ทุกคนที่รู้จักและสนับสนุนแม่ทัพโจวหลี่เฉิงก็เข้ามาทักทายพูดคุยกันตลอดเซี่ยเสี่ยวหลานก็ชิมอาหารในวังทุกอย่างด้วยความอร่อย อาหารในวังก็ต้องพิถีพิถันกันมากๆรสชาติก็อร่อยในแบบของยุคโบราณ แม่ทัพโจวหลี่เฉิงยังจำสายตาที่องค์รัชทายาทมองฮูหยินของตัวเองก็รู้สึกโกรธและหึงหวงจนอยากจะลากเอาฮูหยินของตัวเองจวนเลยทีเดียวแต่ตัวต้นเรื่องกับไม่ได้สนใจอะไรเลย ยังคงกินขนมน้ำชาด้วยความอร่อยเอาเถอะในเมื่อนางมีความสุขกับการกิน เขาก็แค่กันแมลงที่มันอยากมาดอมดมดอกไม้งาม ทั้งๆที่รู้ว่าดอกไม้ดอกนี้มีเจ้าของแล้วก็ตามยังส่งสายตาน่ารังเกียจมองฮูหยินของคนอื่นตาเยิ้มเลยหึกุนซือเจียงมองหน้าเพื่อนรักแล้วหัวเราะ
"เจ้าจะใส่ใจทำไมในเมื่อเขาก็แค่มอง ต่างจากเจ้าที่ทั้งนอนกอดและมีลูกกับนางอีกทั้งสองคน" กุนซือเจียงเตือนสติแม่ทัพโจวสหายที่เห็นคนจ้องมองภรรยารักก็ทำหน้าบึ้งตึง
"ก็ท่านไม่มีฮูหยินจะเข้าใจได้เช่นไรท่านกุนซือเจียงท่านก
