วันเวลาหมุนเวียนเข้าหน้าหนาวเต็มตัวหิมะแรกตกลงมาโปรยปลาย เซี่ยเสี่ยวหลานยืนมองที่หน้าต่างห้องนอนเอามือยื่นออกไปรับหิมะที่โปรยลงมาจนข้างนอกขาวโพนไปหมด
"เรามาอยู่ที่นี้ได้แปดเดือนแล้วสินะทุกคนที่โลกเดิมคงจะลืมเราหมดแล้วสินะ" เธอคิดด้วยความเศร้าใจ
"อีกไม่นานเราก็จะได้เจอกันแล้วนะลูกรักแม่จะดูแลพวกเจ้าให้ดีที่สุดเท่าที่แม่คนหนึ่งจะทำได้" เซี่ยเสี่ยวหลานยืนคิดในใจนางไม่ได้เสียใจที่ได้ตั้งท้องกับแม่ทัพโจวหลี่เฉิง ในคืนที่แม่ทัพมาลาไปชายแดนที่ทั้งสองร่วมรักกันด้วยความเร่าร้อนเพราะนางก็อยากลองแซ่บกับสามีตอนไม่เมานั้นเอง ถ้ากลับมาจากชายแดนแล้วยังโง่อยู่เธอก็จะไม่สนใจ
"ถึงเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวข้าก็ไม่กลัวหรอกในเมื่อจวนของบิดาของข้าออกจะร่ำรวยจริงไหมลูกรัก" เซี่ยเสี่ยวหลานก้มลงลูบท้องที่ใหญ่โตของตัวเองเบาๆ
"คุณหนูยืนตากลมนานแล้วเจ้าค่ะ" เสียงหลิวมู่ตานเรียกเข้าไปที่ในที่อบอุ่น
"เดี๋ยวจะไม่สบายได้เ
