีไหมคะ”
“เอ่อ ไม่มีครับ” ผู้ชายที่ไหนจะพกลิปมัน
“อ้าว ทำไมไม่พกคะ”
“เอ่อ ทีปไม่เคยพกเลยครับ” ตอบออกไปอย่างไม่ค่อยมั่นใจ หรือว่าผู้ชายสมัยนี้เขาพกลิปมันด้วย เขาก็ไม่แน่ใจ
“งั้นเอาของพลอยไปนะคะ อย่าให้ปากแห้งค่ะ ไม่ดี จะค้าขายร่ำรวยต้องปากมันวาวเข้าไว้”
ประทีปกะพริบตาปริบ ๆ คุณน้องพลอยไม่ได้หลอกเขาใช่ไหม
“พี่ทีป เอาอันนี้แล้วกันนะคะ เวลาใช้เอามือแตะ ๆ แบบนี้ แล้วก็ทาตรงปากแบบนี้” พลอยใสเอามือแตะลิปบาล์มแบบตลับสีเงิน จากนั้นก็ทาลงบนปากล่างของประทีป
“พี่ทีป เม้มปากค่ะ เห็นไหมปากชุ่มชื้นขึ้นมาเลย” ปากน่ะชุ่มชื้น แต่หัวใจนี่สิเต้นโครมครามอีกแล้ว
“เสร็จแล้วค่ะ” เธอยกลิปบาล์มไว้ให้เขาใช้ คิดว่าถ้าให้เขาไปหาซื้อเองคงไม่ไป เธอคงต้องฝึกอีกเยอะสำหรับพี่ทีปคนหล่อ คนดี คนซื่อ
- ผู้เขียน
