“ แม่ไม่สบายอยู่นะแม่ต้องพักผ่อนเยอะๆสิ ”
ฉันหันไปพูดกับแม่ด้วยความเป็นห่วง
“ เออ รู้แล้วแกเลิกบ่นแม่สักทีได้ไหมคะนิ้งแล้วนี่ไม่ต้องไปทำการทำงานหรอสายป่านนี้แล้วทำไมยังไม่ไปอีกเดี๋ยวก็โดนเขาไล่ออกหรอก ”
“ ไปสิแต่พอดีวันนี้นิ้งไม่มีลูกค้าเลยเข้าสายได้อีกอย่างลูกแม่เก่งขนาดนี้ใครจะกล้าไล่ออก ”
ฉันเอ่ยด้วยท่าทางที่มั่นใจในตัวเองขณะที่ก็กำลังเก็บกวาดเศษแก้วพวกนั้นไปด้วยแม่นั่งส่ายหน้าให้ฉันโดยที่แม่ไม่รู้เลยว่าทุกวันที่ออกจากบ้าน ฉันไปทำอะไรบ้าง
ด้วยอาชีพที่ฉันทำอยู่มันไม่น่าภาคภูมิใจสำหรับคนเป็นแม่และแม่ก็คงจะไม่เห็นด้วยที่ฉันใช้ความสาวความสวยหาเงิน ฉันเลยจำเป็นต้องโกหกว่าทำงานขายประกันที่บริษัทแห่งหนึ่ง มันเป็นอาชีพที่ไม่ต้องอาศัยวุฒิและทำงานค่อนข้างอิสระรายได้ขึ้นอยู่ที่ว่าฉันจะทำยอดได้เท่าไหร่บวกกับที่ฉันเป็นคนคุยเก่งหน้าตายิ้มแย้มแม่เลยเชื่ออย่างสนิทใจ
“ แล้วงานเป็นไงบ้าง ”
ฉัน
