บทที่ 4 อกหักมันเป็นแบบนี้
1837 คำ
ฉันนั่งคุยกับไซซีราวกับไม่เคยเจอกันมาก่อนเรามีเรื่องให้พูดคุยกันมากมายตั้งแต่เด็กจนโตเราตัวติดกันอย่างกับแฝดถึงแม้เปิดเทอมจะไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ยังติดต่อหากันตลอด
“อยากไปเข้าห้องน้ำ” ฉันวางแก้วไวน์ลงก่อนจะบอกเพื่อนที่ใบหน้าแดงก่ำอย่างอดเป็นห่วงไม่ได้
“ให้ไปเป็นเพื่อนไหม?”
“ไม่ แต่แกน่ะไปกับฉันไหมดูเหมือนจะเมาแล้วนะไม่อยากให้นั่งรอคนเดียว” ไม่ว่าเปล่ามือยังจับแก้มซีไว้แน่นเห็นคนสวยทำตาปรือแบบนี้แล้วอดอมยิ้มไม่ได้
“งั้นขอนั่งรอตรงนี้”
“แน่นะ”ถามย้ำอีกครั้งซีก็พยักหน้าฉันเลยปลีกตัวมาเข้าห้องน้ำเลยสงสัยเป็นช่วงดีเจห้องน้ำหญิงเลยโล่งมาก
ระหว่างเข้าห้องน้ำฉันก็หยิบมือถือออกมากดเล่นและเข้าแชทสายฟ้าด้วยวันนี้เห็นเขาเงียบๆ ทักไปหน่อยแล้วกัน
ที่จริงไม่ใช่แค่วันนี้หรอกหลายวันแล้วที่เขาแปลกไปทั้งที่ปกติเราคุยกันทุกวัน
ซินเซีย : ทำอะไร นอนยัง?
ก็เป็นคำถามปกติทั่วไปแต่เชื่อไหมว่าฉันใจเต้นแรงมากว่าเขาจะตอบทันทีไหมหรือยังไม่ตอบแล้วทำอะไรอยู่ความรู้สึกของฉันมันฟุ้งซ่านไปหมดแค่ทักหาคนที่ชอบ
ชอบมานานตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้เลยรู้ตัวอีกทีสายตาก็คอยเอาแต่มองเขาแล้วต่างจากมองเรย์หรือฝาแฝดอิลแอลเลย
สายฟ้า : กำลังจะนอน
ฉันมองดูนาฬิกาที่หน้าจอมือถือตอนนี้ห้าทุ่มแล้วฉันยังไม่รู้สึกอะไรเลยอีกอย่างทำไมเขานอนเร็วจังหรือไม่สบาย
ซินเซีย : นอนเร็วจังไม่สบายรึเปล่า
สายฟ้า : อืมปวดหัว
ซินเซีย : งั้นกินยานอนฝันดีนะ
ฉันมองแชทที่ขึ้นอ่านแล้วรอสักพักเขาไม่ตอบอะไรฉันเลยปิดหน้าจอและถอนหายใจออกมาไม่รู้คิดไปเองไหมว่าหลายวันมานี้เขาดูเย็นชาแปลกๆ ทั้งที่เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย
แปลกมาก..วันนั้นยังคุยกันดีๆ
ใจร้อนรุ่มจนอยากจะถามเขาให้รู้เรื่องกันไปข้างว่าเป็นอะไรในฐานะเพื่อนก็รู้สึกอึดอัดหัวใจมากที่ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรผิดทำไมโดนเมินหรือบางทีฉันจะคิดไปเอง
“บ้าชะมัด”
ฉันพึมพำอย่างหงุดหงิดที่ไม่สามารถทำอะไรได้พยายามแสดงออกไปตั้งเท่าไหร่ฟ้าก็เหมือนมองไม่เห็นหรือตั้งใจมองมากกว่าเขาก็แบบนี้ยิ่งเข้าใกล้ยิ่งถอยห่างยิ่งล้ำเส้นเขายิ่งสร้างกำแพงหนาขึ้น
บางทีฉันคิดว่าตัวเองควรพอรักษาความสัมพันธ์แต่เจอหน้าเขาก็ทำไม่ได้สายฟ้าใจดีกับฉันมากให้ฉันพิเศษมากกว่าใครแล้วแบบนี้จะมูฟออนได้ยังไง
แกร๊ก!
