หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยก็เดินลงมาพร้อมกับคุณทิมส์ ที่ฉันยังเรียกเขาแบบนี้เพราะความเคยชิน แม้จะรู้ว่าเขาเป็นใครแต่เรียกแบบนี้มันก็น่าจะดีทั้งฉันและเขาเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่น
“ ไม่ทราบว่าคุณทิมส์จะรับอาหารเช้าไหมคะ ”
ทันทีที่เดินพ้นบันไดขั้นสุดท้ายสาวใช้คนหนึ่งก็เดินเข้ามาถาม ที่ฉันรู้ว่าเป็นคนใช้เพราะคนที่อายุน่าจะอ่อนกว่าฉันแค่ไม่กีปีแต่งตัวเหมือนกับคนที่ฉันเจอเมื่อคืนเป๊ะ
ฉันกำลังจะให้เขาปฏิเสธไปแต่เจ้าของใบหน้าเรียบนิ่งก็ดันพยักหน้าให้สาวใช้คนนั้นก่อนจะเดินจับมือฉันมาร่วมโต๊ะอาหาร
บรรยากาศบนโต๊ะอาหารของบ้านนี้เงียบเชียบทั้งที่นั่งกันอยู่หลายคน ตำแหน่งหัวโต๊ะมีแม่เลี้ยงของคุณทิมส์นั่งอยู่บ่งบอกถึงบารมีสูงสุดถัดมาเป็นผู้ชายอีกสองคนซึ่งฉันเดาว่าคงจะเป็นพี่น้องต่างพ่อต่างแม่ คนที่นั่งอยู่เก้าอี้ตัวแรกถัดจากหัวโต๊ะคือคนที่ฉันไปเจอที่บริษัทวันนั้น คุณเหม.....ยิ้มทักทายฉันโดยที่ไม
