ซีลเวียร์มองโซ่ที่กำลังโทษว่าเธอผิดทั้งๆ ที่เธอยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย การที่เดินออกมาตรงนี้โซ่ก็เป็นคนพามา คนที่เดินเข้ามาทักทายก็เป็นเพื่อนของโซ่อีกต่างหาก และการที่เธอคุยโต้ตอบกลับไปนั้นก็เป็นเพราะมารยาททางสังคมที่พึงมีก็เท่านั้น อีกอย่างเธอเห็นว่าโอ๊ตเป็นคนรู้จักของโซ่ถ้าเธอเมินเฉยนั่นก็แปลว่าเธอไร้มารยาทอย่างมากเลยล่ะ
"เดี๋ยวนะคะพี่โซ่!"
"เจ็บตัวอะไรกันคะ ซีลทำอะไรผิดเหรอ"
"เธอมองมัน" เอ้า! ไอ้บ้านี่ คนเดินเข้ามาถ้าไม่มองจะให้ทำอะไรเล่า เขานี่มัน…
"ก็เขาเดินเข้ามา ซีลก็ต้อง…"
"ฉันไม่ชอบให้เธอมองมัน"
พูดแล้วเดินเข้าใกล้เธอ ซีลเวียร์เห็นเป็นอย่างนั้นก็ถอยหลังอย่างช้าๆ กระทั่งสะโพกของเธอชนเข้ากับราวกั้นที่เป็นสเตนเลส ทำให้เธอถอยไปไหนไม่ได้อีกแล้ว โซ่ใช้จังหวะนั้นคร่อมร่างเธอเอาไว้กักขังเธอเอาไว้ในอ้อมแขนพร้อมกับกดยิ้มพอใจที่ได้กลั่นแกล้งเธอ
"พี่โซ่"
"เดี๋ยวนี้เถียงเก่งกว่าเมื่อก่อ