หลังจากเวิ่นเว้ออยู่นานฉันก็เปิดประตูออกมาเจอผู้หญิงคนหนึ่งจิกตามองแรงใส่ก่อนจะเบียดตัวเพื่อเข้าห้องน้ำถ้าเป็นเวลาปกติก็คงมีน้ำลายแล้วแต่รู้ตัวดีว่าตัวเองผิดส่วนหนึ่งที่ไม่เร่งรีบในที่สาธารณะ
“โอ๊ะขอโทษค่ะ”
เดินพ้นห้องน้ำไม่ทันไรก็ชนเข้ากับใครบางคนแล้วเมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบกับแผงอกแข็งแกร่งแม้มีเสื้อยืดสีดำกั้นกลางแต่ฉันก็สัมผัสได้ว่ามันคงจะแข็งและแน่นมากทีเดียว
คิดอะไรลามกอีกแล้ว!
“หึ ทีหลังก็มองทางบ้าง”
“ค่ะ”
เสียงหึในลำคอทำให้ฉันเงยหน้าขึ้นเพื่อจะมองคนตรงหน้าแต่ไม่คาดว่าเขาก็กำลังก้มมองฉันอยู่ทำให้เราสบตากันโดยบังเอิญคนที่ภูมิต้านทานเสน่ห์และหน้าตาของผู้ชายอย่างฉันอดกลืนน้ำลายไม่ได้
ใบหน้าได้รูปคิ้วเข้มทรงกระบี่นัยน์ตาสีดำคมดุรับกับจมูกโด่งเป็นสันริมฝีปากบางสีสันกรามคมชัดเห็นแล้วอยากลองลูบผู้ชายคนนี้อันตรายมากเขาหล่อเกินไปดูมีออร่าของความหล่อถ้าให้พูดแบบภาษาตัวแม่คือเขาโพผัวมากเป็นคนที่ใช้คำว่าหล่อได้สิ้นเปลืองมาก
“มองแบบนี้ระวังน้ำลายหก”
“ห๊า..”
ใบหน้าของเขาเรียบเฉยแต่มุมปากยกยิ้มอย่างถือดีก่อนจะเบี่ยงตัวหลบเพื่อเดินไปเข้าห้องน้ำทิ้งฉันที่ทำสีหน้าช็อกกับความมั่นหน้าของเขา
คนอะไรมั่นขนาดนี้!
เมื่อกลับถึงโต๊ะไซซีก็ไม่ถามกันเลยนะว่าทำไมไปนานชวนชนแก้วอย่างเดียวฉันก็ไม่เคยเมาด้วยแต่ดูจากท่าทางของไซซีแล้วน่าจะเมาส่วนตัวฉันเจอแสงสีในผับเหมือนตาจะเริ่มเบลอ
สรุปเมาคู่!!
