โนอาร์สาวเท้ามาหยุดนั่งอยู่ตรงโซฟาสีน้ำตาลตัวนิ่ม พลางสูดเอาลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ ตอนนี้เขาทำอะไรไม่ถูก นอกจากนั่งคิดทบทวนสิ่งที่เรย์เลนพูด มันก็ถูกของเธอ ‘ใครจะอยากแต่งงานกับผู้ชายเพลย์บอยแบบเขาล่ะ’
ที่ผ่านมาเขาไม่ชัดเจนเอง ทั้งเรื่องสถานะของเธอ และเรื่องที่ผับที่นั่งนัวเนียอยู่กับลูน่า คิดไปคิดมาเขาต่างหากที่เป็นฝ่ายเห็นแก่ตัวจนเกินไปเสียด้วยซ้ำ โนอาร์ค่อยๆ หลับตาลง น้ำตาลูกผู้ชายไหลเอ่ออย่างห้ามไม่ได้
“ฉันคิดว่าแกไปแล้วซะอีก”
เสียงทุ้มต่ำของริชาร์ดที่เดินลงมาจากด้านบน ทำเอาเขาสะดุ้งเบาๆ เนื่องจากเขากำลังตกอยู่ในภวังค์แห่งความคิด เขาหันไปชำเลืองมองริชาร์ดที่จ้องมองเขาตาไม่กะพริบ โนอาร์ยกมือทั้งสองข้างขยี้หัวตัวเองจนฟูฟ่อง
“ฉันขอโทษเรื่องเรย์เลน”
“แต่ฉันบอกแกไว้ตรงนี้เลยนะ ฉันไม่มีวันยอมให้เรย์เลนเป็นของคนอื่นแน่นอน”
ประโยคเน้นย้ำของโนอาร์ที่แสดงให้เห็นถึงความหนักแน่นว่าสิ่งที
