“พี่กร !” ไข่มุกโมโหคนหน้าไม่อาย เขาจะตามมาราวีเธอทำไม เธอแค่ขอกลับมานอนบ้านคืนเดียวเท่านั้น เขาควรให้เธอได้นอนหลับอย่างสบายใจสิ
ภากรลืมตามองเมียด้วยสายตาตำหนิ เขาลุกขึ้นนั่ง จ้องหน้าเธอตรง ๆ
“เสียงดังเข้าไป ให้ผู้ใหญ่เขาเป็นห่วง แค่เธอหนีพี่มานอนบ้านนี้ คนอื่นเขาก็มองพี่ไม่ดีแล้ว เขาคงคิดว่าพี่ทำร้ายร่างกายเธอ”
ไข่มุกกอดอกสะบัดหน้าหนี เขาไม่ได้ทำร้ายร่างกายเธอ แต่เขาทำร้ายจิตใจเธอต่างหาก
“มานอนได้แล้ว” ภากรว่าพลางขยับตัวไปทางเตียงอีกฝั่ง เขาตบที่ว่างบนเตียงเบา ๆ “มานอนตรงนี้”
“ถ้าพี่กรจะนอนก็ไปนอนที่โซฟาโน่น มุกจะนอนบนเตียงคนเดียวค่ะ”
“ไม่ ! พี่จะนอนบนเตียงกับเมีย”
“งั้นมุกไปนอนโซฟาก็ได้”
ไข่มุกหันหลังให้คนเอาแต่ใจ เธอเดินไปนั่งลงที่โซฟา แล้วเอนกายลงนอน
“ปิดไฟด้วยนะคะ”
ภากรมองร่างเล็กที่นอนอยู่บนโซฟาอย่างคาดโทษ
ร่างสูงลงจากเตียง เดินตรงไปยังโซฟา เขาก้มลงช้อนอุ้มร่างแน่งน้อยข