ท่ามกลางบรรยากาศยามค่ำคืนเหล่าสาวสวยต่างวาดลวดลายแข่งกันราวกับผีเสื้อเต้นระบำนัยน์ตากลมหวานซึ้งมองบรรยากาศไปรอบๆ
สายตาสะดุดเข้ากับชายหญิงคู่หนึ่งหญิงสาวในชุดเดรสสีแดงหน้าอกล้นทะลักกำลังโอบรอบคอของใครบางคนที่แม้จะไกลแค่ไหนเธอก็จำได้
สายฟ้า..ทำไมเขาอยู่นี่
นัยน์ตาของเธอสั่นระริกหัวใจปวดหนึบและจุกแน่นในอกอย่างบอกไม่ถูกรู้ตัวอีกทีก็เดินมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าทั้งสองคนแล้ว
ไม่รู้ว่าตัวเองทำบ้าอะไรอยู่นอกจากยืนนิ่งตัวชาวาบแม้จะเอ่ยปากพูดก็ยังพูดไม่ออก
“ใครคะ?” จนกระทั่งหญิงสาวเดรสแดงสังเกตได้เธอเลยผละออกจากสายฟ้าและเอ่ยปากถามเขา
แวบแรกเธอคิดว่าเขาจะรีบดันตัวผู้หญิงคนนั้นออกแล้วเอ่ยทักทายเธอแต่เปล่าเลยเขานิ่งเมินหน้าหนีและไม่ยอมเปิดปากพูดกับเธอจนผู้หญิงเดรสแดงถามเขาถึงตอบ
“เพื่อน”
อึก!ก็แค่เพื่อนจริงๆ
“นึกว่าเด็กของคุณซะอีก” หญิงสาวคนนั้นเหยียดยิ้มก่อนจะกอดแขนแกร่งของสายฟ้าไว้แน่นพร้อมส่งสายตาท้าทายมาให้
“ไม่ใช่..แค่เพื่อน”เขายังคงย้ำและมองมาที่ซินเซียเช่นกันวูบหนึ่งในแววตากลับอ่อนไหวแต่เพียงชั่วครู่เท่านั้น
“นาย..ไหนว่าจะนอนไม่คิดว่าจะเจอที่นี่”ซินเซียกัดฟันปรับสีหน้าก่อนจะเอ่ยออกมาให้ดูธรรมชาติที่สุดแม้ในใจจะแหลกสลายมากแค่ไหนก็ตาม
สายฟ้าที่ไม่เคยจะมองใครกลับมีผู้หญิงข้างกายเธอไม่รู้ว่าเขากับผู้หญิงในชุดแดงมีสถานะยังไงกันไม่รู้และไม่เคยรู้เลย
“ต๊าย!เป็นแค่เพื่อนมีสิทธิ์สงสัยอะไรเขาบอกว่านอนจำเป็นต้องนอนหรอ”
“ฉันไม่ถามคุณไม่ต้องสอดปาก!”
“ซินเซีย!”
สายฟ้าตวาดเสียงเข้มเมื่อเพื่อนสาวคนสนิทด่าผู้หญิงของเขาทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้งตกใจกับท่าทีของเขาเธอทั้งโกรธทั้งโมโหและน้อยใจทุกอย่างตีรวนอยู่ในใจจนอยากจะพุ่งไปจัดการคนที่เป็นต้นเหตุ
แต่รู้ดีว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์มันเจ็บตรงนี้แหละ!
“คนของนายสอดปากก่อน”
“แต่เธอไม่ควรทำตัวไม่น่ารักแบบนี้นะ”เขายังเอ่ยต่อเธออยากจะบอกเขาไปตามตรงเลยว่าเธอจะน่ารักแค่คนที่อยากน่ารักด้วยเท่านั้นคนอื่นอย่าหวัง!
