บทที่26

3143 คำ

   ปรายฟ้าออกมาจากห้องน้ำเห็นอีกคนนั่งยิ้มขำอยู่คนเดียวกับหน้าโน๊ตบุ๊คเครื่องเล็กบนเตียงจึงได้ขยับขึ้นไปนั่งลงข้างๆ "ขำอะไรคะ" "เปล่าค่ะ พี่แค่กำลังนึกถึงถ้าเจ้าตัวแสบตื่นมาเจอข้อความในเมล์ คงได้โทรมาโวยพี่หูชาแน่ๆ" คนร่างสูงบอกให้ฟังขำๆ "คุณวิวเธอเป็นยังไงคะทำไมพี่หมอกับพี่นัฐเรียกตัวแสบ" "เดี๋ยวไว้ปรายเจอเองจะรู้ค่ะ พี่ก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน แต่เดี๋ยวสักพักคงโทรมาแหล่ะเชื่อเหอะงั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะคะ ฟออดด หืมมม แก้มภรรยาใครน้อห๊อมหอม" คนหน้าคมเอ่ยยิ้มตาพราวหลังกดจมูกสูดดมกลิ่นแก้มนุ่มฟอดใหญ่ให้คนขี้อายยิ้มเขิน "รีบๆไปอาบน้ำเลยค่ะ เดี๋ยวตัวแสบของพี่ก็โทรมาหรอก" คนหน้าหวานเอ่ยไล่คนที่ชอบทำอะไรให้เธออายอยู่บ่อยๆ "จ๊า คุณภรรยา ฟอดด ข้างนี้ก็นุ๊มนุ่ม ฮึๆ" ขอให้ได้เย้าแหย่แค่นี้ก็แสนจะมีความสุขแล้ว คนร่างสูงคิดแล้วรีบลุกลงจากเตียงอย่างไวก่อนจะเจอฝ่ามือพิฆาตของภรรยาคนสวยที่นั่งหน้าแดงแจ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม