“ฮัลโหล” เสียงงัวเงียของพู่กันที่กดรับสายโดยไม่ได้มองหน้าจอ เพราะถูกปลุกขึ้นมารับโทรศัพท์ทั้งที่เพิ่งนอนไปได้แค่ 5 ชั่วโมง
‘เฮียน้องนอนอยู่แน่เลยเสียงแบบนี้’ พู่กันลืมตาขึ้นมองหน้าจอ เมื่อได้ยินเสียงพี่ชายที่คุ้นเคยจากปลายสาย
“เฮียเพชร เฮียพร้อม” พู่กันเรียกพี่ชายเพื่อให้ทั้งสองรู้ว่าเธอตื่นแล้ว
‘เปิดกล้องได้มั้ยพู่ เฮียอยากเห็นหน้าน้อง’ พร้อมเอ่ยถามน้องสาว
“เฮียรอแปปนึงนะคะ” พู่กันเอื้อมไปเปิดไฟในห้อง ก่อนจะกดเปิดกล้องเพื่อให้พี่ชายเห็นหน้า “พู่ถูกเฮียปลุก เพิ่งหลับไปไม่ถึง 5 ชั่วโมงดีเลยอ่ะ” พู่กันทำหน้างอแงใส่พี่ชาย
‘เฮียไม่รู้นี่นาว่าพู่อยู่ที่ไหน เฮียกะเวลาไม่ถูกหรอก ที่นั่นกี่โมงแล้วล่ะ’ พร้อมเอ่ยถามเพียงเวลาจากฝั่งพู่กันเพราะรู้ดีว่าถ้าถามสถานที่คงไม่ได้คำตอบ
“เกือบหกโมงเช้าค่ะ ไม่เป็นไรเฮีย จะได้ตื่นไปเที่ยวแถวนี้ตอนเช้า ๆ บ้าง เฮียยังไม่กลับบ้านกันอีกหรอคะ” พู่กันมองบรรยากาศ
