บทที่20

1983 คำ

หลังจากวันนั้นฉันก็ทำงานทุกวันแทบไม่ได้หยุดพักเลย ฉันทำทุกอย่างโดยที่ไม่เกี่ยงว่าจะเป็นงานอะไร จะได้เงินมากหรือเงินน้อยฉันก็ทำหมด ไม่ว่าจะออกบูธขายสินค้าตามห้าง งานMC กลางแจ้งที่ต้องยืนเรียกลูกค้าทั้งวันแดดร้อนแค่ไหนฉันก็ไม่ปริปากบ่นสักคำแม้กระทั่งงานล้างรถที่ฉันไม่ได้รับมานานแล้วฉันทนให้ผู้ชายพวกนั้นมองอย่างบ้ากามกลับมาเนื้อตัวฉันแดงไปหมดเพราะแพ้น้ำยาล้างรถ พอตกกลางคืนฉันก็ต้องรีวิวครีมทาหน้าและผลิตภัณฑ์ทาผิวที่เขากำลังนิยมใช้กันอยู่ตัวไหนดังๆฉันก็รับมารีวิวหมด ถึงเงินจะได้ไม่เยอะแต่ก็ดีกว่าฉันปล่อยเวลาให้ผ่านไปเฉยๆ ฉันเป่าลมออกจากปากเป็นครั้งที่ร้อยแล้วมั้งหลังจากที่เช็คยอดเงินในบัญชี ฉันต้องการเงินก้อนแรกในการพาแม่ไปรักษาจำนวนสองแสนบาทแต่ตอนนี้ฉันยังขาดอยู่อีกตั้งห้าหมื่นแถมค่าใช้จ่ายก็ไม่ได้จบแค่นี้ “ แน่ใจหรอว่าจะรับงานนี้จริงๆ ” ทันทีที่เจ๊อ้อเปิดประตูเข้ามาก็ถามฉันทั้งที่ก่อนหน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม