“ข้าเคยได้ยินมาว่า หากบุรุษชอบพอกับสตรีใดก็ให้มอบปิ่นแทนใจ ข้าจึงอยากจะทำอย่างที่เขากล่าวกันสักหน่อย” โจวเล่อเทียนดึงเอาปิ่นไม้เดิมของนางเอามาเก็บไว้กับตัว ก่อนจะปักปิ่นหยกของตนแทนที่ นึกประหลาดใจเหมือนกันที่นางยังยืนนิ่ง มิด่าทอกันอย่างที่คาดการณ์เอาไว้
“ซินเหมย ข้าทราบดีว่าร่างกายของตนมิค่อยแข็งแรง แต่ก็ยังทำตัวใจกล้าหน้าด้าน วอนขอให้เจ้ามอบไมตรีตอบรับ แต่ถึงกระนั้นข้าก็ยังอยากจะให้เจ้าตอบรับเพราะรู้สึกเช่นเดียวกัน มิใช่เพราะความสงสารหรือเวทนาคนป่วย”
“คุณชายไม่ต้องพูดแล้วเจ้าค่ะ”
“ซินเหมยยังไม่จำเป็นต้องให้คำตอบ หากท่านพ่อรักษาข้าได้ก็ให้ถือว่าเป็นโชค แต่หากรักษากันไม่ได้ ข้าก็อยากจะให้เจ้าชอบข้าในฐานะคุณชายเจ้าสำอางผู้ไม่ชอบการตากแดด แต่หากเจ้ายืนยันว่ามิได้รู้สึกเช่นเดียวกัน ข้าก็จะไม่ฝืนใจเจ้าอีก”
“คุณชายชอบข้าขนาดนั้นเลยหรือเจ้าคะ”
“เกรงว่าจะมิใช่แค่ชอบ หลี่ซินเหมย หัวใจข้าเป็นข
