คะนิ้ง
พอฉันตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียง ทุกอย่างภายในห้องแปลกตาไปหมด นี่ที่ไม่ใช่ห้องของฉันแล้วก็ไม่ใช่ห้องของเจ๊อ้อ ฉันรีบลุกขึ้นแล้วไปที่ระเบียงถึงได้รู้ว่าที่นี่น่าจะเป็นโรงแรมที่ไหนสักแห่ง แต่ใครกันนะที่พาฉันมานอนที่ที่หรูหราแบบนี้และในตอนนั้นสายตาของฉันก็เหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งที่เขียนข้อความสั้นๆเอาไว้
.....เลิกรับงานพวกนั้นซะถ้าอยากได้เงินผมยินดีจ่ายค่าตัวอย่างงาม.....
สาบานนะว่าคนที่ไปช่วยฉันเมื่อคืนคือคนๆเดียวกันกับเจ้าของข้อความบ้าๆนี่
ครืดดด!!!
ฉันกดรับสายเจ๊อ้อเพราะเมื่อคนฉันไม่ได้กลับและติดต่อไม่ได้ทั้งคืนเจ๊อ้อเลยโทรหาฉันเป็นสิบๆสายแต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรเจ๊อ้อก็ใส่ฉันมาเป็นชุด ฉันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นคร่าวๆเจ๊อ้อเป็นห่วงฉันมากและสั่งห้ามไม่ให้ฉันรับงานแบบนั้นอีก
หลังจากที่คุยกับเจ๊อ้อเสร็ขฉันก็รีบร้อนออกมาจากห้องแต่พอไปสอบถามค่าห้องกับทางพนักงานของโรงแ
