บทที่ 18
ไม้อ่อนดัดง่าย ฉบับเจเจ
///เจเจ///
ผมนั่งฟังเด็กๆคุยกันแน่นอนว่ามันดูเกินวัยไปหน่อย ภาษาชาวบ้านก็แก่แดดนั่นแหละ แต่คีรินนั้นดูใจเย็น เรียบร้อยแต่กลับเป็นคนเดียวที่ไอริยอมทุกอย่างจนผมเองก็ไม่อยากเชื่อ
"ลุงเจคะพี่ใจดีมีเด็กขอมาเกิดในท้องหรือยังคะ"
นั่นสิผมเองก็อยากรู้เหมือนกัน ผมมองหน้าใจดีเธอมีสีหน้าครุ่นคิดเหมือนกัน แต่อาการเธอไม่ได้บ่งบอกว่าเธอกำลังท้องเลยหรือจะยังไม่แสดงอาการก็ได้นะ
"ไว้ลุงจะพาพี่ใจดีไปหาหมอนะครับ"
"ดีค่ะ ตอนนี้คุณแม่กับพี่วิเวียนก็จะคลอดแล้ววันๆไม่ทำอะไรอ้อนสามีกันน่าดูเลย"
"ฮ่าๆ แก่แดดใหญ่แล้วเราอะ ไอริฟังลุงนะ ไอริยังเด็กอาจจะยังไม่รู้จักการหักห้ามใจ วันนี้ถ้าในห้องเรียนมีเพื่อนๆอยู่จะทำยังไง ไอริจะเสียใจไหมแล้วพ่อแม่ของเพื่อนจะเสียใจหรือเปล่า"
"ค่ะ ...."
"ความผิดครั้งนี้จำไว้เป็นบทเรียนนะครับ อย่าทำอีกอย่าให้ใครมาว่าพ่อแม่ของเราได้รู้ไหมครั
