เมียลับของท่านประธาน
บทที่ 21
และไม่ต้องเดาว่าเขาจะทำอะไรต่อไป เขากระโจนออกจากห้องทำงาน แทบจะกระโดดลงไปชั้นล่างเลยด้วยความร้อนใจ
ตลอดเวลาที่อยู่ในลิฟต์ เขาเหมือนกับคนที่กำลังยืนอยู่บนถ่านร้อนๆ รู้สึกโกรธ รู้สึกโมโห และอีกความรู้สึกหนึ่งที่ไม่คุ้นเคยเลย...
ความหวาดกลัว...
เขากลัวว่าจะสูญเสียบัวชมพูไป...
ชายหนุ่มขับรถราวกับเหาะได้ ทั้งเร่งทั้งปาดจนถูกรถคันอื่นบีบแตรด่าหลายครั้ง แต่เขาก็ต้องทำต่อไป เขาต้องไปถึงบ้านของบัวชมพูให้เร็วที่สุด
เอี๊ยดดดด...
เขาจอดรถที่หน้าบ้านของหล่อน และก็พุ่งตัวเข้าไปในบ้านหลังกะทัดรัดนั้น
“คุณแม่ครับ ชมพูอยู่ไหนครับ”
เขาละล่ำละลักถามออกไปด้วยความกระวนกระวายใจ
“อ้าว ก็คุณให้นังชมพูมันไปทำงานต่างจังหวัดไม่ใช่เหรอคะ เห็นว่าตั้งเป็นเดือนแน่ะ”
คำตอบของหญิงสูงวัยตรงหน้า ทำให้เขาตัวชาดิก รู้สึกเหมือนถูกท่อนเหล็กทุบกบาลจนเลือดไหลโชน
“ผมไม่ได้สั่งครับ”
“อ้า