“แปลกตรงไหนในเมื่อผู้หญิงของนายไม่มีมารยาท”
“แต่เธอเป็นแค่เพื่อน”
“ฉันรู้แล้วว่าฉันมันเป็นได้แค่เพื่อนแค่ถามดีๆ เองนะว่าโกหกทำไมไปเที่ยวก็บอกไปเที่ยว” ซินเซียมองหน้าเขาอย่างต้องการคำตอบแค่บอกมาว่าโกหกแค่นั้นเอง
“ใสซื่อจริงๆ เลยนะเขาโกหกแปลว่าเขาไม่ได้อยากให้เธอมายุ่งยังไงล่ะ”ผู้หญิงของสายฟ้าเอ่ยปากขึ้นมาเป็นครั้งที่สองทำให้คนตัวเล็กที่กำลังโกรธตวัดสายตามองทันที
“นายโกหกทำไม”
“ไม่มีเหตุผลหรือถ้าคิดไม่ได้จะคิดตามที่มีอาบอกก็ได้..ฉันไม่ต้องการให้เธอมายุ่งวุ่นวายกับฉัน” ร่างสูงตอบเสียงเข้มด้วยใบหน้าเรียบเฉยไร้ความรู้สึกจนคนตัวเล็กกัดปากไว้แน่นพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลเหมือนกับใจที่มันพังไปหมดแล้ว
“ได้ยินแล้วใช่ไหม..สายฟ้าตอบชัดแล้วนะ!”ซินเซียมองผู้หญิงของสายฟ้านิ่งก่อนจะเดินไปคว้าแก้วน้ำสีอำพันบนโต๊ะของพวกเขาและสาดเข้าที่หน้าของผู้หญิงของสายฟ้าอย่างจัง
“กรี๊ดยัยบ้า..” เสียงกรีดร้องทำให้ผู้คนรอบข้างหันมาสนใจบ้างก็ยกมือถือขึ้นมาถ่ายบ้างก็หัวเราะกับสภาพของหญิงสาวชุดเดรสแดงที่โดนเหล้าสาดใส่ชุดจนแนบลู่ไปกับเรือนร่าง
“อีบ้าคิดว่าทำขนาดนี้ฉันจะปล่อยไปเหรอ”มีอาในสภาพเหมือนลูกหมาตกน้ำมองซินเซียอย่างเคืองแค้นสายฟ้าก็ไม่ทำอะไรเลยมีอาถึงโมโหและเตรียมจะจัดการซินเซีย
หมับ!
“กรี๊ดดดดดดดด” มือที่กำลังจะคว้าแขนซินเซียโดนจับไว้แน่นและจับหมุนข้อมือและผลักตัวเธอจนล้มลงกับพื้น
ซินเซียหันกลับมาเบิกตากว้างอย่างตกใจเธอไม่ได้ทำก่อนจะปรายตามองคนที่ผลักมีอาล้มเขาคือคนที่เธอชนอยู่แถวหน้าห้องน้ำ
“ไม่ขอบคุณ?” เขาเลิกคิ้วมองซินเซีย
“เอ่อ..ขอบคุณค่ะ”ซินเซียจำต้องเอ่ยขอบคุณแม้ใจจะบอกว่าไม่มีเขาเธอก็หลบทัน
“ดูไม่ค่อยจริงใจเท่าไหร่..”
“แล้วต้องการอะไรคะ..ที่จริงหนูก็สะ”
“เลี้ยงเหล้าหน่อย”
“อ๋อ..ก็ดะ”ด้วยความหัวไวซินเซียเลยพยักหน้ารับเพราะมันแค่เหล้าเองเลี้ยงแล้วก็จบไป
“เซียห้ามไป..”
“ทำไม?”
“เธอต้องขอโทษมีอา”
สายฟ้าที่ทำเป็นไม่สนใจเรื่องของผู้หญิงเอ่ยแทรกขึ้นมาเมื่อเห็นรุ่นพี่ในมหาลัยเขารู้จักมันดีมันคือหนุ่มฮอตคนดังของมอแอล
เขาไม่ต้องการให้ซินเซียยุ่งกับมัน…
“ไม่ต้องขอโทษ”ซินเซียยังไม่ตอบอะไรผู้ชายที่ช่วยเธอก็เอ่ยขัดเขาเลื่อนนัยน์ตาคมไปเผชิญหน้ากับสายฟ้านิ่งก่อนจะคว้าข้อมือซินเซียและเดินแหวกผู้คนออกไปจากตรงนั้น
ท่ามกลางสายตาของทุกคนรวมถึงสายฟ้าที่มองทั้งคู่เดินจากไปด้วยใจที่ร้อนรุ่มกรามแกร่งขบกันแน่นอย่างโกรธจัดแต่ใบหน้าเขายังคงนิ่งไม่แสดงอารมณ์
- ผู้เขียน
