หญิงชราประทับใจตั้งแต่แรกเห็น เพราะชายหนุ่มรีบลุกขึ้นยืนต้องรับ และทักทายอย่างสุภาพ ทำราวกับว่าตัวเองผอมบางไม่ต่างจากคุณชายโจวที่นางเคยเห็น
“ข้าแก่แล้วพูดเยอะไม่ได้ เข้าเรื่องเลยดีหรือไม่”
หลี่ฉินเหยาไล่สาวน้อยให้ไปดูแลแปลงสมุนไพรเพื่อจะสนทนากันตามลำพัง
“ขอรับ”
“ครอบครัวและฐานะเป็นอย่างไร”
“ท่านพ่อของข้าดูแลแปลงผักสกุลโจวที่อยู่ต่างเมืองเป็นส่วนใหญ่ ส่วนข้าเพิ่งจะย้ายกลับมาที่นี่ได้ไม่นานขอรับ”
อาเหยียนกล่าวเพิ่มเติมไปว่า เดิมทีตนก็เป็นคนเมืองเฉินหยาง ทว่าความจำเป็นทำให้ต้องเดินทางไปมาระหว่างสองเมือง ส่วนเรื่องครอบครัวนั้น เขายังมิได้แต่งงาน มารดาและน้องสาวก็ลาโลกไปแล้ว เขาจึงจำต้องอยู่ตามลำพังผู้เดียว
“จ้าวจินอิ๋งยังเด็กนัก เจ้าควรจะต้องให้เวลานางให้มากสักหน่อย” หลี่ฉินเหยาทราบจากหลานสาวแล้วว่า อาเหยียนเป็นคนขยันและนิสัยดีหาตัวจับได้ยาก แต่นางสนใจว่าชายหนุ่มร่างหมีตรงหน้า คิดจะทำ
